Josh Dobbs wraca na ziemię po porażce z Bears, a teraz Wikingowie mają pytania w QB.

MINNEAPOLIS — Tak wygląda wiara, wiara w coś, co jest możliwe, a następnie obserwowanie, jak wyparowuje ona na pierwszy rzut oka.

Trener Minnesota Vikings, Kevin O’Connell, przyglądał się rozwijającej się grze. Jego oczy rozszerzyły się, gdy debiutant Jordan Addison minął obrońcę Chicago Bears i pobiegł lewą stroną boiska. Głęboki strzał przeleciał obok O’Connella, którego oczy zwróciły się w stronę pomocnika. Josh Dobbs wszedł w kieszeń i podał.

Gdy piłka płynęła lewą linią boczną w kierunku szeroko otwartego Addison – ale zbyt małego i poza grą – O’Connell upadł na kolana. Przetarł twarz, jakby został skrzywdzony. W pewnym sensie miał.

Nie trwało długo, aż Dobbs, pozyskany w ostatecznym terminie sprzedaży w celu zastąpienia kontuzjowanego zawodnika Kirka Cousinsa, zrobił wrażenie na tych Wikingach. W ciągu dwóch tygodni ignorował obrońców, paradował z zapałem i zaszczepiał wiarę w zdesperowanych fanów.

A teraz tam był Ten. Rozczarowanie, które spada na kolana. Niedokładność jest trudna do rozszyfrowania. Słaba ochrona przy piłce.

Długa przerwa między Dobbsem a Addisonem odzwierciedlała bolesną rzeczywistość poniedziałkowej porażki Minnesoty 12:10 na stadionie U.S. Bank Stadium. Dobbs cztery razy przechwycił piłkę, a jego pewność siebie została złamana do tego stopnia, że ​​w ostatniej akcji zespołu nie grał agresywnie.

„W tej chwili szatnia jest dość zdewastowana” – powiedział później O’Connell. – W ofensywie nie zagraliśmy tak, jak chcieliśmy.

Wynik jeszcze bardziej zaciemnia przyszłość Wikingów. Po pierwsze, mamy obraz play-offów. Minnesota (6-6) nadal zajmuje siódme miejsce w NFC, ale różnica się zmniejszyła. Green Bay i Los Angeles depczą mu po piętach.

Potem jest rozmowa na temat tego, który rozgrywający poprowadzi Wikingów, gdy będą próbowali zdobyć bilet na taniec. Pod koniec poniedziałkowych zawodów O’Connell myślał już w ten sposób. Zapytany później o swój plan na czas, gdy Minnesota ma się pożegnać z drużyną, a następnie udać się do Las Vegas, O’Connell odpowiedział niezobowiązującym tonem i powiedział, że on i jego sztab przejrzą harmonogram czterech meczów Dobbsa w roli rozgrywającego Wikingów.

„Przyjrzymy się temu” – powiedział O’Connell. „Jaren (Hall) jest ponownie dla nas dostępny, dostępny jest również Nick Mullins”.

Chociaż Dobbs podał zielone światło po przyziemieniu z odległości 17 jardów do TJ Hockensona pod koniec czwartej kwarty, rozgrywający czeladnik znany jako „Busternaut” wykopał głęboką dziurę, szczególnie w zakresie rotacji. Po zeszłotygodniowej porażce z Denver Broncos, w której Dobbs przechwycił piłkę i popełnił faul, stwierdził, że utrzymanie posiadania piłki uważa za najważniejsze dla wszystkich swoich „marzeń, nadziei i aspiracji”.

Jednak w poniedziałek te marzenia zostały rozwiane. Pierwszy przechwyt Dobbsa miał miejsce w drugiej kwarcie. Narożnik Bears, Jaylon Johnson, zareagował tak, jakby pokonywał krótką trasę po płaskim boisku. Dobbs podał Johnsona i miał nadzieję, że trafi Addisona w małe okienko niedaleko linii bocznej. Zamiast tego Johnson wycofał się z początkowej szarży, podskoczył i złapał piłkę.

„Zostałem odznaczony” – powiedział Dobbs. „On (Johnson) wykonał dobrą robotę, wstając i schodząc”.

Drugi przechwyt Dobbsa nastąpił kilka minut później. Addison był izolowany po lewej stronie formacji, na trzeciej i czwartej pozycji w pobliżu pomocy. Uniknął osłony ciała z rogu i pobiegł w stronę środka pola. Dobbs strzelił w stronę Addisona, ale minął ułamek sekundy, zanim odbiorca zdążył odwrócić głowę. Piłka odbiła się od Addisona i wpadła w ręce obrońcy Bears, Jaquana Briskera.

Dwa ostatnie przechwyty również były efektem ubocznym celnych podań. Pod koniec trzeciej kwarty Dobbs podał w wąskie okienko do skrzydłowego KJ Osborne’a, który trafił z czwartej i drugiej kwarty. Piłka trafiła w ręce linebackera TJ Edwardsa. Następnie, na początku czwartej kwarty, Dobbs podał do linebackera C.J. Hamma. Piłka wpadała i wychodziła z rąk liniowego Bears, Justina Jonesa, ale obrońca Kyler Gordon złapał ją, zanim piłka uderzyła w murawę.

„Nie mogę narażać piłki” – powiedział Dobbs. „To cienka linia”.

Ale brak dokładności Minnesoty nie ograniczał się do obrotów. Szukając iskry na początku trzeciej kwarty i widząc, jak obrona Wikingów ogranicza atak Niedźwiedzi, O’Connell rzucił kostką na czwartą i 7 w pobliżu pomocy. Dobbs cofnął się i rzucił pół kroku podanie za Hockensonem na zewnętrznej trasie. Ciasny koniec rzucił się w stronę pierwszego znacznika próby, ale zbliżył się na pół jarda.

Wspominając grę po meczu, O’Connell wspomniał o ruchach Dobbsa i głośno zastanawiał się, jaki byłby wynik, gdyby Dobbs szybciej stanął na nogi i wcześniej podał do Hockensona. Następnie O’Connell przerobił coś, co opisał jako „długi faul” – wspomniany wcześniej faul linii Addisona przy linii bocznej.

„Rytm i moment naszego ataku nie były tak jasne, jak tego chcieliśmy” – powiedział O’Connell.

Po raz kolejny obrona Briana Floresa dała szansę Wikingom. Zespół Bears zdecydował się na krótkie podania i choć rozgrywający Justin Fields wykonał 27 z 37 podań na 217 jardów, to głównie Minnesota dyktowała akcję. Zawodniczka z krawędzi Danielle Hunter i obrońca Josh Metellus stworzyli okazje do ataku Wikingów, wymuszając dwa fumble z gry w czwartej kwarcie. Druga, która miała miejsce na 3:28 przed końcem meczu, zapewniła Wikingom doskonałą pozycję do zapewnienia sobie zwycięstwa.

W tym momencie Minnesota prowadziła 10-9 i była przy piłce na Chicago 43. Niedźwiedziom pozostały już tylko dwie przerwy na żądanie. O’Connell rozważył dostępne opcje. Wziął pod uwagę dotychczasowe wyniki Dobbsa i zdecydował się minimalizować ryzyko. Plan: spróbuj biegać z piłką, zmuś Bears do wykorzystania przerw na żądanie i zdobycia wystarczającej liczby jardów przy trzeciej próbie, aby kopający Greg Joseph wypadł z gry i wykonał rzut z gry.

Wikingowie dwukrotnie podbiegli do piłki i zdobyli jeden jard. W trzeciej i dziewiątej minucie Dobbs miał możliwość zmiany pierwotnego zagrania i zepchnięcia piłki w dół boiska, w zależności od tego, co pokazała obrona Bears. Dostosowali się do głębokich środków bezpieczeństwa, przekonując Wikingów do przyjęcia bardziej konserwatywnego stanowiska. Minnesota straciła jard po zagraniu.

Punter Ryan Wright nie mógł unieruchomić Bears głęboko. Następnie Fields użył nóg i ukarał Floresa przy trzeciej próbie, co doprowadziło do zwycięstwa Bears.

„Toczysz tę bitwę pomiędzy byciem agresywnym a ryzykowaniem dania im krótkiego pola, jeśli ponownie je odwrócimy” – powiedział O’Connell. „Potem chodziło o pewność siebie w naszej obronie, co naprawdę doprowadziło nas do tego momentu w grze w ciągu ostatnich kilku tygodni”.

Obawa O’Connella, że ​​Dobbs odwróci piłkę w krytycznej sytuacji, jest oznaką niepewności co do przyszłości zespołu na tym stanowisku. Pomaga także wyjaśnić jego styl gry przez całą grę.

O’Connell próbował grać agresywnie na początku, oddając głęboki strzał w pierwszej akcji. Próbował przyszpilić Dobbsa, gdy ofensywa zaczęła wariować. Myślał także o większym zarządzaniu piłką nożną, ale zdał sobie sprawę, że regresja, biorąc pod uwagę sposób gry Dobbsa, nie wróży dobrze.

„To bitwa” – powiedział O’Connell.

Kiedy poniedziałkowa walka dobiegła końca, Addison odchylił się na krześle i spojrzał na swoją szafkę. Na głowę miał owinięty ręcznik. Siedział bez ruchu.

Kilka metrów dalej Dobbs siedział w pełnym mundurze i spoglądał w stronę szatni, w której świętowano go zaledwie kilka tygodni wcześniej. Patrzył bez wyrazu, jak wszystkie jego marzenia, nadzieje i aspiracje wisiały na włosku.

(Zdjęcie: David Berding/Getty Images)

„The Football 100”, ostateczny ranking 100 najlepszych graczy NFL wszechczasów, jest już w sprzedaży. Poproś o to Tutaj.