Naukowcy rekonstruują twarz gatunku małp człekokształtnych, który żył około 12 milionów lat temu i „może mieć kluczowe znaczenie dla zrozumienia ewolucji człowieka”.

Za pomocą tomografii komputerowej naukowcy zrekonstruowali dobrze zachowaną czaszkę europejskiej małpy człekokształtnej, która może należeć do pierwszych przodków gatunku ludzkiego.

Naukowcy twierdzą, że ich wyniki są zgodne z koncepcją, że gatunek ten reprezentuje jednego z najstarszych członków rodziny człowieka i małpy wielkiej.

typy, Pierolapithecus catalonicusNależał do grupy wymarłych już gatunków małp człekokształtnych, które żyły w Europie od 15 do 7 milionów lat temu.

Naukowcy mają nadzieję dowiedzieć się więcej na temat ewolucji człowieka na podstawie szczątków, ponieważ znaleźli czaszkę i częściowy szkielet tego samego osobnika, co jest rzadkością.

„Jednym stałym problemem w badaniach nad małpami człekokształtnymi i ewolucją człowieka jest to, że zapis kopalny jest fragmentaryczny, a wiele okazów jest niecałkowicie zachowanych i zniekształconych” – powiedziała Ashley Hammond, zastępca kuratora i kierownik Działu Antropologii w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej . ’

„Utrudnia to osiągnięcie konsensusu w sprawie powiązań ewolucyjnych skamieniałych małp naczelnych, które są niezbędne do zrozumienia ewolucji małp człekokształtnych i ludzi”.

Szczątki odkryto po raz pierwszy w Katalonii w Hiszpanii w 2002 r., a po raz pierwszy opublikowano je w czasopiśmie Science w 2004 r.

Naukowcy odkryli części czaszki oraz inne kości, takie jak kręgi, żebra oraz części dłoni i miednicy.

„Cechy czaszki i uzębienia są niezwykle ważne w ustalaniu powiązań ewolucyjnych gatunków kopalnych” – stwierdził główny autor Kelsey Pugh, pracownik naukowy w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej.

„Kiedy znajdziemy ten materiał powiązany z kośćmi reszty szkieletu, daje nam to możliwość nie tylko dokładnego umiejscowienia gatunku na drzewie genealogicznym człowieka, ale także poznania biologii zwierzęcia pod kątem: na przykład, jak poruszał się w swoim otoczeniu.

Poprzednie badania tego gatunku sugerowały, że miał wyprostowane ciało i przystosowania, które umożliwiały mu zwisanie z gałęzi drzew i przemieszczanie się z drzewa na drzewo.

Naukowcy są jednak podzieleni co do miejsca, w którym małpa powinna znaleźć się w drzewie ewolucyjnym ze względu na uszkodzenie czaszki.

Naukowcy wykorzystali tomografię komputerową do wirtualnej rekonstrukcji czaszki Pyrrholapithecus, porównując ją z innymi gatunkami naczelnych.

Naukowcy odkryli, że Peyrolapithecus ma podobieństwa pod względem ogólnego kształtu i wielkości twarzy zarówno ze skamieniałymi, jak i żywymi małpami człekokształtnymi.

Gatunek ten ma również charakterystyczne rysy twarzy, niespotykane u innych małp człekokształtnych z tego samego okresu.

„Interesującym wynikiem modelowania ewolucyjnego zastosowanego w badaniu jest to, że czaszka Peirolapithecus ma kształt i rozmiar bliższy przodkowi, od którego pochodziły małpy człekokształtne” – powiedział współautor Sergio Almesija, starszy pracownik naukowy w Dziale Muzeum Antropologia. I ewolucja człowieka.

Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences.