Góra Toba: Jedna z największych erupcji wulkanów w historii Ziemi mogła zmieść z powierzchni ziemi ludzkość

Zespół postawił hipotezę, że wbrew intuicji bardziej suchy klimat wyjaśnia zwiększone uzależnienie od ryb: w miarę kurczenia się rzeki ryby zatrzymywały się w oczkach wodnych lub płytkich strumieniach, do których rybacy mogli łatwiej dotrzeć.

Bogate w ryby otwory wodne prawdopodobnie utworzyły coś, co zespół określił mianem „niebieskiego korytarza”, którym pierwsi ludzie przemieszczali się na północ z Afryki po wyczerpaniu się ryb. Teoria ta zaprzecza większości innych modeli, które sugerują, że główna migracja ludzi z Afryki odbywała się „zielonymi korytarzami” w okresach deszczowych.

„To badanie… pokazuje ogromną odporność populacji Homo sapiens i ich zdolność do łatwego przystosowania się do każdego rodzaju środowiska, zarówno bardzo wilgotnego, jak i bardzo suchego, w tym podczas wydarzeń katastrofalnych, takich jak intensywna erupcja wulkanu Toba” – powiedział. . Ludovic Slimac, badacz z francuskiego Narodowego Centrum Badań Naukowych i Uniwersytetu w Tuluzie, poinformował w e-mailu. Slimak nie był zaangażowany w badania.

Autorzy badania byli także w stanie zbadać geologię starożytnego koryta rzeki, sugerując, że płynęło ono wówczas wolniej i niżej niż obecnie.

„Możemy to zrobić, po prostu patrząc na żwir” – powiedział Kappelman. „Bardzo aktywna rzeka może przenosić większe skały i kamyki niż rzeka, która nie jest (aktywna). To, co (żwir) znajdziemy dla rzeki przodków, jest mniejsze niż rzeka dzisiejsza. ”

Naukowcy odkryli także pozostałości kilku małych trójkątnych punktów, które, co ciekawe, należą do najwcześniejszych przykładów użycia łucznictwa i dostarczają dowodów na to, że mieszkańcy tego miejsca mogli używać łuków i strzał do polowania na ryby i inne większe ofiary.

Slimak, który badał podobne punkty odkryte we Francji sprzed 50 000 lat, zgodził się z oceną artefaktów przeprowadzoną w nowym badaniu.

„Autorzy podkreślają również bardzo wyraźne dowody na to, że łucznictwo było tu obecne 74 000 lat temu” – powiedział Slimak. „Istnieją zatem wszelkie powody, aby… uważać tych starożytnych Homo sapiens za noszących już wysoce zaawansowane technologie, w dużej mierze wolne od ograniczeń naturalnych i klimatycznych, co stanowi kluczowy czynnik dla zrozumienia ich późniejszych migracji na wszystkich kontynentach i pod wszystkimi szerokościami geograficznymi”.

Jest prawdopodobne, że starożytne gatunki ludzi kilkakrotnie opuszczały Afrykę, ale archeolodzy i genetycy w dużej mierze zgadzają się co do tego, że najbardziej znaczące rozprzestrzenianie się Homo sapiens, naszego gatunku, które ostatecznie doprowadziło do tego, że współczesny człowiek żyje w każdym zakątku świata, miało miejsce około 70 000 do 50 000 Lata temu. od.

Chris Stringer, profesor i kierownik badań zajmujących się ewolucją człowieka w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, powiedział, że nowe badania oferują inny możliwy scenariusz tego rozproszenia, nie wykluczając jednak wcześniejszych teorii, które określił jako „interesujący artykuł”.

„Jestem pewien, że każda z tych sugestii wywoła kontrowersje wśród zaangażowanych profesjonalistów, uważam jednak, że autorzy przedstawiają wiarygodne (choć nie ostateczne) uzasadnienie każdego zaproponowanego przez siebie scenariusza” – powiedział Stringer w e-mailu.

„Oczywiście ta nowa praca nie oznacza, że ​​mokre korytarze nie były jeszcze ważnymi kanałami rozprzestrzeniania się poza Afrykę, ale praca ta dodaje dodatkowe niezawodne możliwości w fazach suchszych”.