Mandel: Ostatnie pożegnanie Pac-12 było spektaklem na miarę konferencji mistrzów

LAS VEGAS — Odbywająca się od 108 lat konferencja piłkarska miała swój ostatni finał w piątek w otoczeniu 65 000 widzów ubranych na fioletowo lub w neonowej zieleni, a kolejne miliony z daleka przyglądały się z uznaniem.

Ostatniego dnia na ziemi drużyna Pac-12 Football przeżyła najlepszą noc w swoim życiu. Był zdenerwowany. To było ekscytujące.

To była straszna ironia Ten Tak to się skończyło.

Gdy fioletowe konfetti wzniosło się w stronę dachu wyprzedanego stadionu Allegiant, trzeci rozstawiony Waszyngton świętował zwycięstwo 34-31 nad piątym rozstawionym Oregonem, co było jego trzecim oszałamiającym zwycięstwem nad granicznym rywalem w ciągu ostatnich 13 miesięcy – i tym, które zakończyło się znacznie wyższym wynikiem pula. Kiedy Dillon Johnson z Waszyngtonu uciekł i przebiegł 18 jardów, aby przypieczętować mecz, drużyna Huskie zapewniła sobie bilans 13-0 w sezonie zasadniczym, mistrzostwo Pac-12 i pierwszy od 2016 roku wyjazd na College Football Playoff, kończąc tym samym Pac- 12.00 susza.

Patrząc, jak pretendent do Heismana, Michael Penix Jr., rzuca monetę za monetą jednemu ze swoich elitarnych odbiorców, tylko po to, by jego odpowiednik z Oregonu, Bo Nix, prowadził swój zespół prosto na boisko, nigdy nie dowiesz się, że było to coś innego niż produkt dobrze prosperującej konferencji stworzony dla telewizji, którą trzeba mieć. Oglądaj go prawie co tydzień przez cały sezon. Oprócz Penixa i Nixa byli tam Caleb Williams z USC, zdobywca Heisman Trophy, oraz student pierwszego roku z Arizony Noah Fifita, wschodząca gwiazda, która poprowadziła swój zespół do najlepszego sezonu od dekady.

„Gramy świetny futbol tutaj, na zachodnim wybrzeżu”, powiedział obrońca stanu Oregon, Jeffrey Basa, po porażce swojej drużyny. „Ilość (świetnych) rozgrywających, których widziałem w tym roku z tygodnia na tydzień, była szalona”.

Waszyngton wyszedł na prowadzenie 20-3 w pierwszej połowie, ale Oregon wrócił i objął prowadzenie 24-20. Następnie w czwartej kwarcie nastąpiły kolejne ataki Husky, które sprawiły, że sprawa stała się poza zasięgiem. Oglądając to wszystko, łatwo było zapomnieć 13-miesięczną historię nieudanych negocjacji w sprawie praw mediów, która storpedowała stuletnią tradycję i skierowała 10 z 12 szkół ligi do wyjścia. #Pac12Refs rzucił nawet kilka trików (które zostały odwrócone podczas powtórki), które pasowały do ​​tej okazji.

„Historyczna tradycja tego, czego dokonała ta konferencja, wspaniałe drużyny na przestrzeni lat… przykro jest widzieć, że tak się dzieje, a to ostatni mecz piłkarski” – powiedział trener Waszyngtonu Calen de Boer.

Napięte wydarzenia na boisku w piątek w połączeniu z elektryzującą atmosferą stadionu odzwierciedlają postęp w piłce nożnej Pac-12 w ciągu ostatnich kilku sezonów. Od prawie pięciu lat Waszyngton pokonuje Utah w najbardziej ponurym meczu o mistrzostwo Pac-12 pomiędzy parą 9-3 drużyn, rozgrywanym przed zaledwie 35 000 fanów na stadionie Levi’s w Santa Clara. Zwycięstwo Waszyngtonu 10:3 (jedyny gol strzelony przez obronę) bardziej przypominało stary mecz Foster Farms Bowl niż mecz o mistrzostwo Power 5.

Był to ostatni wieczór burzliwego sezonu, który obejmował skandal, w wyniku którego dyrektor konferencji wtrącił się w decyzję o ponownym rozegraniu boiska, a ówczesny komisarz Larry Scott spędził konferencję prasową przed meczem, odpowiadając na pytania dotyczące swojej wygórowanej pensji. Pac-12 niewątpliwie znajdował się w poważnych tarapatach. Ale nawet wtedy nikt nie spodziewał się, że pewnego dnia całkowicie umrze.

W piątek następca Scotta, George Klyafkov, człowiek, który przewodził Waterloo w lidze, pojawił się na scenie, aby wręczyć DeBoerowi trofeum mistrzowskie. Zestawienie kulawego komisarza stojącego obok jednego z najszybciej rozwijających się trenerów w sporcie było wymownym obrazem szalonego roku dla konferencji.

Zaledwie kilka miesięcy po tym, jak Lincoln Riley i Williams sprawili, że USC ponownie stało się interesujące, po tym, jak Kolorado zatrudniło dawno zapomnianego Deiona Sandersa, który przyciągał uwagę pierwszych stron gazet, i u progu dominujących sezonów w Waszyngtonie i Oregonie, stacje telewizyjne, które skutecznie prowadzą sporty uniwersyteckie, zdecydowały, że mogą żyć bez bryknięcie. 12 meczów piłkarskich na falach radiowych.

Nie ma sensu rozpamiętywać dekady złych decyzji i błędnej arogancji, które doprowadziły do ​​upadku ligi. Stało się. Skończyłem.

Ale to nie sprawiło, że pożegnanie z piątkiem wydawało się mniej surrealistyczne.

Znane logo Pac-12 narysowane w piątek na środku pola wkrótce zostanie przeniesione do albumów z wycinkami, filmów na YouTube i, przynajmniej przez rok, na naszywkach koszulek stanów Oregon i Waszyngton. Jeśli za rok Oregon i stan Waszyngton miałyby zagrać w kolejnych mistrzostwach konferencji, ich kibice musieliby polecieć do Indianapolis w trzech strefach czasowych, aby to zobaczyć. Las Vegas, wschodzące miasto sportowe, może w przyszłości gościć więcej turniejów w Mountain West niż podobna liga Pac-12.

To rozdzierające serce. To jest szalone. A co najgorsze, tego wszystkiego można było uniknąć.

Ale Waszyngton będzie reprezentował Pac-12 przez co najmniej kolejny tydzień – być może, poetycko, przeciwko mistrzowi Big Ten Michigan w Rose Bowl. Żadna drużyna w lidze nie wygrała meczu play-off od pierwszego meczu w 2014 roku, kiedy drużyna Oregon pod wodzą Marcusa Marioty pokonała Florida State Jameisa Winstona 59:20. Penix, który po meczu śpiewał „Heisman” na scenie Trophy, ma szansę pozostawić po sobie dziedzictwo pozostawione przez poprzednich wielkich zawodników z Zachodniego Wybrzeża, takich jak Mariota, John Elway i Andrew Luck.

Huskies powinny być słabszymi przeciwnikami z Wielkiej Dziesiątki lub SEC, ale nie licz ich. Choć raz przedstawiciel Pac-12 może wejść na pole walki jako najbardziej zaprawiony w boju członek grupy. Wśród 13 zwycięstw Waszyngtonu znajdują się cztery drużyny, które znalazły się w pierwszej 25 rankingu komisji (dwukrotnie na 5. miejscu w stanie Oregon, na 14. miejscu w Arizonie i na 20. miejscu w stanie Oregon) oraz piąty, z Utah, który spędził wszystkie tygodnie z wyjątkiem ostatnich dwóch w lidze ankiety.

„Zrozum, jak silna jest tegoroczna konferencja. Było (dziewięć) drużyn, które w pewnym momencie znajdowały się w pierwszej 25, a my graliśmy z najlepszymi drużynami – i z jedną z nich graliśmy dwukrotnie” – powiedział De Boer. „Nie wiem Nie sądzę, że w „Kraju przeszło to samo, przez co my przeszliśmy” jest ktoś jeszcze.

Po ucichnięciu konfetti i oczyszczeniu boiska, a drużyny wróciły do ​​szatni lub zostały załadowane do autobusów, na boisku odbyła się ostatnia uroczystość – czyli stypa. Gdy grupa pracowników Pac-12 zebrała się na opuszczonych pionach, na stadionowej tablicy wideo wyświetlono z głośników stadionu napisy w stylu filmowym, takie jak „Good Riddance” Green Day: „Mam nadzieję, że bawiłeś się najlepiej”. Klaskali i uśmiechali się. Co najmniej dwie z nich otarły łzy.

W ten sposób żegnamy naszego zmarłego przyjaciela.

Wszystkie 12 szkół będzie nadal grać w piłkę nożną w swoich nowych regionach. Będą produkować więcej świetnych zawodników. Wygrają ważne mecze i być może więcej mistrzostw.

Jednak futbol uniwersytecki na zachodnim wybrzeżu może już nigdy nie cieszyć się tak doskonałą nocą jak piątkowy wieczór.

(Zdjęcie u góry: Jeff Speer/Icon Sportswire za pośrednictwem Getty Images)