Plan Wielkiej Brytanii, aby przenieść osoby ubiegające się o azyl do Rwandy, wywołuje oburzenie

Konserwatywny rząd Wielkiej Brytanii zawarł z Rwandą umowę o wysłaniu niektórych osób ubiegających się o azyl tysiące mil od tego kraju wschodnioafrykańskiego, co politycy opozycji i grupy uchodźców potępili jako nieludzkie, niepraktyczne i marnotrawstwo publicznych pieniędzy.

Minister spraw wewnętrznych Priti Patel odwiedziła w czwartek stolicę Rwandy, Kigali, aby podpisać to, co oba kraje nazwały „Partnerstwem na rzecz rozwoju gospodarczego”. Plan zakładał, że niektórzy ludzie przybędą do Wielkiej Brytanii jako pasażerowie na gapę na ciężarówkach lub w małych łodziach przez kanał La Manche, zabrani przez rząd Wielkiej Brytanii i pokonują 4000 mil (6400 km) do Rwandy, pozornie na zawsze.

Migranci od dawna wykorzystują północną Francję jako trampolinę do dotarcia do Wielkiej Brytanii, ukrywając się w ciężarówkach lub promach lub – coraz częściej od czasu, gdy pandemia koronawirusa zamknęła inne trasy w 2020 r. – na łodziach i innych małych łodziach organizowanych przez przemytników. Ponad 28 000 osób wpłynęło do Wielkiej Brytanii na małych łodziach w zeszłym roku, w porównaniu z 8500 w 2020 roku. Dziesiątki osób zginęło, w tym 27 w listopadzie, kiedy jedna łódź się wywróciła.

Premier Boris Johnson powiedział, że potrzebne są działania, aby powstrzymać „przemytników złych ludzi (którzy) nadużywają słabych i zamieniają kanał w wodnisty cmentarz”.

W przemówieniu w pobliżu Channel Coast powiedział, że „każdy, kto wjeżdża nielegalnie do Wielkiej Brytanii… może teraz zostać przeniesiony do Rwandy”.

Rząd Rwandy powiedział, że umowa będzie obowiązywać początkowo przez pięć lat, a Wielka Brytania zapłaciła z góry 120 milionów funtów (158 milionów dolarów) na pokrycie kosztów mieszkaniowych i integracyjnych.

Minister spraw zagranicznych Rwandy Vincent Perrota powiedział, że umowa „ma na celu zapewnienie ludziom ochrony, poszanowania i upoważnienia do realizacji własnych aspiracji i stałego osiedlenia się w Rwandzie, jeśli tak zechcą”.

Powiedział, że jego kraj ma już ponad 130 000 uchodźców z takich krajów, jak Burundi, Kongo, Libia i Pakistan.

Johnson zaprzeczył, że planowi „brakowało empatii”, ale przyznał, że nieuchronnie stanie przed wyzwaniami prawnymi i nie wejdzie w życie natychmiast.

Rwanda jest najgęściej zaludnionym krajem w Afryce, a rywalizacja o ziemię i zasoby podsyciła dziesiątki lat napięć etnicznych i politycznych, których kulminacją było ludobójstwo w 1994 roku, w którym zginęło ponad 800 000 etnicznych Tutsi i Hutu, którzy próbowali ich chronić. Organizacje praw człowieka wielokrotnie krytykowały obecny rząd prezydenta Paula Kagame za represyjny charakter.

Johnson twierdził jednak, że Rwanda przeszła „całkowitą przemianę” w ciągu ostatnich dwóch dekad.

Wielka Brytania twierdzi, że decyzje o przesiedleniu nie będą oparte na kraju pochodzenia migrantów, ale na tym, czy skorzystali oni z „nielegalnych lub niebezpiecznych tras”, aby dotrzeć do Wielkiej Brytanii z bezpiecznego kraju, takiego jak Francja. Nie wszystkie takie przybycia zostaną uznane za nadające się do wysłania do Rwandy; Nie było jasne, jakie były kryteria podejmowania decyzji.

Dotychczasowa polityka wysyłania osób ubiegających się o azyl za granicę była bardzo kontrowersyjna.

W 2013 r. Australia zaczęła wysyłać azylantów, którzy próbowali dotrzeć do kraju łodzią do Papui Nowej Gwinei i maleńkiego atolu Nauru, przysięgając, że nie pozwolą żadnemu z nich osiedlić się w Australii. Ta polityka prawie zakończyła szlak przemytu przez ocean ludzi z Azji Południowo-Wschodniej, ale była szeroko krytykowana jako bezduszne zniesienie międzynarodowych zobowiązań Australii.

Izrael wysłał kilka tysięcy osób do Rwandy i Ugandy w ramach kontrowersyjnego i tajnego „dobrowolnego” planu w latach 2014-2017. Uważa się, że niewielu tam pozostało, a wielu próbowało dotrzeć do Europy.

Steve Valdez-Symonds, dyrektor ds. uchodźców w Amnesty International UK, powiedział, że „szokująco nieprzemyślany pomysł brytyjskiego rządu posunąłby się tak daleko, że zadałby cierpienie, marnując ogromne sumy publicznych pieniędzy”.

Dyrektor naczelny Rady ds. Uchodźców z siedzibą w Wielkiej Brytanii, Enver Solomon, określił sprawę jako „niebezpieczną, okrutną i nieludzką”.

Rwandyjska opozycja Victoire Ingabere powiedziała Associated Press, że decyzja jej rządu o przyjmowaniu migrantów jest wątpliwa, biorąc pod uwagę, że kraj ten jest również źródłem uchodźców.

„Rwanda konsekwentnie zalicza (jako) jeden z najbezpieczniejszych krajów na świecie, ale jednocześnie zawsze była smutnym krajem” – powiedziała.

Rządy brytyjski i francuski przez lata pracowały nad wstrzymaniem lotów przez kanały, bez większego powodzenia, często wymieniając oskarżenia o to, kto był odpowiedzialny za niepowodzenie.

Konserwatywny rząd Wielkiej Brytanii przedstawił propozycje, z których nie wszystkie są wykonalne, w tym zbudowanie w kanale maszyny falowej, która sprowadzi łodzie z powrotem. Johnson powiedział w czwartek, że Royal Navy weźmie odpowiedzialność za reagowanie na przeprawy małych łodzi, ale pomysł odpychania statków z powrotem do Francji został odrzucony jako zbyt niebezpieczny.

Kilka wcześniej proponowanych lokalizacji, do których Wielka Brytania ma wysyłać migrantów – w tym odległą wyspę Wniebowstąpienia, Albanię i Gibraltar – zostało odrzuconych, czasami ze złością, przez zaangażowane kraje.

Plan Rwandy napotyka przeszkody zarówno w brytyjskim parlamencie, jak iw sądach. Konserwatywny rząd Johnsona wprowadził surową nową ustawę imigracyjną, która utrudniłaby osobom wjeżdżającym do kraju nieautoryzowanymi drogami ubieganie się o azyl i umożliwienie osobom ubiegającym się o azyl poddania się badaniom za granicą. Nie został jeszcze zatwierdzony przez parlament, ponieważ Izba Lordów stara się złagodzić niektóre z jego ostrzejszych przepisów.

Politycy opozycji zarzucili rządowi, że próbuje odwrócić uwagę od skandalu wokół partii rządowych, które naruszyły zasady pandemii. Johnson odmawia wezwania do rezygnacji po tym, jak policja ukarała go grzywną za politykę partyjną.

Posłanka Partii Pracy Lucy Powell powiedziała, że ​​plan z Rwandy może zadowolić niektórych konserwatywnych zwolenników i trafić na pierwsze strony gazet, ale jest „niepraktyczny, drogi i niemoralny”.

„Myślę, że chodzi nie tyle o radzenie sobie z małymi łodziami, ile o radzenie sobie z tonącą łodzią premiera” – powiedział Powell BBC.

___

Przyczynili się do tego Ignatius Ssuna z Kigali w Rwandzie i Andy Melderm z Johannesburga w RPA.

___

Śledź relacje Associated Press o kwestiach imigracyjnych na https://apnews.com/hub/migration