W wieku 90 lat umiera William Anders, który odbył pierwszą załogową orbitę Księżyca

Major William Anders, który w Wigilię Bożego Narodzenia 1968 r. odbył pierwszą załogową misję kosmiczną na orbitę Księżyca, „Genesis Flight” statku Apollo 8, i wykonał kolorowe zdjęcie „Earthrise”, uznane za inspirację dla współczesnego ruchu ekologicznego, zmarł w piątek Samolot, którym sam pilotował, zanurkował do wód w pobliżu Rush Harbor w stanie Waszyngton, na północny zachód od Seattle. Miał 90 lat.

O śmierci poinformował jego syn Greg.

Major Anders, wraz z pułkownikiem Frankiem Bormanem z obu Sił Powietrznych i kapitanem Jamesem A. Lovell Jr., żołnierz piechoty morskiej, był częścią pierwszej grupy astronautów, która opuściła orbitę Ziemi. Podczas swojej misji robili zdjęcia i filmy powierzchni Księżyca w ramach przygotowań do Apollo 11, kiedy ludzie po raz pierwszy weszli na powierzchnię Księżyca i byli pierwszymi astronautami wysłanymi w powietrze przez gigantyczną rakietę Saturn V.

Poza tymi monumentalnymi kamieniami milowymi, ich misja była postrzegana jako krótkie odrodzenie ducha Ameryki oszołomionej rosnącymi ofiarami wojny w Wietnamie, zabójstwami wielebnego doktora Martina Luthera Kinga Jr. i Roberta F. Kennedy’ego oraz głośnymi protestami przeciwko -protesty wojenne. Niepokoje rasowe.

W Wigilię Bożego Narodzenia, podczas dziesięciu orbit wokół Księżyca, trzej astronauci, których ruchy były transmitowane w telewizji milionom ludzi na całym świecie, zrobili zdjęcia Ziemi wschodzącej nad księżycowym horyzontem, wyglądającej jak niebieski marmur pośród czerni niebo. Kolorowe filmy kręcił jednak tylko major Anders, który nadzorował systemy elektroniczne i komunikacyjne statku kosmicznego.

Jego wizerunek wstrząsnął światem. Slogan ten, znany jako „Earthrise”, został odtworzony na znaczku pocztowym z 1969 r. z napisem „Na początku Bóg…”. Stało się inspiracją dla pierwszego Dnia Ziemi w 1970 r. i znalazło się na okładce książki magazynu Life z 2003 r. „100 zdjęć, które zmieniły świat”. Na chwilę przed odlotem majora Andersa można było usłyszeć astronautów, uchwyconych przez obiektyw aparatu Zarejestrowany na pokładzieWyrażając zdziwienie tym, co zobaczyli:

Anders: O mój Boże! Spójrz na to zdjęcie, tam. Oto nadchodzi Ziemia. Wow, to jest piękne.

Bormanna: [chuckle] Hej, nie bierz tego, to nie jest zaplanowane.

Andersa: [laughter] „Masz kolorowy film, Jim? Daj mi szybko tę rolkę koloru, dobrze…

Lovell: „Człowieku, to jest świetne”.

Dziesięć lat później, w wywiadzie z 2015 r magazynu Forbes„Ten widok przemawia do piękna i kruchości Ziemi” – powiedział major Anders o Earthrise. „Pomógł zapoczątkować ruch ekologiczny”.

Powiedział jednak, że był zaskoczony, jak wyblakła pamięć opinii publicznej o bohaterach tego zdjęcia. „To dla mnie dziwne, że prasa i ludzie na Ziemi w pewnym sensie zapomnieli o naszej historycznej podróży, a tym, co symbolizuje teraz tę podróż, jest obraz „Earthrise”” – powiedział. „Jesteśmy na Księżycu, aby odkryć Ziemię .”

Na zakończenie wigilijnej audycji telewizyjnej astronauci Apollo 8 przeczytali pierwszy fragment Księgi Rodzaju.

Pierwszym czytelnikiem był major Anders: „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia była bezkształtna i pusta. I ciemność była nad głębiną.”

William Allison Anders urodził się 17 października 1933 r. w Hongkongu, gdzie mieszkał z matką Muriel Adams Anders, a jego ojciec, porucznik Arthur Anders, zawodowy marynarz, pracował jako oficer na kanonierce. Panai na patrolu wzdłuż rzeki Jangcy w Chinach.

Po pobycie w Annapolis w stanie Maryland rodzina wróciła do Chin, gdzie jego ojciec został ponownie mianowany na pokładzie statku Panai na stanowisko oficera wykonawczego, czyli zastępcy dowódcy. Jednak po japońskim ataku na Pekin w lipcu 1937 r., który doprowadził do rozpoczęcia wojny chińsko-japońskiej, Bill i jego matka uciekli na Filipiny.

W grudniu, gdy „Panay” ewakuował Amerykanów z Chin, japońskie samoloty ostrzelały i zbombardowały łódź.

Jej kapitan został ciężko ranny, jednak porucznik Anders, który również został ranny, objął dowództwo i rozkazał strzelcom łodzi ostrzelać japońskie samoloty. Nadzorował także ewakuację łodzi przed zatonięciem i został odznaczony Krzyżem Marynarki Wojennej, najwyższym odznaczeniem tej służby za odwagę po Medalu Honoru.

Incydent ten, który stał się znany jako incydent w Panay, zaostrzył napięcia między Stanami Zjednoczonymi a Japonią, która zaledwie cztery lata później zaatakowała Pearl Harbor, wciągając Amerykę w II wojnę światową.

Bill Anders wrócił do Stanów Zjednoczonych, zapisał się do Grossmont High School w hrabstwie San Diego w Kalifornii i zafascynował się opowieściami o światowej sławy eksploracjach. Podążając tą samą drogą co jego ojciec, wstąpił do Akademii Marynarki Wojennej, którą ukończył w 1955 roku, planując zostać pilotem. Otrzymał prowizję w Siłach Powietrznych, które uważał za bardziej podatne na dokonywanie przełomów w naukach lotniczych niż Marynarka Wojenna.

Skrzydła pilota zdobył w 1956 roku i służył jako pilot myśliwca w eskadrach przechwytujących w Kalifornii i Islandii, śledząc radzieckie ciężkie bombowce, które rzucały wyzwanie ograniczeniom amerykańskiej obrony powietrznej. W 1962 roku uzyskał tytuł magistra inżynierii nuklearnej w Instytucie Technologii Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych w bazie sił powietrznych Wright-Patterson w Ohio. Rok później dołączył do trzeciej klasy astronautów NASA, pomimo braku doświadczenia jako pilot testowy, co jest tradycyjną ścieżką latania w agencji.

Pracując w NASA, major Anders został specjalistą od promieniowania kosmicznego, którego skutki uznano za potencjalne zagrożenie dla przyszłych astronautów. Szkolił się także w zakresie modułu, który mógłby zostać wykorzystany do transportu astronautów z orbitującej kapsuły na powierzchnię Księżyca, czyli przyszłego lądownika księżycowego.

Apollo 8 został zaprojektowany do orbitowania wokół Ziemi przy użyciu modułu, który miał testować major Anders. Jednak jego rozwój opóźnił się, dlatego misję przeprogramowano na orbitę księżycową, bez modułu, co było przedwczesną i ryzykowną próbą wyprzedzenia Rosjan na orbitę księżycową. Misja odniosła wielki sukces, a jej pionierzy zostali powitani na marszach odbywających się w Nowym Jorku, Chicago i Waszyngtonie oraz pojawili się przed wspólną sesją Kongresu.

W 1969 roku major Anders przeszedł na emeryturę z NASA i Sił Powietrznych, po przyjęciu stanowiska Sekretarza Wykonawczego Narodowej Rady Aeronautyki i Przestrzeni Kosmicznej, jednostki doradczej prezydenta.

Później został członkiem Komisji Energii Atomowej, pierwszym przewodniczącym Komisji Dozoru Jądrowego i ambasadorem w Norwegii. Po odejściu ze służby rządowej piastował stanowiska kierownicze w General Electric i Textron oraz był prezesem i dyrektorem generalnym General Dynamics, głównego wykonawcy z branży obronnej.

W 1988 roku przeszedł na emeryturę w Rezerwie Sił Powietrznych w stopniu generała dywizji.

Pozostawił po sobie żonę Valerie (Howard) Anders; jego synowie Alan, Glenn, Greg i Eric; i jego córki, Gayle i Diana.

Major Anders mieszkał w stanie Waszyngton, gdzie mieszkał wraz z żoną Założył Muzeum Lotnictwa W 1996.

Chociaż 12 Amerykanów spacerowało po Księżycu, pana Andersa nie było wśród nich, a Apollo 8 był jego jedynym lotem kosmicznym. Jednak nigdy nie wydawał się tym przejęty. Z jego punktu obserwacyjnego na orbicie księżycowy teren nie był inspirujący w porównaniu z pięknem domu, który przedstawił w Earthrise.

„Używam niepoetyckiego określenia «brudna plaża»” – powiedział o niebezpiecznej powierzchni Księżyca i dodał: „Możesz sobie wyobrazić, jak poeci urządzają mi piekło”.

Orlando Mayorquina Przyczyniaj się do raportowania i Susan C. Beachy Przyczynił się do badań.