Starożytne rzeźbione rysunki znalezione obok śladów dinozaurów w Brazylii

Zapisz się na biuletyn naukowy CNN dotyczący teorii cudów. Eksploruj wszechświat dzięki wiadomościom o fascynujących odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.

CNN
—

Nowe badanie wykazało, że prehistoryczni ludzie w Brazylii wyryli rysunki w skale obok śladów dinozaurów, co sugeruje, że mogły uznać je za znaczące lub interesujące.

Ryty naskalne, które archeolodzy nazywają petroglifami, znajdują się w miejscu zwanym Cerote do Letrero w Paraíba, rolniczym stanie na wschodnim krańcu Brazylii. Naukowcy po raz pierwszy zauważyli te ślady w 1975 r. Obecnie jednak interpretuje się je jako powiązane ze śladami stóp po niedawnych badaniach terenowych przy użyciu dronów, które ujawniły niewidziane wcześniej rzeźby. Szczątki należą do dinozaurów z okresu kredy, który zakończył się 66 milionów lat temu.

„Ludzie zwykle wierzą, że rdzenni mieszkańcy nie byli świadomi swojego otoczenia, nie mieli żadnego ducha naukowego ani ciekawości” – powiedział współautor badania Leonardo Troiano, archeolog z Narodowego Instytutu Dziedzictwa Historycznego i Artystycznego w Brasilii. „Ale to nieprawda. Jest bardzo jasne, że interesowały ich ślady stóp. Nigdy nie dowiemy się, czy wiedzieli cokolwiek o dinozaurach, ale wyraźnie byli ciekawi odcisków stóp i uważali, że mają one w jakiś sposób znaczenie”.

Petroglify z Cerote do Letrero nie są pierwszymi przykładami sztuki naskalnej znalezionymi w pobliżu odcisków dinozaurów, ale autorzy badania stwierdzili, że uważają, że niespotykana dotąd klarowność powiązania między nimi w tym konkretnym miejscu może mieć ważne implikacje dla całej paleontologii. Archeologia i badania dziedzictwa kulturowego.

Nie jest jasne, jak dawno temu powstały petroglify. Ale badanie — opublikowane w marcu w czasopiśmie Raporty naukowe – Zwraca uwagę, że datowanie radiowęglowe wykazało, że miejsca pochówku na tym obszarze mają od 9400 do 2620 lat, co sugeruje, że plemiona, które je opuściły, musiały żyć w tym okresie.

„Ci ludzie mogli mieszkać w małych społecznościach, korzystając z naturalnych schronień skalnych, których jest mnóstwo w okolicy” – powiedział Troiano.

„Ten obszar w Brazylii jest jak australijski busz – jest bardzo gorąco i nie ma cienia, więc nie jest łatwo tam stać i rzeźbić skałę. Wymaga to wiele wysiłku, więc wybierając to miejsce, kierowali się dużym zamysłem, – dodał. – Mogli wykorzystać wiele innych wychodni skalnych w okolicy, ale wybrali to.

Rysunki różnią się stylem, co sugeruje, że w ich wykonaniu mogło brać udział kilku artystów. Niektóre mają kształty przypominające rośliny, inne przypominają kształty geometryczne, m.in. kwadraty, prostokąty i koła. W okręgach znajdują się krzyże lub linie, które mogą wyglądać jak gwiazdy, powiedział Troiano. Jednak znaczenie tych znaków pozostaje tajemnicą.

„Wszystkie wyglądają abstrakcyjnie i jeśli coś przedstawiają ludziom, którzy je stworzyli, nie wiemy, co to jest” – powiedział.

Ślady znalezione w Serrote do Letreiro należą do trzech typów dinozaurów: teropodów, zauropodów i ornitopodów. Naukowcy podejrzewają, że ludzie, którzy wyrzeźbili skałę, mogli pomylić niektóre z nich ze śladami ptaków rezusów – dużych rodzimych ptaków przypominających strusie i których ślady wyglądają niemal identycznie jak ślady dinozaurów teropodów.

Trudno sobie wyobrazić, co prehistoryczni ludzie pomyśleliby o śladach zauropodów pozostawionych przez jedne z największych dinozaurów roślinożernych, jakie kiedykolwiek żyły, a zatem niepodobnych do żadnego znanego im zwierzęcia. Z tego powodu, jak zauważono w badaniu, zamierzone powiązanie między rysunkami a konkretnymi nadrukami może być mniej jasne.

Troiano powiedział, że jego zdaniem ślady mogły zostać pozostawione podczas masowych zgromadzeń.

„Myślę, że tworzenie sztuki naskalnej było nieodłączną częścią pewnego kontekstu rytualnego: ludzie zbierali się, robili coś, a może używali jakiejś substancji psychoaktywnej. Mamy roślinę zwaną gorema, która powoduje halucynacje i nadal jest przyzwyczajona do tego dnia.” „Możemy spekulować, że ludzie używali go w przeszłości również dlatego, że jest go dużo i jest popularny w okolicy. Myślę, że byli zainteresowani tym, co przedstawiały te ślady, i zakładam, że zidentyfikowali je jako ślady. Zauważyli, że nie było to przypadkowe.

Istnieją inne miejsca z petroglifami w pobliżu śladów dinozaurów – w Stanach Zjednoczonych i Polsce – ale nie wydają się one „w ogóle mieć tego samego poziomu intencji” – powiedział Troiano. Intencję definiuje się nie tylko na podstawie odległości rysunków od wydruków, ale także na podstawie tego, czy na nie nakładają się, czy nie. Z badania wynika, że ​​jeśli się nie pokrywają, oznacza to „myślenie” ich twórców.

Troiano dodał, że pracuje nad kolejną publikacją, w której zagłębi się w interpretację i analizę petroglifów Cerote do Letrero w oparciu o wyniki bieżącego badania.

Bezpośrednie skojarzenie rysunków ze śladami skamielin dinozaurów jest wyjątkowe i może rzucić więcej światła na znaczenie, znaczenie i wagę sztuki naskalnej – twierdzi Radosław Palonka, profesor archeologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, który pracował nad podobne badania. Petroglify, ale nie wzięły udziału w badaniu.

„O tym, że miejsca na malowidła naskalne zostały specjalnie wybrane, świadczy między innymi fakt, że przedstawiciele społeczności, którzy stworzyli malowidła naskalne czy petroglify, często umieszczali je bardzo blisko starożytnych wizerunków pozostawionych przez inne kultury” – Palonka powiedział e-mailem. . „Tak było w różnych częściach świata, gdzie praktykowano sztukę naskalną, i jest to bardzo widoczne między innymi w południowo-zachodniej Ameryce Północnej i południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych, gdzie skupiają się moje zainteresowania naukowe”.

Zgadza się z tym Jan Simek, wybitny profesor antropologii na Uniwersytecie Tennessee w Knoxville. „Artykuł stanowi interesujący, nowy przykład tego, jak starożytni ludzie zauważyli skamieliny znalezione w krajobrazie i włączyli je do swoich doświadczeń religijnych i interpretacji” – powiedział Simic, który również nie był zaangażowany w badania nowych petroglifów.

„Historyk nauki (Uniwersytet Stanforda) Adrian Mayor pokazał, jak starożytni Grecy i Rzymianie postrzegali skamieniałości jako dowód istnienia gigantów i potworów z własnych mitów oraz jak rdzenni mieszkańcy Ameryki Północnej widzieli relacje o swoich przodkach w skamieniałościach, które obserwowali rozrzuconych po całym krajobrazie ” – powiedział Simek e-mailem. „Przypadek Brazylii.” „To kolejny archeologiczny przykład tej ludzkiej tendencji do łączenia świata duchowego stworzonego przez wyobraźnię z niewyjaśnionymi rzeczami w otaczającym nas świecie”.