Łuskowata skamielina to najstarszy znany kawałek skóry

Sucha, łuszcząca się skóra może być jedną z najmniej przyjemnych części zimy. Ale ogólnie rzecz biorąc, twarda, wodoodporna skóra jest częścią tego, co umożliwiło przodkom współczesnych gadów, ptaków i ssaków przemieszczanie się w głąb lądu, podczas gdy ich cienkoskórzy płazowi kuzyni trzymali się bliżej wody.

W opublikowanym badaniu Czwartek w Current BiologyNaukowcy ogłosili odkrycie najstarszego znanego fragmentu skamieniałej skóry. Kawałek bruku, nie większy niż ludzki paznokieć, prawdopodobnie pochodzi ze starożytnych gadów i zapewnia rzadkie spojrzenie na ewolucję skóry.

Kawałek skóry jest jednym z niezliczonych śladów prehistorycznego życia zachowanych w systemie jaskiń wapiennych Richards Spur w pobliżu wycieku ropy w południowo-zachodniej Oklahomie. Kiedy 289 milionów lat temu zwierzęta wpadły do ​​jaskiń, warunki były idealne do konserwacji: drobne osady gliniaste szybko zasypały ciała, niski poziom tlenu w wodach gruntowych spowolnił proces rozkładu, a węglowodory z ropy przenikały do ​​tkanek i czyniły je mniej gościnnymi dla bakterii. Smoła przedostała się do skamieniałości, plamiąc je.

W 2018 roku Bill May, emerytowany analityk kryminalistyczny, udostępnił kilka mikroczipów z Richard's Spear, których nie mógł zidentyfikować, Robertowi Reesowi, paleontologowi z Uniwersytetu Toronto Mississauga.

„Byliśmy bardzo podekscytowani tym, co zobaczyliśmy pod mikroskopem” – powiedział dr Rees, autor badania.

„Struktura skóry jest bardzo wyjątkowa i interesująca. Naprawdę wyróżnia się na tle innych materiałów kopalnych. Na pewno nie jest to kość” – powiedział Ethan Mooney, student studiów magisterskich, który współpracował przy badaniach z dr Reesem. Jeśli już, to to, że skamieniała tkanka była uderzająco podobna do łuskowatej skóry krokodyla.

Doktorat Student i inny autor artykułu, Te Maho, użył ostrza z diamentową końcówką do rozdzielenia niewielkiego fragmentu skóry na cienkie warstwy włosów. Zewnętrzne warstwy zawierały twarde struktury zbudowane z keratyny, białka występującego we włosach i paznokciach ssaków. Te stwardniałe struktury, czyli keratyny, są cechą charakterystyczną skóry owodniowców, czyli zwierząt lądowych, w tym gadów, ptaków i ssaków. Przodkowie owodniowców ewoluowali, aby móc żyć i rozmnażać się poza wodą, w przeciwieństwie do swoich płazów.

Twarda, nieprzepuszczalna skóra była kluczową adaptacją ewolucyjną owodniowców dominujących na lądzie, „ponieważ aby przetrwać w środowisku lądowym, nie trzeba wysychać” – powiedział Mooney.

Skamieniała skóra występuje samotnie, nie jest przyczepiona do kości. Jednakże Richards Spur stworzył niezliczone skamieniałości małego gada podobnego do jaszczurki zwanego Captorhinus agouti. Chociaż naukowcy nie znaleźli skamieniałości C. agouti ze skórą, zidentyfikowali skamieniałość z pozostałościami keratynizacji. Doktor Rees stwierdziła, że ​​sugeruje to, że skóra pochodzi od tego samego zwierzęcia.

Hans Soes, paleontolog z Narodowego Muzeum Historii Naturalnej, który nie był zaangażowany w badania, powiedział, że jest „zachwycony” badaniami i zgadza się, że jest to „najwcześniejszy skamieniały egzemplarz” skóry.

„Dostajemy odciski skóry, ale tutaj można w rzeczywistości przyjrzeć się szczegółowej strukturze pod mikroskopem, jakby to była skóra, którą właśnie pobrano od żywego zwierzęcia” – powiedział dr Seuss. „To naprawdę ważne odkrycie”.