Z domu Adirondacks polski ocalały z II wojny światowej zastanawia się nad wojną na Ukrainie

Saranac Lake – Kiedy Dana Fast miała osiem lat, jej świat wywrócił się do góry nogami. Fast mieszkał w świeckiej rodzinie żydowskiej z wyższej klasy średniej w Warszawie, w Polsce, w momencie wybuchu II wojny światowej.

„Byłam zwierzakiem. Nagle znalazłam się na wojnie” – mówi Fast.

Wraz z rodziną wyemigrowała do niesławnego warszawskiego getta, po czym zniknęła na wiele lat podczas Holokaustu. Ojciec Fastina został zabity przez nazistów w 1943 roku. Od wielu lat marzyła o tamtym okresie swojego życia.

Fast ostatecznie wyemigrował do Stanów Zjednoczonych w latach 60., mieszkając w Chicago i Filadelfii, zanim osiadł w Adirondack. Ze swojego domu w Lake Clear obserwuje wojnę na Ukrainie w ostatnich tygodniach, w której siły rosyjskie zabijają ukraińskie wojska i ludność cywilną oraz niszczą ojczyznę milionów ludzi.

„Tak bardzo współczuję ludziom na Ukrainie” – mówi Fast.

Jak to miało miejsce podczas II wojny światowej, rodziny są rozdzierane, miasta i domy są bombardowane, a dla Fasta pojawiają się niektóre wojny, które były jej ojczyzną.

„Wiele miast, które teraz widzę w wiadomościach, było wówczas miastami polskimi”, mówi Fast. „Mówią o Lwowie. Nazywają go Lwowem. To duże polskie miasto”.

Lwów był częścią Polski do 1939 roku. Związek Radziecki zaanektował miasto w 1939 roku na początku II wojny światowej. Kilkadziesiąt lat później, po ogłoszeniu niepodległości od Sowietów w 1991 roku, stało się częścią Ukrainy.

Europa Wschodnia ma długą historię wojen o granice. Yvonne, córka Dany Fast, mówi, że należy zachować wspomnienia osób, które przeżyły II wojnę światową.

„To ważna część historii, zwłaszcza tego, co dzieje się na Ukrainie” – mówi Yvonne. „Widzimy, jak historia wraca raz za razem. Myślę, że ludzie muszą o tym wiedzieć”.

Dziesięć lat temu Yvonne pomogła matce napisać jej wspomnienia z okresu wojny, które teraz publikują ponownie pod nowym tytułem „Dobry w środku zła”.

W słoneczny dzień nad jeziorem Saranac Fast siedzi w lokalnej restauracji, która nie widziała kwiatu jeziora. Przyjaciele i rodzina spotykają się, aby 30 marca świętować 91. urodziny Fasta.

Fast mówi, że ten ostatni rozdział jego życia w Adirondack jest zupełnie inny niż życie, które prowadził w Polsce. To szczęśliwy rozdział.

Siada z jedną z przyjaciółek i szybko przegląda ich stare zdjęcia w lesie. „Jest w śniegu, ale ja często jeździłem na niebie przełajowym” – mówi Fast.

Uwielbiała grać na nartach w świetle księżyca w Adirondack, „chłopak, było zimno”, wspomina Fast. „Pamiętam jedną zimę, siedzieliśmy w chudym miejscu, zawsze nosiłam termos z gorącym kakao, bo było dobre. Wlałam gorące kakao i zamarzło.

Zbliżając się do swoich 91. urodzin, Fast zastanawia się nad krzywą swojego życia. Wyszła od zwierzaka w Polsce, uchodźczyni wojennej, która bała się śmierci podczas Holokaustu, i wreszcie przeniosła się do życia pełnego radości i przygody w Adirondack.

„W tym miejscu chcę zakończyć swoje życie” — mówi Fast. „Przyjechałem do Adirondack, tu to zrobiłem [didn’t] Muszę teraz wyjść. „