Czaszka gigantycznego pliozaura potwora morskiego znaleziona na Wybrzeżu Jurajskim

Zapisz się na biuletyn naukowy CNN dotyczący teorii cudów. Eksploruj wszechświat dzięki wiadomościom o fascynujących odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.

CNN
—

Niezwykle dobrze zachowana gigantyczna czaszka Pliozaurprehistorycznego potwora morskiego odkryto w r brzeg W hrabstwie Dorset w południowej Anglii może ujawnić tajemnice dotyczące tych niesamowitych stworzeń.

Pliozaury dominowały w oceanach w czasie, gdy po lądzie wędrowały dinozaury. Odkryta skamieniałość ma około 150 milionów lat, czyli jest prawie 3 miliony lat młodsza niż jakiekolwiek inne odkrycie dotyczące pliozaurów. Naukowcy analizują próbkę, aby ustalić, czy może to być gatunek nowy dla nauki.

Skamieniałość została pierwotnie odkryta wiosną 2022 r., a teraz została szczegółowo opisana, wraz ze złożonymi wykopaliskami i trwającymi badaniami naukowymi, w nadchodzącym filmie dokumentalnym BBC Attenborough and the Jurassic Sea Monster, prezentowanym przez legendarnego przyrodnika Sir Davida Attenborough, który będzie emitowany 14 lutego w BBC. Program telewizyjny.

Sam rozmiar mięsożernego gada morskiego był tak duży, że czaszka odkryta w klifie na „wybrzeżu jurajskim” w Dorset miała prawie dwa metry długości. W swojej skamieniałej formie okaz waży ponad pół tony. Według brytyjskiego Daily Mail gatunki pliozaurów mogą dorastać do 15 metrów (50 stóp) długości. Encyklopedia Britannica.

Lokalny paleontolog Steve Etches, który pomógł go odkryć, powiedział CNN w rozmowie wideo, że skamieniałość została zakopana głęboko w klifie, około 11 metrów (36 stóp) nad ziemią i 15 metrów (49 stóp) pod urwiskiem.

Wydobycie okazało się przedsięwzięciem ryzykownym i obarczonym niebezpieczeństwami, ponieważ załoga ścigała się z czasem w okresie dobrej pogody, zanim zbliżające się letnie burze spowodowały erozję klifu, być może zabierając ze sobą rzadką i ważną skamieniałość.

Etches po raz pierwszy dowiedział się o istnieniu skamieliny, gdy był jego przyjacielem Philip Jacobs skontaktował się z nim, gdy na plaży natknął się na pysk pliozaura. Etches powiedział, że od początku byli „bardzo podekscytowani, ponieważ jego szczęki zamknęły się, co wskazywało, że (skamielina) jest kompletna”.

Po użyciu dronów do sporządzenia mapy klifu i ustalenia dokładnej lokalizacji reszty pliozaura, Etches i jego zespół rozpoczęli trzytygodniową operację, w ramach której wiercili się w klifie zawieszeni w powietrzu.

„To cud, że udało nam się to wydobyć, ponieważ mieliśmy ostatni dzień na wydobycie tego i zrobiliśmy to o 21:30” – powiedział.

Etches podjął się żmudnego zadania renowacji czaszki. Był czas, kiedy uważał to za „bardzo rozczarowujące”, ponieważ glina i kości pękały, ale „w ciągu następnych dni i tygodni układanie wszystkiego z powrotem na miejsce było jak… jak układanka. Zajęło to dużo czasu czas, ale udało nam się wszystko odzyskać.” Kawałek kości.

Etches dodał, że „wybrykiem natury” było to, że skamielina zachowała się w tak dobrym stanie. „Umarł we właściwym środowisku i nastąpiła duża sedymentacja… więc kiedy umarł i opadł na dno morza, został bardzo szybko pogrzebany”.

Prawie nienaruszona skamielina podkreśla cechy, które uczyniły pliozaura naprawdę przerażającym drapieżnikiem polującym na takie ofiary jak np Ichtiozaur podobny do delfina. Z dokumentu wynika, że ​​drapieżnik z ogromnymi, ostrymi zębami korzystał z różnych zmysłów, w tym z wciąż widocznych dołków czuciowych w czaszce, które mogły umożliwiać mu wykrywanie zmian ciśnienia wody.

Według Emily Rayfield, profesor paleontologii na Uniwersytecie w Bristolu w Wielkiej Brytanii, która pojawia się w filmie dokumentalnym, ukąszenie pliozaura było dwukrotnie silniejsze niż ukąszenie krokodyla słonowodnego, który ma obecnie najsilniejsze szczęki na świecie. Powiedziała, że ​​temu drapieżnemu, prehistorycznemu zwierzęciu morskiemu udało się włamać do samochodu.

„Zwierzę było tak ogromne, że myślę, że było w stanie polować na wszystko, co niefortunnie znalazło się na jego miejscu” – dodał Andre Roux, pracownik naukowy z tytułem doktora w dziedzinie paleobiologii na Uniwersytecie w Bristolu.