Jak Denisovanie przetrwali i prosperowali na „dachu świata”

Zapisz się na newsletter CNN „Teoria cudów”. Odkrywaj wszechświat dzięki wiadomościom o fascynujących odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.

CNN
—

Jak wynika z nowego badania, które pogłębia naukowe zrozumienie tajemniczego starożytnego hominida zidentyfikowanego po raz pierwszy w 2010 roku, Denisowianie przetrwali i prosperowali na płaskowyżu tybetańskim przez ponad 100 000 lat.

Naukowcy przeanalizowali tysiące fragmentów kości zwierząt odkrytych w jaskini Baixia Kras, na wysokości 3280 metrów nad poziomem morza, w pobliżu miasta Xihe w chińskiej prowincji Gansu – jednym z trzech znanych miejsc, w których żyli wymarli ludzie. Ich praca ujawniła, że ​​Denisowianie potrafili polować, ubijać i przetwarzać różnorodne duże i małe zwierzęta, w tym nosorożce włochate, owce błękitne, dzikie jaki, świstaki i ptaki.

Zespół archeologów pracujący w jaskini odkrył także część kości żebra w warstwie osadów sprzed 48 000–32 000 lat, co czyni ją najmłodszą z nielicznych znanych skamieniałości denisowiańskich – dowód na to, że gatunek ten istniał w późniejszym czasie niż wcześniej sądzono.

Ze względu na niedostatek dowodów kopalnych, szczegóły dotyczące życia starożytnych przodków człowieka były skąpe. Ale Nowe badanie Archeolodzy odkrywają, że Denisowianie zamieszkujący jaskinię krasową Paishia posiadali ogromną zdolność przystosowywania się, potrafiąc przetrwać w jednym z najbardziej ekstremalnych środowisk na Ziemi, zarówno w cieplejszych, jak i zimniejszych okresach, oraz wykorzystując różnorodne zasoby zwierzęce dostępne w krajobrazie . Ziołowy.

„Wiemy, że Denisowianie żyli i kolonizowali jaskinię oraz Płaskowyż Tybetański przez długi czas i naprawdę chcemy wiedzieć, jak tam żyli? Jak przystosowali się do środowiska” – powiedział Dongguo Zhang, archeolog i profesor na Uniwersytecie w Lanzhou w Chinach i współautor badania opublikowanego w środę w czasopiśmie Nature.

„Wykorzystali wszystkie dostępne im zwierzęta, co oznacza, że ​​ich zachowanie jest elastyczne” – dodał Zhang.

Żebro pochodzi od Denisovanów, którzy prawdopodobnie żyli w czasach, gdy współczesny człowiek rozprzestrzeniał się na kontynencie euroazjatyckim, powiedział Fredo Welker, współautor badania i adiunkt w Grupie Paleoantropologii Molekularnej w Instytucie Globe na Uniwersytecie w Kopenhadze. Dodał, że przyszłe badania tego miejsca i regionu mogą rzucić światło na to, czy obie grupy współdziałały tam ze sobą.

„To stawia tę skamielinę i warstwę (osadu) w kontekście, w którym wiemy, że ludzie prawdopodobnie byli obecni w szerszym regionie, co jest interesujące” – dodał.

Denisowiany zostały po raz pierwszy zidentyfikowane nieco ponad dziesięć lat temu w laboratorium przy użyciu sekwencji DNA wyekstrahowanych z małej części kości palca. Od tego czasu odnaleziono mniej niż tuzin ludzi Denisovej. Skamieniałości Denisovana Znaleziono go na całym świecie.

Większość tych reliktów odnaleziono w Jaskini Denisowej w górach Ałtaj na Syberii, stąd nazwa kolekcji. Analiza genetyczna ujawniła później, że Denisowianie, podobnie jak neandertalczycy, krzyżowali się kiedyś ze współczesnymi ludźmi. Ślady DNA Denisovana znalezione u współczesnych ludzi sugerują, że ten starożytny gatunek mógł kiedyś zamieszkiwać większą część Azji.

Jednak tak jest Dopiero w 2019 r Badacze ogłosili, że udało im się zidentyfikować pierwszą skamieniałość denisovana poza jaskinią o tej samej nazwie.

Kość szczękowa z zębami znaleziona przez mnicha w jaskini krasowej Baishya, świętym miejscu buddystów tybetańskich, pochodzi sprzed co najmniej 160 000 lat i zawiera molekularną sygnaturę Denisovana. Odkrycie DNA z osadów na tym miejscu doprowadziło do… Została opublikowana rok późniejdostarczyło kolejnych dowodów na to, że denisowianie mieszkali kiedyś na tym obszarze.

Naukowcy ustalili, że w 2022 r Ząb odkryto w jaskini w Laosie Podobnie jak w przypadku kości szczęki, nie było możliwe wyodrębnienie DNA z zęba, dlatego badacze zamiast tego zbadali mikroskopijne pozostałości białek, które są lepiej zachowane niż DNA, chociaż dostarczają mniej informacji.

Opublikowane w środę badanie obejmowało zbadanie ponad 2500 kawałków kości zwierzęcych, które odkryto podczas wykopalisk w jaskini Paishia w latach 2018 i 2019.

Większość fragmentów była zbyt mała, aby można je było zidentyfikować gołym okiem, dlatego badacze sięgnęli po stosunkowo nową technikę znaną jako zooarcheologia metodą spektrometrii mas (ZooMS), która pozwala naukowcom wydobyć cenne informacje z okazów, które mogły zostać przeoczone w przeszłość.

Opierając się na niewielkich różnicach w sekwencjach aminokwasów w kolagenie zachowanym w kościach, ZooMS pomógł badaczom określić, do jakiego rodzaju zwierzęcia należały te kości.

Oprócz dużych i małych roślinożerców analiza ujawniła zwierzęta mięsożerne, takie jak hieny. Niektóre z tych zwierząt, takie jak niebieska owca, są nadal powszechne w Himalajach.

Na wielu kościach widniały ślady nacięć wskazujące, że Denisowianie przetwarzali zwierzęta w celu uzyskania skór, a także mięsa i szpiku kostnego. Z badań wynika, że ​​niektóre kości wykorzystywano także jako narzędzia.

Podsumowując, różnorodność znalezionych gatunków zwierząt wskazuje, że obszar otaczający jaskinię był zdominowany przez trawiasty krajobraz z kilkoma małymi obszarami leśnymi – podobny do dzisiejszego, chociaż Zhang zauważył, że większość żyjących tam obecnie zwierząt to jak i udomowione kozy.

Podczas żmudnego procesu klasyfikacji kości, który trwał kilka miesięcy, zespołowi udało się zidentyfikować fragment kości żebra o długości 5 centymetrów. Jednak dokładność informacji o białku nie była wystarczająco jasna, aby od razu określić, do jakiego typu człowieka należała. Dalsza analiza zachowanych starożytnych białek, prowadzona pod kierunkiem Welkera, ujawniła, że ​​należały one do denisowian.

Kość żebrowa pochodziła z warstwy osadu, z której zespół pobrał wcześniej DNA Denisovana, a Zhang powiedział, że badacze próbują odzyskać DNA z nowej próbki. Proces ten może dostarczyć bardziej szczegółowych informacji genetycznych o właścicielu żebra i szerszej populacji denisowian, która kiedyś żyła na tym obszarze.

Przy tak małej ilości dostępnych informacji na temat Denisovanów „każde odkrycie ma ogromne znaczenie”, a analiza zooarcheologiczna przeprowadzona przez autorów nowego badania była „szczególnie przydatna” – powiedziała archeolog Samantha Brown, kierownik młodszej grupy ds. paleoproteomiki na niemieckim uniwersytecie w Tybindze, przy której pracowałem na pozostałościach Jaskini Denisowej.

„Młody wiek skamieniałości był z pewnością zaskakujący” – powiedział Brown, który nie był zaangażowany w badania. „Mamy dowody na to, że współcześni ludzie zamieszkiwali tereny aż do Australii. To naprawdę otwiera drogę rozmowy na temat możliwości interakcji tych grup podczas migracji współczesnego człowieka.” „do Azji i Pacyfiku, ale prawdopodobnie potrzeba będzie więcej dowodów, aby zrozumieć naturę tych interakcji”.

Powiedziała, że ​​prace w jaskini Baishia Kras są kontynuowane, a Zhang prowadzi wykopaliska w innym miejscu z okresu paleolitu na obszarze, na którym prawdopodobnie zamieszkiwali denisowianie lub współcześni ludzie, którzy przybyli po nich.

W przeciwieństwie do jaskini Denisova, która była zamieszkana przez wczesnych ludzi współczesnych, neandertalczyków, a także denisowian, obecne dowody sugerują, że denisowianie byli jedyną grupą ludzką, która żyła w jaskini krasowej Paishia, powiedział Zhang. To sprawia, że ​​Płaskowyż Tybetański – obszar zwany „Dach świata„- Strona szczególnie interesująca w poszukiwaniu odpowiedzi na wiele pozostałych pytań dotyczących tego, kim byli Denisowianie, jak wyglądali, jak zniknęli i jakie jest ich miejsce w drzewie genealogicznym człowieka.