Louise Fletcher umiera w wieku 88 lat: zdobywczyni Oscara zagrała wpływową pielęgniarkę w filmie Lot nad kukułczym gniazdem

Los Angeles — Louise Fletcher, późna gwiazda, której oszałamiająca rola bezwzględnej i wrażliwej pielęgniarki w „Locie nad kukułczym gniazdem” wyznaczyła nowy standard dla złoczyńców ekranowych i zdobyła Oscara, zmarła w wieku 88 lat.

Fletcher zmarła we śnie wśród swojej rodziny w swoim domu w Montdoraus we Francji, powiedział jej agent David Shaul w piątek dla Associated Press. Nie podano powodu.

Po zawieszeniu kariery na lata w celu wychowania dzieci, Fletcher była po czterdziestce i mało znana, kiedy została obsadzona w przeciwnej roli Jacka Nicholsona w filmie Milosa Formana z 1975 roku, który był pod wrażeniem jej pracy w tym roku wcześniej u reżysera Roberta. Złodzieje lubią nas autorstwa Altmana. W tamtym czasie nie wiedziała, że ​​wiele innych supergwiazd, w tym Anne Bancroft, Ellen Burstyn i Angela Lansbury, odrzuciło to.

„Byłam ostatnią osobą, która go rzuciła”, wspomina w wywiadzie z 2004 roku. „Dopiero w połowie drogi do zdjęć zdałem sobie sprawę, że rola została zaoferowana innym aktorkom, które nie chciały wyglądać tak okropnie na ekranie”.

„Lot nad kukułczym gniazdem” stał się pierwszym filmem od czasu „It Happened One Night” z 1934 roku, który zdobył nagrodę dla najlepszego filmu, najlepszego reżysera, najlepszego aktora, najlepszej aktorki i najlepszego scenariusza.

„Wygląda na to, że mnie nie lubiliście” – powiedział publiczności Fletcher, trzymający Oscara na gali w 1976 roku.

Następnie zwróciła się do swoich niesłyszących rodziców w Birmingham w stanie Alabama, mówiąc i używając języka migowego: „Chcę ci podziękować za nauczenie mnie marzenia. Widzisz, jak moje marzenie się spełnia”.

Chwila ciszy, po której nastąpił gromki aplauz.

Później tego samego wieczoru Foreman sarkastycznie skomentował Fletcher i jej partnera, Jacka Nicholsona: „Teraz wszyscy poniesiemy masową porażkę”.

Przynajmniej na krótką metę miał rację.

Foreman następnie wyreżyserował Poezję, filmową wersję musicalu na Broadwayu, która nie przyciągnęła atrakcyjności wersji kinowej. Nicholson wyreżyserował i zagrał w Goin’ South, który jest powszechnie uważany za jeden z jego najgorszych filmów. Fletcher podpisał kontrakt „Egzorcysta II: Heretyk”, fałszywą kontynuację oryginalnego filmu.

Znacznie bardziej niż jej rówieśnicy, Fletcher powstrzymywał ją w znalezieniu głównych ról w Hollywood. Jednak przez większość swojego życia pracowała nieprzerwanie. Jej kolejne filmy „Cuckoo’s Nest” to „Mama Dracula”, „Martwe dzieci” i „Chłopiec, który potrafi latać”.

Była nominowana do nagrody Emmy za gościnne role w serialu Joan of Arcadia i Picket Fences, a także powracała jako bajorański przywódca religijny Kai Wayne Adami w Star Trek: Deep Space Nine. Zagrała matkę muzycznego duetu Carpenters w 1989 roku „The Karen Carpenter Story”.

Jej wzrost utrudniał również karierę Fletchera. Mając 5 stóp 10 cm, często była wyrzucana z przesłuchania na miejscu, ponieważ była wyższa od swojego prowadzącego.

Fletcher przeniosła się do Los Angeles, aby rozpocząć karierę aktorską wkrótce po ukończeniu North Carolina State University.

W dzień pracowała jako recepcjonistka u lekarza, aw nocy uczyła ze słynnym aktorem i pedagogiem Jeffem Corrie. Zaczęła dostawać jednodniowe prace w serialach telewizyjnych, takich jak „Pociąg wagonowy”, „77 Sunset Strip” i „Nietykalni”.

Fletcher poślubił producenta Jerry’ego Pecka na początku lat sześćdziesiątych i miał dwóch synów w krótkim odstępie czasu. Postanowiła odłożyć karierę jako gospodyni domowa i nie pracowała przez 11 lat.

„Podjęłam decyzję o zaprzestaniu pracy, ale nie widziałam w tym opcji” – powiedziała w wywiadzie z 2004 roku. „Czułem się zmuszony zostać w domu”.

Beck rozwiódł się w 1977 roku i zmarł w 2004 roku.

W „Cuckoo’s Nest”, opartym na powieści Kena Caseya, którą napisał podczas udziału w pilotażowym programie narkotykowym LSD, postać Nicholsona, RP Mac Murphy, jest zarozumiałym i drobnym przestępcą, który udaje szaleńca, by zostać przetransportowanym z więzienia do szpitala psychiatrycznego, gdzie nie będziesz musiał tak ciężko pracować.

Po przyjęciu do szpitala McMurphy odkrywa, że ​​jego oddziałem psychiatrycznym kieruje Cold Fletcher i zmusza pielęgniarkę Mildred Ratched, która trzyma swoich pacjentów pod kontrolą. Po ich starciu McMurphy przejmuje oddział ze swoją odwagą, co skutkuje surową karą dla Ratched i establishmentu, gdy przywraca porządek.

Postać tak zapadła w pamięć, że po 45 latach stała się podstawą serialu Netflix „Ratched”.

Estelle Louise Fletcher urodziła się jako drugie z czwórki dzieci 22 lipca 1934 roku w Birmingham. Jej matka urodziła się głucha, a jej ojciec był wędrownym księdzem biskupim, który stracił słuch, gdy w wieku czterech lat uderzył go piorun.

„To było jak posiadanie rodziców imigrantów, którzy nie mówią w twoim języku” – powiedziała w 1982 roku.

Dzieciom Fletchera pomogła ciotka, z którą mieszkali przez rok w Bryant w Teksasie. Nauczyła ich czytać, pisać i mówić, a także śpiewać i tańczyć.

To właśnie te ostatnie badania przekonały Fletchera, że ​​chce pracować. Kiedyś powiedziała, że ​​to była jej największa inspiracja, kiedy oglądała „Lady in the Dark” z Ginger Rogers.

Fletcher powiedział, że ten i inne filmy nauczyły ją, że „twoje marzenie może się spełnić, jeśli chcesz go wystarczająco mocno”.

Mówiła: „Wiedziałam z filmów, że nie będę musiała zostać w Birmingham i być jak wszyscy inni”.

Śmierć Fletchera została po raz pierwszy zgłoszona przez Deadline.

Została pozostawiona przez jej dwóch synów, Johna i Andrew Becka.