David Tomala z Polski i Antonella Palmisano z Włoch wygrywają złoto

Gdyby ostatnie 50 kilometrów igrzysk było chodem wyścigowym, byłyby historie do opowiedzenia.

Tak jak David Tomala z Polski wywalczył złoty medal w drugim wyścigu na 50 km, ukończył na Igrzyskach w Tokio.

„Nie mogłem w to uwierzyć” – powiedział. – To szalone, prawda?

Jak Kanadyjczyk Evan Dunfi został uratowany brązowym medalem po zderzeniu z japońskim przeciwnikiem Hiroki Arai w ich ostatnim, beznadziejnym przełomie na ostatnich Igrzyskach Olimpijskich.

„Nie potrzebuję medalu, żeby się sprawdzić… ale marzyłem o tym momencie i zdobyciu tego medalu od 21 lat” – powiedział 30-letni Dunfi.

Domala zdobyła tytuł olimpijski w piątek, kończąc w 3 godziny, 50 minut i 8 sekund w północnym mieście Sapporo po przeniesieniu imprezy z Tokio, aby uniknąć ekstremalnego upału. Niemiec Jonathan Hebert był 36 sekund za Tomalą i zdobył srebrny medal. Dunfi w końcu zdobył swój brąz.

Włoszka Antonella Palmisano zdobyła swój pierwszy złoty medal olimpijski w biegu na 20 km kobiet (1:29:12).

W nadchodzących latach Tomala, Hebert i Dunfi będą postrzegani jako ostatnie ogniwo 50-kilometrowego marszu na igrzyskach olimpijskich, a ich nazwiska i zwycięstwa zostaną zachowane jako bardzo bliskie nam przypomnienie.

Bieg na 50 km mężczyzn, wyrzucony z olimpijskiego składu na Igrzyska w Paryżu w 2024 r., nie zostanie powtórzony. Był częścią każdego baru olimpijskiego z Los Angeles w 1932 roku, ale zostanie zastąpiony wyścigiem mieszanym – jeszcze nie zdecydowany przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Oddzielne 20-kilometrowe spacery mężczyzn i kobiet będą olimpijskie.

Ale 89-letni spacer na 50 km poprzedza jazda na deskorolce, nowy przyjazd do Tokio i breakdance — wkrótce w Paryżu.

W konkurencji kobiet Palmisano wyprzedziła o 25 sekund kolumbijską Sandra Lorena Arena i zdobyła złoty medal olimpijski 2016 oraz trzykrotnie brązowy medal mistrzostw świata dla Chin.

Zwycięski czas Palmisano na Igrzyskach w Tokio był o dziewięć sekund wolniejszy niż zanotowany pięć lat temu w Rio de Janeiro, gdzie zajął czwarte miejsce i stracił podium.

Męscy zawodnicy szli w piątek przez około cztery godziny przy 86 stopniach Fahrenheita w parku Sapporo Odori. To najdłuższa impreza w kalendarzu olimpijskim. Ci spacerowicze pokonują prawie 8 kilometrów dłużej niż maratończycy.

Tak, oni „tylko chodzą”. I tak, ich biodra kołysały się w zabawny sposób, jak zawsze. Ale ich ręce były popychane do przodu i do tyłu, ich nogi były zgięte, a ich nogi były stale zamazane w grze, która była bardziej karalna, niż się wydawało na pierwszy rzut oka. Robili wszystko, przestrzegając złotej zasady wyścigów: jedna część stopy powinna zawsze mieć kontakt z drogą.

Jeśli mówimy o zaangażowaniu, zastanów się nad jedną rzeczą: ile czasu należy zainwestować w grę, której ukończenie zajmuje cztery godziny? Dziesięciu z 59 mężczyzn i pięć z 58 kobiet rozpoczęło swój wyścig. Claudio Villanueva Flores z Ekwadoru zajęło prawie pięć godzin, a on był o 29 minut bardziej przygnębiony niż facet, który zajął drugie miejsce.

Domala leżał na plecach z lodem w jednej ręce, który miał chronić jego ciało przed przegrzaniem, ale z szerokim uśmiechem na twarzy. Hebert pochylił się na kolana, ale też się uśmiechnął.

Tomala powiedział, że zawsze chciał iść w ślady wielkiego polskiego piechura Roberta Korsenovsky’ego, który zdobył trzy złote medale olimpijskie w biegu na 50 km i jeden złoty medal w marszu na 20 km. Domala próbowała 50 tys. w 2017 roku, ale nie skończyła. Nie miał pojęcia, że ​​to ma. Ponowna próba zajęła mu cztery lata, ale udało mu się zrobić jedną na Słowacji w marcu. To zmieniło go z 20K na 50K na Igrzyska Olimpijskie.

Faktycznie, najpoważniejsze wydarzenie marszu wyścigowego zostało przez MKOl porzucone, ponieważ walczyło o przyciągnięcie uwagi i utrzymanie zainteresowania. Ale powiedz Tomali, może ostatni mistrz olimpijski w 50K.

„Potrzebuję czegoś nowego, czegoś wyjątkowego” – powiedział. „Myślałem, że 50 kilometrów będzie lepsze, teraz to wiem”.

Associated Press przyczyniła się do powstania tego raportu.