Porażka Rosji w pokonaniu Kijowa była porażką na wieki

Waszyngton (AFP) – Kijów przez wieki był rosyjską porażką. Walki zaczęły się słabo dla najeźdźców i stamtąd schodziły w dół wzgórza.

Kiedy 24 lutego prezydent Władimir Putin rozpoczął wojnę, po miesiącach wzmacniania ukraińskich granic, wysłał setki helikopterów – najlepszych z rosyjskich sił specjalnych „specnazu” – by zaatakowali i przejęli lekko bronione lotnisko. Na progu Kijowa.

Inne siły rosyjskie uderzyły w innych częściach Ukrainy, w tym w kierunku wschodniego miasta Charków, a także w spornym regionie Donbasu i wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego. Ale główną nagrodą był Kijów, jako siedziba władzy narodowej. W ten sposób elitarne siły powietrzne wkroczyły w godziny otwarcia wojny.

Ale Putinowi nie udało się osiągnąć celu, jakim było szybkie zmiażdżenie przeważającej liczebnie i ciężko uzbrojonej armii ukraińskiej. Rosjanie byli źle przygotowani do ukraińskiego ruchu oporu, okazali się niezdolni do przystosowania się do niepowodzeń, nie potrafili skutecznie łączyć operacji powietrznych i naziemnych, nie doceniali zdolności Ukrainy do obrony swojej przestrzeni powietrznej i podważali podstawowe funkcje wojskowe, takie jak planowanie i realizacja ruchu zaopatrzenia.

„To naprawdę zła kombinacja, jeśli chcesz najechać jakiś kraj” – powiedział Peter Mansour, emerytowany pułkownik armii i profesor historii wojskowej na Ohio State University.

Przynajmniej na razie siły Putina przeniosły się z Kijowa na wschodnią Ukrainę. Ostatecznie rosyjski przywódca może osiągnąć część swoich celów. Jednak jego niepowodzenie w zdobyciu Kijowa pozostanie w pamięci na długo – ponieważ przeciwstawił się przedwojennym oczekiwaniom i ujawnił zaskakujące słabości w myśli wojskowej jako jednej z najpotężniejszych idei świata.

„To niesamowite”, powiedział historyk wojskowości Frederic Kagan z Instytutu Badań nad Wojną, który twierdzi, że nic nie wie o tak wielkiej potędze militarnej jak Rosja, która najeżdża kraj w wybranym przez siebie czasie i całkowicie upada.

Rankiem pierwszego dnia wojny rosyjskie śmigłowce szturmowe Mi-8 poleciały na południe w kierunku Kijowa z misją ataku na lotnisko Hostomil na północno-zachodnich obrzeżach stolicy. Zdobywając lotnisko, znane również jako Lotnisko Antonowa, Rosjanie planowali stworzyć bazę, z której więcej żołnierzy i lekko opancerzonych pojazdów mogłoby latać w odległości spaceru od serca największego miasta w kraju.

To nie działało w ten sposób. Doniesiono, że wiele rosyjskich helikopterów zostało trafionych pociskami rakietowymi jeszcze przed dotarciem do Hostomla, a po wylądowaniu na lotnisku poniosły ciężkie straty w wyniku ostrzału artyleryjskiego.

Próba przejęcia kontroli nad wojskową bazą lotniczą w Wasylkowie na południe od Kijowa również spotkała się z silnym oporem i podobno widziała kilka rosyjskich ciężkich samolotów transportowych Ił-76 przewożących spadochroniarzy zestrzelonych przez ukraińską obronę.

Chociaż Rosjanie ostatecznie przejęli kontrolę nad lotniskiem Hostomel, zaciekły opór Ukraińców w obszarze metropolitalnym wymusił ponowne przemyślenie planu inwazji, który opierał się na oczekiwaniu, że Ukraińcy szybko upadną, Zachód będzie się wahał, a siły rosyjskie łatwo. bić się.

Misje ataków powietrznych za liniami wroga, takie jak te przeprowadzane w Hostomell, są ryzykowne i trudne, co wykazała armia amerykańska 24 marca 2003 r., kiedy wysłała z Kuwejtu do Iraku ponad 30 śmigłowców szturmowych Apache, aby zaatakować dywizję Armii Krajowej. Iracka Gwardia Republikańska. . Po drodze Apacze napotkali niewielki pożar i ogień przeciwlotniczy, który zestrzelił jeden ze śmigłowców, uszkodził inne i zmusił do przerwania misji. Jednak armia amerykańska podniosła się z tego niepowodzenia i szybko zdobyła Bagdad.

Fakt, że atak Hostomela przez rosyjską 45. brygadę powietrznodesantową gwardii rosyjskiej mógł nie pojawić się później, gdyby szerszy wysiłek Rosji poprawił się od tego momentu. Ale nie zrobiła tego.

Rosjanie przeprowadzili małe i nieudane śledztwa w sercu Kijowa, po czym wielkim kosztem usiłowali okrążyć stolicę, pochylając się na zachód. Pomimo ogromnych szans Ukraińcy nie ustępowali i walczyli, powstrzymując Rosjan, skutecznie wykorzystując szeroką gamę zachodnich rodzajów broni, w tym przenośną broń przeciwpancerną Javelin, przenośne pociski przeciwlotnicze Stinger i wiele innych.

W zeszłym tygodniu Rosjanie opuścili lotnisko Hostomil w ramach ogólnego odwrotu na Białoruś i Rosję.

Kulminacyjnym momentem bitwy o Kijów była szeroko komentowana historia rosyjskiego konwoju z zaopatrzeniem, który ciągnął się dziesiątki mil wzdłuż głównej drogi prowadzącej do stolicy. Początkowo wydawało się to niepokojącym sygnałem dla Ukraińców, ale byli oni w stanie zaatakować elementy konwoju, które miały ograniczone możliwości terenowe, a tym samym ostatecznie rozproszyły się lub przestały działać w walce.

„Tak naprawdę nie zapewnili żadnej wartościowej zaopatrzenia siłom rosyjskim, które gromadziły się wokół Kijowa, i nigdy nie przybyli im z pomocą” – powiedział rzecznik Pentagonu John Kirby. „Ukraińcy bardzo szybko położyli kres tej karawanie, będąc zbyt zwinnymi, niszcząc mosty, uderzając w główne pojazdy i zatrzymując ich ruch”.

Mansour mówi, że Rosjanie nie docenili liczby żołnierzy, których potrzebowaliby i wykazali „oszałamiającą niezdolność” do wykonywania podstawowych funkcji wojskowych. Mówi, że bardzo nie docenili tego, czego potrzeba, aby wygrać bitwę o Kijów.

„To będzie trudne, nawet jeśli armia rosyjska udowodni swoje kompetencje” – powiedział. „Okazała się całkowicie niezdolna do prowadzenia nowoczesnej wojny pancernej”.

Putin nie był jedynym zaskoczonym początkowymi niepowodzeniami swojej armii. Urzędnicy amerykańscy i inni zachodni zorientowali się, że gdyby doszło do inwazji, pozornie przeważające siły rosyjskie przecięłyby armię ukraińską jak gorący nóż w maśle. Mogliby zająć Kijów w kilka dni, a cały kraj w kilka tygodni, chociaż niektórzy analitycy kwestionują, czy Putin oszacował, ile sił ukraińskich zyskały na zachodnich ćwiczeniach, które nasiliły się po zajęciu przez Putina Krymu w 2014 roku i wtargnięciu do Donbasu.

25 marca, zaledwie miesiąc po rozpoczęciu inwazji, Rosjanie ogłosili, że osiągnęli swoje cele w rejonie Kijowa i przeniosą uwagę na oderwany region Donbasu we wschodniej Ukrainie. Niektórzy podejrzewali, że Putin stara się kupić czas, nie rezygnując z ekstremistycznych celów, ale w ciągu kilku dni wycofanie się Kijowa było w zasięgu wzroku.

Putin być może będzie w stanie skoncentrować swój wysiłek wojenny na węższym celu, jakim jest rozszerzenie rosyjskiej kontroli w Donbasie i być może zabezpieczenie korytarza lądowego z Donbasu na Krym. Jednak jego porażka w Kijowie obnażyła słabości, które sugerują, że Rosja prawdopodobnie nie podejmie wkrótce kolejnej próby pokonania stolicy kraju.

„Myślę, że nauczyli się lekcji”, powiedział Mansour.