Phillies pokonani czterema runami i druzgocąca porażka w Atlancie – NBC Sports Philadelphia

ATLANTA — Pierwsze 15 rund NLDS nie mogło ułożyć się lepiej dla Phillies.

Po zdenerwowaniu Braves w pierwszym meczu, w szóstej rundzie drugiego meczu zdobyli czteropunktową przewagę.

Mieli asa na kopcu, a za nim w pełni zaopatrzony bullpen. Zlikwidowali najlepszy atak w baseballu, jeden z najlepszych składów, jakie kiedykolwiek widziało MLB.

Wtedy wszystko zostało ujawnione.

Zack Wheeler oddał dwa homery na rzecz ostatniego pałkarza, z którym się mierzył, Travisa d’Arnauda, ​​po jednym wypadaniu w siódmej rundzie.

Jose Alvarado wszedł na boisko i wycofał się z gry trzy razy z rzędu, po czym został podniesiony na korzyść praworęcznego Jeffa Hoffmana, gdy zbliżał się szczyt praworęcznego składu Atlanty. Hoffman uderzył narzutem Ronalda Acuñę Jr., znokautował Ozziego Albiesa i objął prowadzenie 1:2 nad Austinem Rileyem. Hoffman potrzebował jeszcze jednego trafienia, aby zakończyć ósmą rundę z Phillies prowadzeniem jednym, ale Riley doliczył się do pełnego wyniku i uderzył slidera z prędkością 89 mil na godzinę, który uderzył w większość płyty nad ścianą w lewym polu, dając zielone światło do home runu.

Gra zakończyła się, gdy Nick Castellanos wbił piłkę głęboko w prawy środek, gdzie Michael Harris II doskoczył, aby złapać się ściany. Oddał home run, a Braves podwoili Bryce’a Harpera z pierwszej bazy i zamknęli spotkanie.

W drugim meczu NLDS objął prowadzenie 4:0. Brzmi znajomo, prawda? To samo przydarzyło się Cliffowi Lee i Phillies w drugim meczu NLDS 2011 przeciwko Cardinals, serii, którą przegrali w bolesny sposób.

Hoffman spisał się w tym sezonie na tyle dobrze, co było głównym odkryciem frontu Phillies, że już w tygodniu otwarcia podpisał kontrakt z mniejszą ligą. W 54 meczach uzyskał ERA na poziomie 2,41 i zdobył zaufanie menadżera Roba Thomsona jako praworęczny obrońca w środku rundy. Prawie połowa jego występów miała miejsce w „brudnych rundach”, gdy mężczyźni byli na bazie. Raz za razem udawało mu się wydostać z tych zacięć.

Jedyne biegi, na które Hoffman pozwolił od 25 sierpnia, odbyły się w Atlancie. 20 września był w podobnej sytuacji przeciwko czołowej pozycji w tabeli Braves and the Phillies również tego wieczoru stracili prowadzenie w ósmej rundzie, gdy Albies i Riley sięgnęli po niego.

Zepsuło to dominujący start Wheelera, który nie trafiał Braves przez 5 rund i nie pozwolił piłce opuścić boiska aż do piątej rundy. Jego rekord w karierze to 10 występów w play-offach.

To był sezon momentów deja vu dla Philsów. Powolny start. Najniższy punkt blisko Dnia Pamięci. Czerwcowa zmiana. Bum w drugiej połowie. Przeprowadź rundę z dziką kartą. Zwycięstwo w pierwszym meczu w Atlancie nad drużyną, która wygrała ponad 100 meczów.

Phillies mieli nadzieję, że jednym szczegółem będzie inny mecz. Rok wcześniej zostali wyeliminowani w tym samym miejscu, z Wheelerem na kopcu i szansą na wysłanie Braves na skraj eliminacji.

Teraz wrócą do domu z remisem 1:1, podobnie jak w 2022 roku, kiedy w czterech meczach zdobyli tytuł NRL.

Pod koniec pierwszej połowy w poniedziałek zdobyli więcej runów i trafień za Wheelerem niż w drugim meczu w zeszłym roku. Trea Turner podwoiła się i strzeliła gola po singlu Aleca Bohma, następnie Phillies zapełnili bazy singlami JT Realmuto i Castellanos, po czym odpadł lewicowy Max Fried z Atlanty.

Realmuto objął prowadzenie, jeszcze bardziej pokonując kibiców, strzelając golem z przeciwnego boiska w trzeciej rundzie po najlepszym wyniku w meczu Braves.

Czwarta runda została zdobyta, gdy Castellanos strzelił gola, ukradł drugą bramkę, awansował na trzecie miejsce po błędnym rzucie d’Arnauda i zdobył bramkę po locie Brysona Stotta. Phillies szaleją po sezonie. Kradną bazy 9 na 10 w czterech meczach play-off i 7 na 8 w samej NLDS. Zajęli pięć dodatkowych baz, natychmiast reagując na rzuty po ziemi.

Połączenie początkowego miotacza, małej piłki i home runu w odpowiednim czasie zapewni im pozycję lidera, gdy seria przeniesie się do Filadelfii. Zamiast tego wejdą na pokład samolotu do domu z niewielkim podziałem, co mogło wydawać się zadowalające na początek serii, ale nie byłoby dobre, biorąc pod uwagę, jak blisko byli lądowania samolotu w poniedziałkowy wieczór.