The Heat dokonuje kolejnego cudu poza Celtics

W finałach konferencji tak nieprzewidywalnych, oszałamiających, bolesnych i szorstkich, jakie kiedykolwiek oglądałeś, Miami Heat i Boston Celtics dzielą swój czas między rzucanie chwastami i podskakiwanie na linach. A kiedy Miami przegrało mecz 6 z powodu poważnego spadku sygnału, wydawało się, że potrzeba czegoś bliskiego cudu, aby zwyciężyć w meczu 7 i uniknąć bezprecedensowej porażki z drużyną, którą pokonało trzy razy z rzędu.

Caleb Martin może nie jest cudem, ale jego 7 mecz na wieki, który pomógł Miami odnieść oszałamiające zwycięstwo 103-84, oprócz fenomenalnej produkcji i skuteczności w ciągu tygodnia intensywnej rywalizacji, był z pewnością koszykarskim fenomenem.

W 45-minutowym szczycie Martin zdobył 26 punktów, zebrał 10 zbiórek i trafił 11 na 16 z parkietu. Same liczby robią wrażenie, ale kontekst jest świetny. Martin osiągnął w tym sezonie średnio 9,6 punktu na mecz. Nie zagrał ponownie w grze 7 ostatni Finały Konferencji Generalnej, po raz pierwszy w tej pełnej rundzie playoffów z ławki. Teraz, jako ktoś, kto rozpoczął tylko jeden mecz dla Heat od przerwy All-Star przed meczem szóstym, jest nim Miał zostać wybrany MVP.

co w nim zrobił Ten Game 7 będzie legendą. Na największym etapie swojej kariery, w nieprzyjaznym środowisku, które głośno zakłócało jego bębenki na 10 minut przed rozpoczęciem kariery, Martin pokonał bostońskich napastników All-NBA. W tej lidze jest teraz 15 najlepszych graczy, którzy nigdy nie zrobiliby tego, co on przez większość tej serii, nie mówiąc już o poniedziałkowej nocy. Według Second Spectrum, skończył z 72,7 efektywnym procentem rzutów z gry przeciwko Bostonowi, co jest najwyższym inningiem posezonowym spośród wszystkich graczy, którzy oddali co najmniej 75 strzałów. W finale serii co najmniej połowa jego wiader była wymierzona w czasie, buntownicza i przeciwko elitarnym obrońcom, którzy zrobili to, co chciał zrobić na początku.

Jednak Martin przestał biec. Zamknął dzielnice. Wywiercił kroki w tył późno w godzinie strzału. Spudłował cztery z pierwszych pięciu strzałów, z których pierwszym było jednoręczne odbicie, które nastąpiło po tym, jak pokonał Jaylena Browna do piłki poza polem karnym. Konsekwencja i odporność, których przykładem jest Martin, często biegający wstecz, który wysysał powietrze z TD Garden. „Caleb zdecydowanie wyrobił sobie markę” — powiedział Bam Adebayo. Spójrz na to unikanie malowania przeciwko zasadniczo doskonałej obronie jeden na jednego autorstwa Ala Horforda:

Albo ta fundamentalna zmiana, która miała cienie Kobego Bryanta. Martin uniósł Dereka White’a w powietrze, położył piłkę na ziemi, podkręcił ją z pomocą Roba Williamsa, a następnie przeciął opony, które zaczynały nabierać rozpędu w kierunku Bostonu:

„To po prostu pokazuje, do czego jestem zdolny” – powiedział Martin. I po prostu chcę pozostać zamknięty. Wiedziałem, jak będą mnie strzec przez całą serię, i po prostu chciałem [to] Skorzystaj z tego”.

Powiedzieć, że Martin osiągnął lepsze wyniki niż oczekiwano, byłoby lekkim niedopowiedzeniem. Jego ilość strzałów w tej serii wyniosła +19,4, czyli więcej niż jakikolwiek inny zawodnik w tych play-offach w jednej serii (co najmniej 75 strzałów). Ta liczba jest absolutną bestią, ale nie w pełni ilustruje, jak konsekwentny i twardy jest Martin w grze, która, z wyjątkiem rzeczywistych finałów, nie mogła mieć wyższych stawek.

„To było niesamowite” – powiedział później trener Heat, Eric Spoelstra. „Wszystko, co jest konkurentem, o którym rozmawiasz z Jimmym, Bamem lub kimkolwiek innym. Caleb jest konkurentem. Będziesz uderzać w wyższe stawki, a im dalej będziesz pracować, tym więcej konkurentów się ujawni. Gra 7 lub dostań się na konferencję finały, to nie jest dla wszystkich w tym stowarzyszeniu. W przeciwnym razie robi to więcej graczy, więcej drużyn. Musisz być podłączony trochę inaczej, a Caleb jest. Jest czysty. Jest konkurencyjny na obu końcach. Daje wszystko, aby wszyscy mogli to zobaczyć ”.

Co więcej, Martin wślizgnął się w większą część. Wyglądał jak lepsza dwukierunkowa wersja tego, czym byłby kontuzjowany Tyler Hero (i nadrabiał to świetnie).

„Przyjmował różne role” – kontynuował Spo. „Ale potrzebowaliśmy, żeby był bardziej graczem. Z Tylerem i Vicem [Oladipo] Na zewnątrz potrzebowaliśmy więcej ataku. Ale tak, ma duży szacunek w szatni tylko dlatego, że tak trudno jest rywalizować. To jest jak jego ostatnie tchnienie w każdym posiadaniu i za to kocham tego mężczyznę”.

Oczywiście Martin sam nie wygrał Game 7. The Heat trafili 50 procent swoich 3 (14-na-28) przeciwko ataku Celtics, który spudłował ich 11 prób i zakończył 9-na-42 za łukiem (co dało remis na drugim najmniej celnym wyjeździe w sezonie). 84 punkty Bostonu były również najniższym wynikiem w tym sezonie.

Ostatecznie Celtics nie mogli przeboleć słabego strzału ani skręconej kostki, której doznał Jason Tatum w pierwszej grze meczu. Mieli mniej niż 15 lat w prawie siedem minut według Malcolma Brogdona, który powiedział, że rozważy operację poza sezonem, aby naprawić częściowo zerwane ścięgno w łokciu, które powodowało ból za każdym razem, gdy uderzał piłkę w tej serii.

Kostka Tatuma uniemożliwiała mu poruszanie się tak dobrze, jak tylko mógł. Jego 14 punktów na 13 strzałów pomaga opowiedzieć tę historię, ale jeszcze bardziej zauważalne jest to, jak ciasno poruszał się w obronie, nie mogąc utrzymać strzelców Heat, którzy uwolnili się, by otworzyć spojrzenie.

„To trudne, ponieważ wpłynęło to na mnie przez resztę nocy” – powiedział Tatum po meczu. „Pęczniał i było to frustrujące, ponieważ byłem trochę jak skorupa samego siebie. Trudno było się ruszyć. Po prostu frustrujące. Zwłaszcza, że ​​​​dzieje się to przy pierwszej grze”.

W międzyczasie Butler zdobył 28 punktów w meczu, wyglądając bardziej komfortowo niż w meczu 6, znajdując swoje pozycje, łapiąc ulubione wślizgi i tworząc przestrzeń. Z drugiej strony wzmocniła się obrona Miami. Heat wpadał i wychodził z toru wodnego, bez urazy, roił się od farby, wcisnął piłkę na obwód i wrócił do przejścia.

Utrudnili życie Brownowi, który popełnił osiem z 15 strat w Bostonie i został sfaulowany przez Duncana Robinsona. Brown zmarnował w sumie osiem sekund i zakończył 8-na-23 z podłogi, kończąc bardzo rozczarowujący bieg dla niego, na progu potencjalnego przedłużenia kontraktu Supermax. „Mój zespół zwrócił się do mnie, abym zagrał i wygrałem grę” – powiedział Brown, zapytany o wpływ kostki Tatuma na grę. „Nie udało się. Jest szorstka. Jednak daję uznanie Miami [I did] Po prostu okropna praca”.

Ta seria była idealną burzą dla ósmego wyścigu. Znakomicie strzelając zza linii trzech punktów, pokonali Boston własnym terytorium, walczyli o Puchar i walczyli o każdą straconą piłkę. Wygrali brzydko i efektownie. A nieoczekiwaną twarzą ich sukcesu był pod wieloma względami Martin. Udając się do Denver na mecz 1 finałów NBA w czwartek, Heat może desperacko potrzebować go, aby ponownie był twórcą różnicy. To zniechęcające zadanie, które wymaga szybkiej zmiany, przeciwko obronie, która prawdopodobnie zwiększy swój zasięg na nim najlepiej, jak potrafi.

„Dla niewprawnego oka wygląda po prostu jak palant, który był w lidze G, zaczął od Charlotte, a teraz jest tutaj” – powiedział Butler. „Zaczęliśmy od dwukierunkowego kontraktu. Tak to jest dla was wszystkich. Dla nas to gracz z piekła rodem, obrońca z piekła rodem, rozgrywający, strzelec, wszystkie powyższe.”

A jeśli Martin może być tak niezwykły przez kolejne dwa tygodnie, Miami może zaszokować świat… znowu.