Podczas gdy wysiłki w sezonie zasadniczym ustępują miejsca występom w Super Bowl, Patrick Mahomes pozostaje nieunikniony

BALTIMORE – Kiedy oni stali i śpiewali, on siedział w milczeniu. Gdy rozbrzmiewała muzyka, w powietrzu unosił się dym z cygar, a jego koledzy z drużyny tańczyli w rytmie czwartego w ciągu pięciu lat występu na Super Bowl, Patrick Mahomes usiadł na plastikowym krześle w rogu szatni dla gości na stadionie M&T Bank i wydychał.

Radość z pewnością była obecna, ale w tym momencie na twarzy najlepszego piłkarza na świecie widać było całkowitą ulgę. Przez pięć minut wpatrywał się w telefon z uśmiechem na twarzy.

Nawet po wysiłku w środku sezonu i tych wszystkich upadkach z odbiorników, po tym, jak spędził tygodnie na gryzieniu się w język przed mikrofonami, by w końcu wybuchnąć na linii bocznej, w jego grze w Pro Bowl zaczynało być widać jego wiek, a krytycy zaczęli się zastanawiać, czy Mistrzowie wciąż mieli szansę. Kolejna runda play-off – ta musi nadejść Na drodze – Jest jeden nieunikniony fakt: to wciąż liga Patricka Mahomesa.

To Michael Jordan u szczytu kariery, bariera, do której wielu jego rówieśników nie może dotrzeć, gdy jest to najważniejsze. Lata 90. Jordan spędził na niszczeniu nadziei na tytuł swoich rówieśników – Patricka Ewinga, Charlesa Barkleya i Karla Malone’a – i oni zasługują na osobną Galerię Sław. To właśnie robi Mahomes teraz, pozostawiając takich artystów jak Josh Allen i Lamar Jackson z pytaniem, kiedy nadejdzie ich czas. I jeśli ten facet zejdzie z drogi.

„Trudno kogoś opisać Który Dyrektor generalny Kansas City Chiefs, Brett Veach, powiedział w niedzielny wieczór, godzinę po tym, jak Chiefs pokonali Ravens 17:10 w meczu o mistrzostwo AFC, co stanowi ich czwarty tytuł konferencyjny w ciągu sześciu sezonów Mahomesa jako startera. „On jest legendą. Jest błogosławieństwem”.

Pozostaje odpowiedzialny za każdą drużynę AFC mającą aspiracje do Super Bowl.

Ta runda była inna – i być może bardziej satysfakcjonująca – ze względu na drogę, jaką obrali liderzy. Z powodu chaotycznego sezonu zasadniczego, przewinienia, które nigdy nie wyglądało dobrze, i pytań, które nie dawały spokoju aż do początków stycznia. Minął nieco ponad miesiąc, odkąd Veach spotkał się z głównym trenerem Andym Reidem po tym, jak Chiefs przegrali bożonarodzeniowy mecz z Raiders, co stanowiło ich piątą porażkę w ciągu ośmiu tygodni i stanowiło niewyobrażalny spadek od przeciętności dla zespołu, który od tego czasu był pretendentem do mistrzostw. . Moment, w którym Mahomes został starterem w 2018 roku.

„Coś poszło nie tak” – powiedział Fitch. „Myślę, że ta strata naprawdę nas dotknęła. Pozwoliła całej organizacji spojrzeć w lustro.

Pięć tygodni później opisał to jako jeden z powodów, dla których nadal grają.

Od chwili rozpoczęcia sezonu posezonowego, pewnego mroźnego wieczoru w Kansas City w rundzie z dziką kartą, mistrzowie wyglądali świeżo. Na początku wydawało się, że Kelce chce otrząsnąć się z niechlujnego sezonu zasadniczego: tego wieczoru szturmem wdarł się na kort, aby się rozgrzać, tańczyć i krzyczeć, bez rękawów, w ujemnych temperaturach. Jego energia nigdy nie osłabła, a jego ogień rozpalił drużynę. Delfiny nigdy nie miały szans.

To, co Chiefs zrobili od tamtej pory w ciągu kolejnych tygodni, wygrywając w Buffalo, a następnie w niedzielny wieczór w Baltimore, stanowi świadectwo determinacji w zdobyciu mistrzostwa podczas poprzednich okresów posezonowych, nie wspominając już o wnioskach wyciągniętych z ich skalisty sezon zasadniczy.

„To trudne” – powiedział Reid o głębokich fazach play-offów każdej zimy i trudnościach związanych z rozegraniem dwóch lub trzech dodatkowych meczów każdego roku. „Musisz to przepracować psychicznie. To nie jest łatwe.

Niedzielne zwycięstwo o tym świadczyło. Chiefs wyglądali i grali jak zespół weteranów. Wrony nieustannie stawały im na drodze. Chiefs nałożyli trzy kary. Osiem wron. Chiefs zdobyli przyłożenia w pierwszych dwóch wyjazdach do czerwonej strefy i zakończyli mecz bez straty. Ravens przewrócili go trzy razy, dwukrotnie głęboko na terytorium Kansas City.

Frustracja Baltimore rosła przez cały mecz. Jackson wykonał nieudany przechwyt w potrójnym zasięgu i uderzył hełmem. Wyróżniający się debiutant drużyny Ravens, Zay Flowers, potknął się o piłkę na linii bramkowej, wtargnął na ławkę rezerwowych i skaleczył się w rękę.

Graj z bossami jak bohaterami.

„Kiedy przyszedł czas, aby odłożyć młotek, odłożyli młotek” – powiedział Reed.

Mahomes zabłysnął już na początku, grając na pozycji rozgrywającego i dając sobie radę z grą przeciwko elitarnej obronie, takiej jak Baltimore. Wykonywał ciasne rzuty przez okno, jak jego przyłożenie w pierwszej kwarcie do Kelce. Wydobywał się z zabłoconych kieszeni i utrzymywał dyski przy życiu. Wykonał swoje pierwsze 11 podań, co było surowym i pokornym przypomnieniem dla wrzaskliwej, ubranej w fioletowo-czarne stroje publiczności na stadionie M&T Bank.

Oznacza to, że AFC nadal jest zarządzany przez prezydentów – nawet jeśli mecze rozgrywane są gdzie indziej niż w Kansas City.

„Jesteśmy wyjęci spod prawa” – przechwalał się później Rashi Rice. „Każdy chce pokonać Chiefs. Każdego dnia mamy cel na plecach. „

Po drugiej połowie, w której padło pięć prostych strzałów z ataku Chiefs, Mahomes wykonał swój najpiękniejszy rzut w meczu, zakrzywiony sztylet do Marqueza Valdes-Scantlinga, który zdobył 3. i 9. na 2:19 przed końcem, co posłało kibiców na boisko . Wyjścia.

„Mamy najlepszego rozgrywającego na świecie” – powiedział rozgrywający Chiefs Drew Tranquil. „Mamy najlepszą końcówkę na świecie. Mamy najlepszego trenera na świecie. Mamy najlepszego koordynatora obrony na świecie. Mamy najlepszego dyrektora generalnego na świecie”.

„Kiedy będziesz mieć to wszystko? To tylko kwestia czasu”.

W pewnym momencie drugiej połowy Mahomes zdobył 27 punktów, a Jackson miał pięć. Mahomes uzyskał wynik 30 z 39 na 241 jardów i przyłożenie, wyprzedzając aktualnego MVP ligi w ważnych i małych momentach (Jackson miał 20 z 37 pod względem przyłożenia i przechwytu). W meczu, w którym obaj rozgrywający mierzyli się z obroną na poziomie mistrzowskim, Mahomes był bardziej konsekwentny. Jackson był w najlepszym razie pasmowy.

A fani, którzy desperacko chcieli zobaczyć, jak Jackson w końcu awansuje do Super Bowl – tego wszystkiego w tym momencie brakuje w jego życiorysie – zamiast tego mogli oglądać, jak numer 15 odbywa czwarty wyjazd w ciągu pięciu lat i ma szansę na wygranie trzeciego. Puchar Lombardiego. Jedynym wyjątkiem jest sezon 2021 Joe Burrowa, a Mahomes rok po roku wysyła swoich kolegów do domu.

Scena ta była wówczas pod pewnymi względami znajoma, ale pod innymi nowa. Mahomes stanął na kolejnym podium, odbierając kolejne trofeum, być może najbardziej zaskakujące ze wszystkich trofeów, jakie zdobył podczas złotego początku swojej kariery. „Nie przyjmuje się tego za pewnik” – powiedział później o awansie do swojego ostatniego Super Bowl. „Nigdy nie wiesz, ile dostaniesz”.

Ma 28 lat. Wygrał już 14 meczów w fazie play-off, podobnie jak Peyton Manning, John Elway i Terry Bradshaw. To daje mu trzecie miejsce w historii, za Joe Montaną (16 zwycięstw) i Tomem Bradym (35 zwycięstw). Dokonał tego w ciągu zaledwie sześciu sezonów.

Po tym, jak Mahomes wręczył trofeum Lamara Hunta, Kelce, który zdobył wszystkie 11 chwytów z odległości 116 jardów i przyłożenia, zszedł ze sceny wraz ze swoją słynną dziewczyną Taylor Swift. Jeden z kolegów z drużyny Chiefs nie mógł skupić się na tłumie fotografów, którzy podążali za nimi dziesiątkami. To było niesamowite, nawet dla zespołu przyzwyczajonego do radzenia sobie z intensywnym oświetleniem.

Gracz powiedział: „O mój Boże, nigdy wcześniej nie widziałem czegoś takiego”.

Stamtąd Kelsey w końcu odnalazł swojego brata Jasona, który miał na sobie czapkę. Uściskali się.

„Ten łatwy „Zespół, któremu warto kibicować” – powiedział po chwili Jason. „Pozostali razem pomimo tych wszystkich bzdur”.

Było tego mnóstwo, trudy pościgu o mistrzostwo, który od miesięcy nie wyglądał na planowany. Iskra wyszła od Kelce’a, który przez cały tydzień uczył się i ćwiczył jak elektrycznie („On nas prowadził” – powiedział Mahomes. „On uwielbia wyzwania”). Oraz od Reida, który w tym sezonie nigdy nie wycofywał się z spotkań po meczu z właścicielem drużyny Clarkiem Huntem („Nigdy nie kwestionował zespołu” – powiedział Hunt). Oraz od koordynatora obrony Steve’a Spagnuolo, który w niedzielę napisał arcydzieło planu gry: stłumienie ataku Jackson and the Ravens przez całą grę.

Jednak – jak w przypadku wszystkich pretendentów – duża część wszystkiego przypada na franczyzę, która po najbardziej ekscytującym sezonie w swojej karierze znalazła miejsce w uroczystej szatni, aby posiedzieć samotnie i cieszyć się.

To nie była tylko kolejna wizyta na Super Bowl. To była najbardziej nieprawdopodobna rzecz w historii.

„Daje każdemu tę wiarę i nadzieję” – powiedział Veach o swoim pomocniku. „Nie ma znaczenia, jakie są szanse, gdzie gramy, dokąd zmierzamy. Jeśli mamy 15 piłek poniżej środka, mamy szansę.

(Zdjęcie: Kathryn Reilly/Getty Images)