Koronalna emisja masy może sprowadzić zorzę polarną do części Stanów Zjednoczonych

(NEXSTAR) – Słońce było aktywne przez ostatnie kilka dni, wytwarzając rozbłyski słoneczne, potężne rozbłyski, a obecnie wielokrotne koronalne wyrzuty masy (CME), które mogą w tym tygodniu sprowadzić zorzę polarną do części Stanów Zjednoczonych.

Chociaż te terminy mogą wydawać się niejasne, są one normalną aktywnością Słońca, zwłaszcza w fazie, w której się obecnie znajduje: 25. cyklu słonecznego.

Cykle słoneczne to 11-letnie okresy, w których Słońce odwraca swoje bieguny magnetyczne, wywołując pogodę kosmiczną, taką jak rozbłyski i CME, czyli eksplozje plazmy i materiału magnetycznego ze Słońca, które mogą dotrzeć do Ziemi w ciągu zaledwie 15–18 godzin, NOAA On tłumaczy. Centrum Prognoz Pogody Kosmicznej (SWPC) NOAA poinformowało w zeszłym miesiącu, że Zbliża się szczyt obecnego cyklu słonecznego.

W związku z tym możemy spodziewać się działań monitorowanych przez SWPC w ciągu ostatnich kilku dni. W zeszłym tygodniu Centrum Monitorowania Energii Słonecznej (SWPC) zarejestrowało kilka rozbłysków na Słońcu, które mogą mieć wpływ na obiekty korzystające z wysokich częstotliwości. Sygnały radiowe Chociaż nie ma to większego wpływu na ogół społeczeństwa.

Piątek, SWPC wspomniany Agencja ostrzegła, że ​​niewielka burza słoneczna nie była „niezwykła” i spowodowała jedynie niewielkie skutki dla osób korzystających z radioodbiorników wysokiej częstotliwości oraz „możliwe niewielkie ryzyko wystrzelenia w przestrzeń kosmiczną”. Później tego samego dnia agencja wspomniany Doszło do zdarzenia związanego z absorpcją czap polarnych (PCA), które ponownie miało potencjalny wpływ jedynie na osoby korzystające z komunikacji o wysokiej częstotliwości w regionach polarnych.

W niedzielę Główny Urząd Wodny wydał zarządzenie ws Obejrzyj burzę geomagnetyczną Taka sytuacja utrzyma się do środy ze względu na możliwość dotarcia do Ziemi wielu emisji koronnych, które mogą prowadzić do zwiększonej aktywności geomagnetycznej.

według NASAWyrzut koronalny może wytworzyć w ziemskim polu magnetycznym prądy, które wysyłają cząstki na biegun północny i południowy. Kiedy cząstki te oddziałują z tlenem i azotem, mogą stworzyć zorzę polarną.

„To w zasadzie światło słoneczne wyrzucające magnes w przestrzeń kosmiczną” – powiedział wcześniej Nexstar Bill Murtagh, koordynator programu SWPC i weteran prognozy pogody kosmicznej. „Ten magnes wpływa na pole magnetyczne Ziemi i uzyskujemy tak dużą interakcję”.

Ta interakcja znana jest jako burza geomagnetyczna. Siła burzy będzie miała wpływ na to, jak daleko na południe będzie widoczna zorza polarna.

Aby oznaczyć siłę burz geomagnetycznych, SWPC używa a Skala 5-punktowa. Na dolnym krańcu znajdują się G1, które są opisywane jako drobne burze, które mogą wytwarzać zorze polarne na górnym półwyspie w stanie Maine i Michigan. Burza G5, opisana jako silna, może wysłać zorzę polarną na południowe Stany Zjednoczone

SWPC twierdzi, że do środy emisje koronowe prawdopodobnie spowodują burzę geomagnetyczną na poziomie od G1 do G2. Nie jest to rzadkością: w zeszłym miesiącu Ziemię nawiedziła umiarkowana burza geomagnetyczna G2 Wykryto eksplozję materiału słonecznego.

Choć ogół społeczeństwa nie ma żadnych obaw w związku z tymi burzami, mieszkańcy północnych części Stanów Zjednoczonych mają szansę zobaczyć zorzę polarną.

Na podstawie aktualnej prognozy SWPC wydaje się, że największa szansa na uchwycenie zorzy polarnej w północnych Stanach Zjednoczonych przypada na poniedziałkowy wieczór. Mapa po lewej stronie poniżej przedstawia prognozę na poniedziałek. Obszary zaznaczone na czerwono mają większe prawdopodobieństwo zobaczenia zorzy polarnej, podczas gdy obszary zaznaczone na zielono mają mniejsze prawdopodobieństwo. Ci, którzy mieszkają tak daleko na południe, jak czerwona linia na mapie, nadal mają możliwość zobaczenia zorzy polarnej, jeśli spojrzą w stronę północnego horyzontu.

Alaska i większość Kanady mają największe szanse na zobaczenie zorzy polarnej w poniedziałek i wtorek, jak to zwykle bywa ze względu na bliskość bieguna północnego. Czternaście stanów leży na szerokości geograficznej lub powyżej, co oznacza, że ​​mają przynajmniej niewielką szansę zobaczenia zorzy polarnej w poniedziałek. Do tych stanów należą Waszyngton, Idaho, Montana, Wyoming, Dakota Północna, Dakota Południowa, Minnesota, północna Iowa, Wisconsin, Michigan, Nowy Jork, Vermont, New Hampshire i Maine.

Wtorkowa prognoza, pokazana na mapie po prawej stronie powyżej, pokazuje, że zorza polarna rzadziej oświetla nocne niebo, nawet na Alasce i w Kanadzie. Jednak w niektórych stanach północnych nadal można dostrzec zorzę polarną. Stany na tej szerokości geograficznej lub powyżej obejmują Waszyngton, Idaho, Montanę, Dakotę Północną, Dakotę Południową, Minnesotę, Wisconsin, Michigan i północne Maine.

Jak widać, im dalej na północ, tym większa szansa na zobaczenie zorzy polarnej, gdy będzie świecić.

Jeśli mieszkasz na południu, na przykład w Teksasie lub na Florydzie, Wymagałoby to znacznie silniejszej burzy geomagnetycznej O szansę na zorzę polarną.

Według SWPC rozmiarniewielka burza G1 powoduje częste pojawianie się zorzy polarnej na górnym półwyspie w stanach Maine i Michigan. Umiarkowana burza G2 może przenieść zorzę polarną nieco na południe, do Nowego Jorku i Idaho.

Kiedy burza osiągnie status G3, zorzę polarną można zobaczyć aż na południe, aż do Illinois i Oregonu. Jeśli osiągnie siłę G4, mieszkańcy Alabamy i Północnej Kalifornii będą mieli szansę zobaczyć zorzę polarną. Wiadomo, że aktywność słoneczna powodująca burzę G5, najwyższy możliwy poziom w skali SWPC, powoduje powstawanie zórz polarnych na Florydzie, a nawet w południowym Teksasie.

Według Murtagha, jeśli mieszkasz w południowym stanie, takim jak Floryda, Teksas czy nawet Hawaje, oprócz burzy G4 lub G5 będziesz potrzebować także kilku innych elementów, aby idealnie dopasować. Obejmuje to wpływ burzy na ziemię około 20:00 lub 21:00 (dzięki czemu można faktycznie zobaczyć światła), czyste niebo i widok z dala od zanieczyszczeń świetlnych powodowanych przez miasta i miasteczka.

Jednak poważniejsze burze geomagnetyczne są rzadkie. Na przykład burza G1 może wystąpić 1700 razy na cykl słoneczny (więcej o tym później), czyli około 900 dni na 11 lat. Burza G5 może wystąpić tylko około cztery razy w ciągu cyklu słonecznego.