Topol, gwiazda „Skrzypka na dachu” na ekranie i na scenie, umiera w wieku 87 lat

W czerwcu, gdy Izrael walczył w wojnie sześciodniowej, opuścił produkcję i udał się do domu, gdzie zabawiał żołnierzy. (Podobną decyzję podjąłby w 1991 roku, wraz z wybuchem wojny w Zatoce Perskiej, pozostawiając odrodzenie Broadwayu, aby być z rodziną w Tel Awiwie.)

Po obejrzeniu „Skrzypka” w Londynie Jewison podjął nieoczekiwaną decyzję o włączeniu do filmu Topola, wciąż stosunkowo mało znanego w Stanach Zjednoczonych.

„Chciałem do tej roli europejskiego aktora z trzeciego pokolenia, faceta z trzeciego pokolenia, który rozumiał tło” – powiedział Jewison The Globe w 1971 roku. W panu Mostelu i jego niepowstrzymanym schtku.

Topol, który każdego dnia kręcenia miał dwie godziny makijażu – pan Jewison odrabiał lekcje, przyklejając siwe włosy z brody do ciemnych brwi swojej gwiazdy – w oczach wielu krytyków Teffi była najbardziej przekonująca.

Recenzując film w The New Yorker, Pauline Kael napisała o nim:

„Jest chropowatą, męską postacią, fizycznie silną i szorstką, ale także zmysłową i ciepłą. Jest biednym człowiekiem, ale nie jest małym człowiekiem, jest wielkim, rozczarowanym mężczyzną – człowiekiem wielkości Starego Testamentu, sprowadzonym przez okoliczności ucisku”.

Topol był autorem dwóch książek, pamiętnika Topola z Topola (1981) oraz Skarbca żydowskiego humoru, dowcipu i mądrości Topola (1994).

Wśród jego laurów znajduje się Nagroda Izraela, najwyższe odznaczenie kulturalne kraju, którą otrzymał w 2015 roku. Uznanie przyszło zarówno za jego aktorstwo, jak i działalność filantropijną, w szczególności za pomoc w założeniu Jordan River Village, obozu wakacyjnego w Izraelu dla ciężko chorych dzieci w każdym wieku. tle etnicznym i religijnym. Wzorowany na Hole in the Wall Gang Camp Paula Newmana w Connecticut, został otwarty w 2011 roku.

Z roku na rok Topol odkrywał, że rola, na której zna się najlepiej, jest źródłem ciągłego oświecenia.

„Robiłem film Skrzypek przez długi czas, myśląc, że to opowieść o Żydach” – powiedział w wywiadzie z 2009 roku. „Ale teraz występuję na całym świecie. Fajną rzeczą jest to, że gdziekolwiek jestem – w Indiach, Japonii, Anglii, Grecji, Egipcie – ludzie podchodzą do mnie po koncercie i mówią:„ To jest nasza historia, zbyt.'”