Kim jest Keir Starmer, lider brytyjskiej Partii Pracy, który ma największe szanse na zwycięstwo w wyborach zaplanowanych na 4 lipca?

LONDYN (AP) — Posłuszny, administracyjny, trochę nudny — Keira Starmera To nie jest niczyj pomysł na bigoteryjnego polityka.

Partia Pracy ma nadzieję, że tego właśnie chce i potrzebuje Wielka Brytania po 14 burzliwych latach rządów konserwatystów. Starmer, 61-letni lider centrolewicowej partii, jest obecnie faworytem wyborów w kraju. Wybory 4 lipca.

Starmer spędził cztery lata jako lider opozycji, ciągnąc swoją Partię Socjaldemokratyczną z lewicy w stronę centrum politycznego. Jego przesłanie dla wyborców jest takie, że rząd labourzystowski przyniesie zmiany, które raczej pocieszą niż przerażają.

„Głos na Partię Pracy jest głosem na stabilność – gospodarczą i polityczną” – powiedział Starmer po głosowaniu. Premier Rishi SunakNawoływał do wyborów 22 maja.

Jeśli sondaże wykażą, że w dniu wyborów Partia Pracy będzie miała dwucyfrową przewagę, Starmer zostanie pierwszym brytyjskim premierem Partii Pracy od 2010 roku.

Starmer, adwokat, który w latach 2008–2013 był głównym prokuratorem Anglii i Walii, jest przedstawiany przez przeciwników jako „lewicowy prawnik z Londynu”. Otrzymał tytuł szlachecki za rolę w kierowaniu Prokuraturą Koronną, a konserwatywni przeciwnicy lubią używać jego tytułu, Sir Keira Starmera, aby przedstawiać go jako osobę elitarną i oderwaną od rzeczywistości.

Starmer woli podkreślać swoje publiczne referencje i skromne korzenie – w pośrednim przeciwieństwie do Sunaka, byłego bankiera Goldman Sachs, który poślubił córkę miliardera.

Uwielbia piłkę nożną – nadal uprawia ten sport w weekendy – i niczym nie cieszy się bardziej niż oglądanie Arsenalu w Premier League przy piwie w lokalnym pubie. On i jego żona Victoria, specjalistka ds. medycyny pracy, mają dwójkę nastoletnich dzieci, których trzymają z daleka od widoku publicznego.

Starmer urodził się w 1963 r. jako syn wytwórcy instrumentów i pielęgniarki, która nadała mu imię na cześć Keira Hardiego, pierwszego przywódcy Partii Pracy. Jest jednym z czwórki dzieci i dorastał w ubogiej rodzinie w małym miasteczku pod Londynem.

„Były trudne czasy” – powiedział w przemówieniu inaugurującym kampanię. „Wiem, jak to jest wymykająca się spod kontroli inflacja i jak rosnące koszty życia mogą budzić strach przed po drodze listonoszem: «Czy przyniesie kolejny rachunek, na który nas nie stać?».

„Wybieralibyśmy rachunek za telefon, bo gdy już wygasł, zawsze najłatwiej było się go pozbyć”.

Matka Starmera cierpiała na przewlekłą chorobę Stilla, która pozostawiła ją w bólu, a Starmer powiedział, że odwiedzanie jej w szpitalu i pomoc w opiece nad nią pomogło ukształtować jego silne poparcie dla finansowanej przez państwo NHS.

Jako pierwszy w rodzinie studiował na uniwersytecie, studiował prawo w Leeds i Oksfordzie oraz praktykował w zakresie praw człowieka, zanim został mianowany głównym prokuratorem.

Do polityki zajął się po pięćdziesiątce, a w 2015 r. został wybrany do parlamentu. Często nie zgadzał się z liderem partii Jeremym Corbynem, twardogłowym socjalistą, a w pewnym momencie zrezygnował z członkostwa w najwyższym składzie partii z powodu nieporozumień, ale zgodził się pełnić funkcję rzecznika Partii Pracy w sprawie Brexitu. Pod przywództwem Corbyna.

Starmer spotkał się z wielokrotnymi pytaniami dotyczącymi tej decyzji i nawoływania wyborców do poparcia Corbyna podczas wyborów w 2019 roku.

Oznajmił, że chce zostać i walczyć o zmianę Partii Pracy, uznając, że „przywódcy są tymczasowi, ale partie polityczne są trwałe”.

Po tym, jak Corbyn doprowadził Partię Pracy do dwóch porażek wyborczych w 2017 i 2019 r. – ten ostatni był najgorszym wynikiem partii od 1935 r. – Partia Pracy wybrała Starmera na przywódcę wysiłków na rzecz odbudowy.

Jego przywództwo zbiegło się z burzliwym okresem, w którym Wielka Brytania przeszła pandemię Covid-19, opuściła Unię Europejską, zniosła szok gospodarczy spowodowany inwazją Rosji na Ukrainę i znosiła zawirowania gospodarcze od 2011 roku. Liz Truss Burzliwa 49-dniowa kadencja premiera w 2022 roku.

Wyborcy są zmęczeni kryzysem kosztów utrzymania, falą strajków w sektorze publicznym i zawirowaniami politycznymi, które skłoniły Partię Konserwatywną do wystawienia dwóch premierów w ciągu kilku tygodni w 2022 r. – Borisa Johnsona I przekładnie – przed inauguracją Sunaka, aby spróbować ustabilizować statek.

Starmer nałożył dyscyplinę na partię cieszącą się reputacją osoby charakteryzującej się podziałami wewnętrznymi, porzucając niektóre z bardziej jawnie socjalistycznych polityk Corbyna i przepraszając za antysemityzm, który, jak wykazało wewnętrzne dochodzenie, pozwolił on szerzyć za rządów Corbyna.

Starmer obiecał „zmianę kulturową w Partii Pracy”. Jego hasło brzmi teraz „Country before Party”.

Starmer był zdecydowanym przeciwnikiem decyzji Wielkiej Brytanii o opuszczeniu Unii Europejskiej, chociaż obecnie twierdzi, że rząd laburzystów nie będzie próbował zmienić tej decyzji.

Krytycy twierdzą, że świadczy to o braku zasad politycznych. Zwolennicy twierdzą, że jest to praktyczne i szanują fakt, że brytyjscy wyborcy nie mają ochoty ponownie wracać do dzielącej debaty na temat Brexitu.

Teraz Starmer musi przekonać wyborców, że rząd labourzystowski może złagodzić chroniczny kryzys mieszkaniowy w Wielkiej Brytanii i naprawić podupadające usługi publiczne, zwłaszcza usługi zdrowotne – ale bez narzucania podwyżek podatków i pogłębiania długu publicznego.

Ku konsternacji niektórych zwolenników Partii Pracy złagodził swoją obietnicę wydania miliardów na inwestycje w zielone technologie, mówiąc, że rząd Partii Pracy nie będzie pożyczał więcej na finansowanie wydatków publicznych.

„Wiele osób na lewicy oskarży go o zawód i zdradę zasad socjalistycznych” – mówi Tim Bell, politolog z Queen Mary University w Londynie. „Wiele osób na prawicy oskarży go o kapryśność .”

„Ale jeśli to właśnie wystarczy do zwycięstwa, myślę, że mówi to coś o charakterze Starmera. Zrobi wszystko, co konieczne – i zrobił wszystko, co konieczne – aby dostać się do rządu”.

Pod jego przywództwem partia zyskała na popularności w sondażach, co pomogło utrzymać wewnętrznych krytyków Starmera po jego stronie.

Na październikowej konferencji partyjnej dał wyraz wzruszeniu, mówiąc wiwatującym delegatom: „Wychowałem się w klasie robotniczej. Całe życie walczę. Teraz nie przestanę”. Wykazał się także niezwykłym spokojem, gdy protestujący wbiegł na scenę i obsypał Starmera brokatem i klejem.

Niektórzy porównują te wybory do roku 1997, kiedy Tony Blair poprowadził Partię Pracy do miażdżącego zwycięstwa po 18 latach rządów konserwatystów.

Bell twierdzi, że Starmerowi brakuje charyzmy Blair. Powiedział jednak: „Biorąc pod uwagę zamieszanie, jakie Brytyjczycy musieli znosić od czasu referendum w sprawie Brexitu w 2016 r., myślę, że odrobina nudy nie zaszkodziłaby społeczeństwu”.

___

Współpracująca pisarka prasowa Danica Kirka przyczyniła się do powstania tej historii.