Jednosekundowa zmienność czasu przemieszczania się grupy fal sejsmicznych daje nam ważny i bezprecedensowy wgląd w to, co dzieje się w głębi Ziemi.
Teoria ta wspiera nasze zrozumienie konwekcji w zewnętrznym jądrze Ziemi i jej funkcji w kontrolowaniu pola magnetycznego planety. Naukowcy nie zaobserwowali bezpośrednio strumieni konwekcyjnych ani ich zmian. Geolog z Virginia Tech, Ying Zhou, dostarcza dowodów po raz pierwszy.
Poważne trzęsienie ziemi wstrząsnęło regionem Kermadec na południowym Pacyfiku w maju 1997 r. Nieco ponad 20 lat później, we wrześniu 2018 r., w to samo miejsce nawiedziło drugie duże trzęsienie ziemi, z falami energii sejsmicznej emanującej z tego samego regionu.
Chociaż dwie dekady sejsmiczności dzieliły trzęsienia ziemi, ponieważ miały miejsce w tym samym regionie, można by oczekiwać, że będą one wysyłać fale sejsmiczne przez warstwy Ziemi z tą samą prędkością, powiedział Ying Zhou, geolog z Wydziału Nauk o Ziemi w Virginia Tech. Nauki.
Niebieska ścieżka pokazuje falę sejsmiczną penetrującą rdzeń, przemieszczającą się przez obszar w rdzeniu zewnętrznym, w którym prędkość sejsmiczna wzrosła z powodu przechodzenia do tego obszaru strumienia o niskiej intensywności. Źródło: Ying Zhou z Virginia Tech
Jednak w danych zarejestrowanych w czterech z ponad 150 globalnych stacji sejsmicznych, które rejestrują drgania sejsmiczne w czasie rzeczywistym, Zhou znalazł zaskakujące anomalie między bliźniaczymi zdarzeniami. Podczas trzęsienia ziemi w 2018 roku grupa fal sejsmicznych zwana falami SKS poruszała się o około sekundę szybciej niż ich odpowiedniki z 1997 roku.
Według Zhou, którego wyniki zostały niedawno opublikowane w: 
Blue lines are seismic rays in the outer core, where core-penetrating seismic waves moved through that region faster in 2018 than in 1997. Credit: Image courtesy of Ying Zhou
Scientists also have only been able to speculate about the source of gradual changes in strength and direction of the magnetic field that have been observed, which likely involves changing flows in the outer core.
“If you look at the north geomagnetic pole, it’s currently moving at a speed of about 50 kilometers (31 miles) per year,” Zhou said. “It’s moving away from Canada and toward Siberia. The magnetic field is not the same every day. It’s changing. Since it’s changing, we also speculate that convection in the outer core is changing with time, but there’s no direct evidence. We’ve never seen it.”
Zhou set out to find that evidence. The changes happening in the outer core aren’t dramatic, she said, but they’re worth confirming and fundamentally understanding. In seismic waves and their changes in speed on a decade time scale, Zhou saw a means for “direct sampling” of the outer core. That’s because the SKS waves she studied pass right through it.
“SKS” represents three phases of the wave: First it goes through the mantle as an S wave, or shear wave; then into the outer core as a compressional wave; then back out through the mantle as an S wave. How fast these waves travel depend in part on the density of the outer core that’s in their path. If the density is lower in a region of the outer core as the wave penetrates it, the wave will travel faster, just as the anomalous SKS waves did in 2018.
“Something has changed along the path of that wave, so it can go faster now,” Zhou said.
Ying Zhou of the Virginia Tech Department of Geosciences. Credit: Photo courtesy of Ying Zhou
To Zhou, the difference in wave speed points to low-density regions forming in the outer core in the 20 years since the 1997 earthquake. That higher SKS wave speed during the 2018 earthquake can be attributed to the release of light elements such as hydrogen, carbon, and oxygen in the outer core during convection that takes place as the Earth cools, she said.
“The material that was there 20 years ago is no longer there,” Zhou said. “This is new material, and it’s lighter. These light elements will move upward and change the density in the region where they’re located.”
To Zhou, it’s evidence that movement really is happening in the core, and it’s changing over time, as scientists have theorized. “We’re able to see it now,” she said. “If we’re able to see it from seismic waves, in the future, we could set up seismic stations and monitor that flow.”
What’s next
That’s Zhou’s next effort. Using a method of wave measurement known as interferometry, her team plans to analyze continuous seismic recordings from two seismic stations, one of which will serve as a “virtual” earthquake source, she said.
“We can use earthquakes, but the limitation of relying on earthquake data is that we can’t really control the locations of the earthquakes,” Zhou said. “But we can control the locations of seismic stations. We can put the stations anywhere we want them to be, with the wave path from one station to the other station going through the outer core. If we monitor that over time, then we can see how core-penetrating seismic waves between those two stations change. With that, we will be better able to see the movement of fluid in the outer core with time.”
Reference: “Transient variation in seismic wave speed points to fast fluid movement in the Earth’s outer core” by Ying Zhou, 25 April 2022, Communications Earth & Environment.
DOI: 10.1038/s43247-022-00432-7
More Stories
Jak czarne dziury stały się tak duże i szybkie? Odpowiedź kryje się w ciemności
Według skamieniałości prehistoryczna krowa morska została zjedzona przez krokodyla i rekina
Wystrzelenie rakiety Falcon 9 firmy SpaceX zostało wstrzymane ze względu na zbliżanie się dwóch głównych misji załogowych lotów kosmicznych