Czy to był plan ratunkowy? Sceptycy zstępują po odpowiedzi banku z Doliny Krzemowej.

Szeroki pakiet mający na celu powstrzymanie szkód w systemie finansowym w następstwie głośnych niepowodzeń wywołał pytania, czy rząd federalny ponownie ratuje Wall Street.

I chociaż wielu ekonomistów i analityków zgodziło się, że reakcja rządu nie powinna być postrzegana jako „ratowanie” w kluczowych aspektach – inwestorzy w akcje banków straciliby pieniądze, banki zostałyby zamknięte – wielu twierdziło, że powinno to prowadzić do kontroli tego, jak system bankowy jest regulowane i nadzorowane.

Rozliczenie nastąpiło po tym, jak Rezerwa Federalna, Skarb Państwa i Federalna Korporacja Ubezpieczeń Depozytów ogłosiły w niedzielę, że upewnią się, że wszyscy deponenci w dwóch dużych, upadających bankach, Silicon Valley Bank i Signature Bank, zostaną w pełni opłaceni. Fed ogłosił również, że pożyczy bankom pod zastaw papierów skarbowych i wielu innych aktywów, przy czym papiery wartościowe będą traktowane tak, jakby były warte swojej pierwotnej wartości — mimo że wyższe stopy procentowe obniżyły cenę rynkową takich obligacji.

Środki te miały na celu wysłanie wiadomości do Ameryki: nie ma powodu, aby wycofywać swoje pieniądze z systemu bankowego, ponieważ twoje depozyty są bezpieczne, a finansowanie jest obfite. Celem było uniknięcie wpływów bankowych, które mogłyby zdewastować system finansowy i szerzej pojętą gospodarkę.

W poniedziałek nie było jasne, czy plan się powiedzie. Akcje banków regionalnych gwałtownie spadły, a zdenerwowani inwestorzy wykupywali bezpieczne aktywa. Ale jeszcze przed wydaniem orzeczenia ustawodawcy, badacze polityki i naukowcy zaczęli debatować, czy rząd podjął właściwy krok, czy będzie zachęcał do podejmowania przyszłego ryzyka w systemie finansowym i dlaczego jest to w ogóle konieczne.

„Fed właśnie wypisał ubezpieczenie od ryzyka stopy procentowej dla całego systemu bankowego” – powiedział Stephen Kelly, starszy pracownik naukowy w Programie Stabilności Finansowej Yale. Powiedział, że może to zwiększyć ryzyko w przyszłości, sugerując, że Fed wkroczy, jeśli coś pójdzie nie tak.

„Nazwałbym to ratowaniem systemu” — powiedział Kelly. „Obniża próg przewidywania, gdzie rozpoczną się kroki awaryjne”.

Chociaż definicja „ratowania” nie jest jasna, zwykle stosuje się ją, gdy instytucja lub inwestor zostaje uratowany dzięki interwencji rządu przed konsekwencjami podjęcia lekkomyślnego ryzyka. Termin ten stał się przekleństwem w następstwie kryzysu finansowego z 2008 r., po tym, jak rząd zorganizował ratowanie dużych banków i innych firm finansowych za pieniądze podatników, z niewielkimi lub żadnymi konsekwencjami dla kadry kierowniczej, która dokonała złych zakładów, które zamknęły system finansowy . do otchłani.

Prezydent Biden, przemawiając w poniedziałek w Białym Domu, próbował wyjaśnić, że nie uważa tego, co robi rząd, za ratowanie w tradycyjnym sensie, biorąc pod uwagę, że inwestorzy straciliby pieniądze, a podatnicy nie byliby na haczyku. żadnych strat.

„Inwestorzy w bankach nie będą chronieni” – powiedział Biden. Podjęli ryzyko celowo, a kiedy to ryzyko się nie opłaca, inwestorzy tracą pieniądze. Tak działa kapitalizm”.

Dodał: Podatnicy nie poniosą żadnych strat. Powtarzam: podatnicy nie poniosą żadnych strat”.

Ale niektórzy republikańscy prawodawcy nie byli przekonani.

Senator Josh Hawley z Missouri powiedział w poniedziałek, że wprowadza przepisy chroniące klientów i banki społeczne przed nowymi „specjalnymi opłatami za wycenę”, które według Rezerwy Federalnej zostaną nałożone na pokrycie wszelkich strat Korporacji Ubezpieczeń Depozytów FDIC, która jest obecnie wdrażana. Służy do ochrony deponentów przed stratami.

„To, co zasadniczo stało się z tymi„ specjalnymi ocenami ”pokrycia SVB, polega na tym, że administracja Bidena znalazła sposób, aby skłonić podatników do zapłaty za ratunek, nawet bez głosowania”. Pan Hawley powiedział w oświadczeniu.

Działania rządu w poniedziałek były pozorną ratunkiem dla grupy graczy finansowych. Banki obciążone ryzykiem stopy procentowej i być może ich wielcy deponenci byli chronieni przed stratami – co zdaniem niektórych obserwatorów stanowiło ratunek.

„Trudno powiedzieć, że to nie jest ratunek” – powiedział Dennis Kelleher, współzałożyciel Better Markets, znanej grupy popierającej reformę finansową. „Tylko dlatego, że podatnicy nie mają jeszcze kłopotów, nie oznacza, że ​​coś nie jest ratowaniem”.

Ale wielu naukowców zgodziło się, że plan polegał bardziej na zapobieganiu destabilizującej panice bankowej na dużą skalę niż ratowaniu jakiejkolwiek firmy lub grupy deponentów.

„Ogólny obraz, to była właściwa rzecz”, powiedziała Christina Paragon-Skinner, ekspert w dziedzinie bankowości centralnej i regulacji finansowych na University of Pennsylvania. Dodała jednak, że nadal może zachęcać do zakładów finansowych, promując ideę, że rząd wkroczy, by posprzątać bałagan, jeśli system finansowy popadnie w kłopoty.

„Są pytania dotyczące pokusy nadużycia” – powiedziała.

Jednym z sygnałów wysyłanych przez ratowanie deponentów było: jeśli posiadasz duże konto bankowe, posunięcia wskazują, że rząd wkroczy, aby cię chronić w kryzysie. Może to być pożądane – kilku ekspertów powiedziało w poniedziałek, że rozsądnie byłoby dokonać przeglądu ubezpieczenia depozytów w celu pokrycia rachunków większych niż 250 000 USD.

Ale może to dać dużym deponentom mniejszą motywację do wycofania pieniędzy, jeśli ich banki podejmą zbyt duże ryzyko, co z kolei może dać instytucjom finansowym zielone światło do złagodzenia ostrożności.

To może być warte nowych zabezpieczeń chroniących przed przyszłym ryzykiem, powiedział William English, były dyrektor ds. monetarnych w Rezerwie Federalnej, który obecnie pracuje na Uniwersytecie Yale. Powiedział, że jego zdaniem działanie banków w 2008 r. iw ostatnich dniach jasno pokazało, że system częściowego gwarantowania depozytów tak naprawdę nie działa.

„Dyscyplina rynkowa nie ma miejsca, dopóki nie jest za późno, a wtedy robi się naprawdę ostro”, powiedział. „Ale jeśli tego nie masz, jaka jest redukcja ryzyka dla banków?”

W poniedziałek nie tylko skutki uboczne ratowania były niepokojące: wielu obserwatorów zauważyło, że upadek banków, zwłaszcza banku z Doliny Krzemowej, wskazuje, że nadzorcy bankowi mogli nie uważnie obserwować słabych punktów. Bank rozwijał się bardzo szybko. Miał wielu klientów w jednej niestabilnej branży — technologii — i nie wyglądało na to, by ostrożnie zarządzał swoją ekspozycją na rosnące stopy procentowe.

„Sytuacja banków w Dolinie Krzemowej jest skrajną porażką regulacji i nadzoru” – powiedział Simon Johnson, ekonomista z MIT.

Rezerwa Federalna odpowiedziała na te obawy w poniedziałek, ogłaszając, że przeprowadzi przegląd nadzoru bankowego w Dolinie Krzemowej. Bank Rezerwy Federalnej San Francisco był odpowiedzialny za nadzór nad upadłym bankiem. the Wyniki zostaną opublikowane publicznie 1 maja – poinformował bank centralny.

„Wydarzenia związane z Silicon Valley Bank wymagają kompleksowego, przejrzystego i szybkiego przeglądu” – powiedział w oświadczeniu prezes Rezerwy Federalnej Jerome H. Powell.

Pan Kelleher powiedział, że Departament Sprawiedliwości oraz Komisja Papierów Wartościowych i Giełd powinny zbadać potencjalne wykroczenia dyrektorów banków z Doliny Krzemowej.

„Kryzys nie zdarza się tak po prostu – to nie jest jak Niepokalane Poczęcie” – powiedział Keeler. „Ludzie podejmują działania, od głupich po lekkomyślne, nielegalne i przestępcze, które powodują upadek banków i kryzysy finansowe, i muszą zostać pociągnięci do odpowiedzialności, niezależnie od tego, czy są dyrektorami banków, członkami zarządu, inwestorami venture capital, czy kimkolwiek innym”.

Jednym z ważniejszych pytań jest to, czy rząd federalny uniemożliwi kierownictwu banków wykupienie dużych pakietów kompensacyjnych, często zwanych „złotymi spadochronami”, które są zwykle wpisywane w kontrakty.

Departament Skarbu i FDIC nie komentują, czy płatności te zostaną ograniczone.

Kilku ekspertów stwierdziło, że problemy w banku w Dolinie Krzemowej mogą zagrozić systemowi finansowemu – i wymagałyby tak dużej reakcji – wskazuje na potrzebę zaostrzenia regulacji.

Chociaż borykające się obecnie z problemami banki regionalne nie są wystarczająco duże, aby stawić czoła najtrudniejszym poziomom kontroli regulacyjnej, uznano je za wystarczająco ważne dla systemu finansowego, aby uzasadnić silną interwencję rządu.

„Ostatecznie wykazano, że wyraźna gwarancja udzielona bankom uniwersalnym została teraz rozszerzona na wszystkich” – powiedziała Renita Marcellin, dyrektor ds. legislacji i rzecznictwa w Americans for Financial Reform. „Mamy tę dorozumianą gwarancję dla wszystkich, ale nie mamy zasad i przepisów, które muszą towarzyszyć tym gwarancjom”.

Sytuacja oznacza, że ​​”obawy o pokusę nadużycia, obawy o to, kogo system chroni, znów są w centrum uwagi” – powiedział Daniel Tarullo, były prezes Fed, który odegrał kluczową rolę w tworzeniu i wdrażaniu regulacji finansowych po kryzysie w 2008 roku.