Dlaczego ruch Arsenalu za Declana Rice’a jest kluczowy dla drużyny Artety

Pod wieloma względami Arsenal znajduje się tutaj na niezbadanych wodach.

Po tym, jak Manchester City niespodziewanie walczył o tytuł Premier League 2022-23 do końca sezonu, teraz zgodzili się zapłacić 105 milionów funtów (133 miliony dolarów) za pomocnika West Ham United, Declana Rice’a, przewyższając ofertę City w wysokości 90 milionów funtów szterlingów.

Była to trzecia oferta Arsenalu w tym okienku dla reprezentanta Anglii. Wszyscy oni przyćmili obecny rekord Nicolasa Pepe w wysokości 72 milionów funtów za transfer w sierpniu 2019 roku i reprezentują dwie rzeczy dotyczące podejścia klubu do następnego sezonu.

Po pierwsze, Rice zawsze był głównym celem Arsenalu. Po drugie, stała retoryka menedżera Mikela Artety o potrzebie „naprawienia procesu rekrutacji” tego lata została zrozumiana na konferencjach prasowych. I Wspierany przez radę dyrektorów, która usankcjonowała rekordową wypłatę dla brytyjskiego gracza.

• Blog dotyczący konwersji — aktualizacje na żywo
• Oferty kontraktów Premier League

Wysokości, na które Arsenal jest skłonny się posunąć, jeśli chodzi o opłatę za Rice’a, mogą niektórych dezorientować, ale z perspektywy klubu wylądowanie kapitana West Ham w tym okienku jest niezbędne.

Dlaczego? Ewolucja ich strategii rekrutacyjnej w ciągu ostatnich dwóch lat była oczywista. Przejście z „Project Youth 2.0” na sezon 2021-22 w celu pozyskania doświadczonych graczy w wieku około 20 lat o tej samej porze w zeszłym roku było kluczem do podniesienia poziomu Arsenalu.

Ryż jest kontynuacją strategii z zeszłego lata, kiedy jako 24-latek rozpoczął wszystkie 12 meczów Anglii w poprzednich dwóch dużych turniejach, rozpoczynając 93 procent (190) ze swoich 204 meczów ligowych dla West Ham i prowadząc ich do 1-1. Zwycięstwo w finale Ligi Europy w zeszłym miesiącu.

Poza tym wszystkim, jest kolejnym zawodnikiem, którego atrybuty pasują do więcej niż jednej roli, chociaż zbliżające się podpisanie Kai Havertza z Chelsea – które prawdopodobnie wypełni rolę nr 8 po lewej stronie Artety – sprawiłoby, że miejsce Rice’a byłoby nie. 6.

Biorąc pod uwagę te części układanki, Rice jest jedną z niewielu opcji z charakterem i jakością, które mogą rywalizować z najlepszymi w lidze w tej roli.

W koszulce West Ham coraz bardziej staje się pomocnikiem, podróżującym do przodu z piłką, ale wciąż ma doświadczenie w odgrywaniu głębszej roli zarówno dla drużyny, jak i dla Anglii. To defensywne cechy Rice’a (głównie jego przewidywanie i wyczucie czasu na wślizgi) natychmiast rzucają się w oczy, gdy się na niego patrzy. Ten test wzroku łączy liczby: w zeszłym sezonie jego rzeczywisty wskaźnik wygranych wślizgów (odnoszący się do wślizgów, przegranych wyzwań i popełnionych fauli) był najwyższy w Premier League (69,9 procent ze 113 prawdziwych wślizgów lub 4,2 na 1000 dotknięć). środek. i defensywnych pomocników.

Na przykład Rice nie musiał bronić się samotnie w środku pola, razem z Tomasem Soucekiem przez większość poprzedniego sezonu w West Ham, ale wyróżniał się, gdy został powołany. Amadou Onana z Evertonu i Tyler Adams z Leeds United byli w podobnej sytuacji jak Rice, będąc częścią grupy pomocników niższej połowy. Onana ma prawdziwy wskaźnik wygranych w walce na poziomie 67 procent ze 103 rzeczywistych wślizgów lub 5,64 na 1000 dotknięć przeciwnika, podczas gdy Adams ma prawdziwy wskaźnik wygranych w wślizgu na poziomie 64,5 procent ze 138 prawdziwych wślizgów lub 8,84 na 1000 dotknięć przeciwnika.

Pomimo spadku formy w kwietniu, pomocnik Arsenalu, Thomas Partey, dobrze wykonywał tę część swojej roli przez większą część poprzedniego sezonu.

W 33 meczach osiągnął współczynnik wygranych w prawdziwym wślizgu na poziomie 58,3% na 115 prawdziwych wślizgów, czyli 8,12 na 1000 dotknięć przeciwnika. To często podsycało zdolność Arsenalu do gry na wysokim poziomie i dominowania nad zespołami poprzez utrzymywanie piłki na połowie ataku, niezależnie od tego, czy posiadali piłkę, czy nie. Ponownie dla porównania, wskaźnik wygranych Rodriego w Manchesterze City był nieco niższy niż wskaźnik wygranych prawdziwych wślizgów i wyniósł 56,4 procent ze 117 prawdziwych wślizgów lub 7,47 na 1000 dotknięć przeciwników.

W innym obszarze pomocy będzie bardziej polegał na Rice, ale jego poprzedni wskaźnik sukcesów jest obiecujący. Dodatkowe bezpieczeństwo na tyłach boiska może również dać bardziej zaawansowanym pomocnikom Arsenalu więcej swobody niż w zeszłym sezonie, co może dobrze współgrać z ruchem Havertza bez piłki lub zaangażowaniem Emile’a Smith-Rowe’a w bardziej centralnej roli.

To, co dzieje się z Rice’em w posiadaniu piłki jako zawodnikiem Arsenalu, jest w pewnym stopniu nieznane.

Niektórzy mogą postrzegać to jako ryzykowne podpisanie kontraktu za opłatą przekraczającą 100 milionów funtów, który, podobnie jak wielu członków drużyny Artety, zadebiutuje w Lidze Mistrzów.

Ryż był bardziej skłonny do przeniesienia piłki na skrzydła z West Hamem, co mogłoby być przydatne z Gabrielem Martinellim i Bucayo Saką na skrzydłach. Arsenal jest bardziej przyzwyczajony do swojej szóstki, niezależnie od tego, czy był to Partey, czy pozyskanie Jorginho w styczniu zeszłego roku, karmiąc pionowe podania przez linie. Rice zrobił to czasami dla Anglii na Mistrzostwach Świata w listopadzie i grudniu, ale stał się bardziej postępowy i wyważony we właściwych momentach, aby pozwolić Arsenalowi odetchnąć w niektórych meczach – na przykład Jorginho w wygranym 2: 0 wyjeździe z Newcastle United na początku Maj – w okolicy potencjał wzrostu.

W przypadku bardziej wyważonych kadencji może być potrzebna cierpliwość, jeśli poproszą Rice’a o powtórzenie tego, co Barty zrobił w tej roli w ciągu ostatnich dwóch sezonów. Jednak pogoń Arsenalu za obrońcą Ajaxu, Jörenem Timberem, może pomóc w rozwiązaniu sprawy. W zeszłym sezonie Ben White nie przeszedł z prawego obrońcy na ten sam poziom, co Oleksandr Zinchenko na lewym obrońcy. White od czasu do czasu zapewniał takie wsparcie w środku, ale miał tendencję do pozostawania w tej samej linii, co środkowi obrońcy William Saliba i Gabriel w przygotowaniach, zanim wyruszyli do przodu, by nałożyć się lub przypiąć Sakę.

Gdyby Timber zastąpił go na prawej obronie w nieco innej interpretacji roli niż białe, w której przewraca się jak Zinchenko, tak aby Rice miał opcje po obu stronach, a także przez linie, mogłoby to zapewnić bardziej interesujący rozwój na grę Arsenalu.

Ostatnie dwa letnie okienka w Arsenalu dotyczyły budowania zespołu. To nie jest inaczej. Jednak są teraz w punkcie, w którym konieczne jest dodanie wielu opcji jakościowych na tej samej pozycji, idąc naprzód niż w zeszłym sezonie, zapewniając jednocześnie większą różnorodność ich gry.

Ryż jest kluczowym elementem Arsenalu, który podnosi się w obu przypadkach. Wiedział o tym Arteta, wiedział o tym dyrektor sportowy Edu Gaspar i dlatego tak mocno naciskali.

Arsenal nie chce, aby ostatni sezon był jednorazowy, a zbliżanie się do strzelenia swojego głównego gola przed początkiem lipca prawdopodobnie wskazuje, że tak nie będzie.

(Zdjęcie: Katherine Ivel/Getty Images)