„Radykalna zmiana” na granicy jeszcze bardziej utrudnia życie Biden

W 2007 r. liczba imigrantów w tej „innej” kategorii była znikoma. Ale od tego czasu wzrosła wykładniczo – 11 000% – z największym wzrostem w ciągu ostatnich dwóch lat.

Spotkania amerykańskiego patrolu granicznego wciąż pokazują więcej migrantów z Meksyku próbujących przekroczyć granicę południowo-zachodnią w lipcu niż jakikolwiek inny kraj. Ale jak dotąd w tym roku podatkowym po raz pierwszy spotkamy się z imigrantami spoza Meksyku i Północnego Trójkąta, którzy przewyższają liczebnie tych z obu tych regionów.

Duża część tej rosnącej grupy na granicy stanowi garstka krajów. W ciągu ostatnich dwóch lat drastycznie wzrosła liczba przypadków, w których urzędnicy amerykańskiego patrolu granicznego na południowo-zachodniej granicy zetknęli się z migrantami z Kuby, Kolumbii, Nikaragui i Wenezueli.

Jedno słowo ostrzeżenia o liczbach: Do tej analizy wykorzystaliśmy statystyki US Customs and Border Protection dotyczące spotkań Straży Granicznej – które obejmują migrantów, którzy zostali złapani i zatrzymani, przynajmniej tymczasowo, na granicy oraz migrantów, którzy są natychmiast wydalani do swoich krajów pochodzenia i Meksyku. Te dane dają nam najlepszy ogólny obraz tego, kto przyjeżdża i co dzieje się na granicy.

Jest to problem, który dotyka głównie imigrantów z Meksyku i Północnego Trójkąta, którzy częściej podlegają ograniczeniom tytułu 42 niż imigranci z innych krajów.

Dlaczego to jest ważne: Zwiększenie liczby dodatkowych narodowości na granicy „sprawia, że ​​egzekwowanie granic staje się bardziej skomplikowane”, mówi Doris Meissner, która kieruje pracami nad polityką imigracyjną USA w bezpartyjnym Instytucie Polityki Imigracyjnej w Waszyngtonie.

„Te populacje… wymagają różnych rodzajów odpowiedzi”, mówi Meisner. „Nie stworzyliśmy systemu azylowego, który w jakikolwiek sposób sprosta wyzwaniu tej zmiany”.

Ale Pierre mówi, że urzędnicy nie robią wystarczająco dużo.

„Administracja Bidena nie może odpowiedzieć na tę nową rzeczywistość tym samym starym podręcznikiem” – powiedział na Twitterze. To jest dokładnie to, co administracja wydaje się robić, powiedział CNN. „To wiele tego samego typu odpowiedzi”, mówi.

Dlaczego to się zdarza: Beer mówi, że nie ma prostego powodu, aby tak się stało.

„Jest wiele odpowiedzi, a w tej grupie są kraje reprezentowane” – mówi.

Meissner, który pełnił funkcję komisarza ds. imigracji i naturalizacji w latach 1993-2000, mówi, że pandemia odegrała kluczową rolę w nasileniu presji ekonomicznej.

Pogarszające się warunki ekonomiczne, niedobory żywności i ograniczony dostęp do opieki zdrowotnej coraz częściej zmuszają Wenezuelczyków do wyjazdu, mówi Meissner, a rosnąca społeczność Wenezuelczyków w Stanach Zjednoczonych jest atrakcją.

Dla Kolumbijczyków i Nikaraguańczyków niestabilność gospodarcza – zaostrzona przez pandemię – była głównym motorem migracji, mówi, ale polityka również odgrywa pewną rolę.

Mówi, że ci, którzy wcześniej postrzegali sąsiednią Kostarykę jako cel podróży, prawdopodobnie będą szukać gdzie indziej ze względu na mniejsze możliwości zatrudnienia.

Messner mówi, że wysokie stopy inflacji i bezrobocia w Kolumbii napędzają większą imigrację. Mówi się, że niepokoje społeczne po fali protestów w 2021 r. i podziały polityczne, które nasiliły się podczas ostatnich wyborów prezydenckich, mogą również wpłynąć na decyzje imigrantów.

Jak to wygląda na ziemi: To nie jest tylko coś, co możemy zobaczyć za pomocą statystyk. Zarówno imigranci, jak i funkcjonariusze straży granicznej twierdzą, że zauważają zmianę.

„Kraje, które teraz otrzymujemy – te narodowości podróżują w głąb lądu i docierają do granic, trzeba się nimi zająć, a jest ich wiele, co jest wyzwaniem dla siły roboczej” – powiedział.

Powiedziała, że ​​jeden z pokoi jest pełen Kubańczyków. Inny był pełen ludzi z różnych krajów.

„Byli Kolumbijczycy, Bangladeszowie, Wenezuelczycy, Nikaraguańczycy, Haitańczycy” – powiedziała. „Czułem się, jakby był tam cały świat”.

Co może się wydarzyć dalej: Jak wszystko o granicach, toczy się wiele dyskusji na temat tego, co urzędnicy powinni z tym zrobić.

Beer i Meisner twierdzą, że zmieniający się skład imigrantów na granicy pokazuje, jak bardzo amerykański system imigracyjny wymaga remontu.

„Wielu, jeśli nie większość, prawdopodobnie nie kwalifikuje się do azylu, mimo że uciekli z bardzo trudnych okoliczności” – mówi Meisner. „Należy pilnie skłonić Kongres do zajęcia się przepisami imigracyjnymi i umożliwienia innym legalnym dotarciem do Stanów Zjednoczonych”.

Dodaje, że kraje na półkuli zachodniej muszą ze sobą współpracować i traktować migrację jako wspólną odpowiedzialność.

Jak na razie nic nie wskazuje na to, by ten trend zwalniał. Beer i Meisner mówią, że się tego nie spodziewają.

„Rozsądne jest myślenie, że może to trwać wiele lat, ponieważ nie mamy infrastruktury, która pozwoliłaby na wyganianie ludzi tak szybko, jak przychodzą” – mówi Pierre.