Dlaczego szukam skamieniałości chodnika?

Kiedy zacząłem zauważać te wrażenia, fajnie było wyobrazić sobie siebie jako paleontologa w miejskiej teraźniejszości.

Ponieważ skamieniałości chodnika mają zasadniczo ten sam kolor co otaczający je beton, są najbardziej widoczne, gdy przechodzi przez nie światło; Nieuchwytna południowa skamielina może ogłosić się o świcie lub o zmierzchu. Więc ustaliłem czas drugiego lotu dziennie na godzinę, w której światło uciekło. Pewnego popołudnia zobaczyłem małe, rozwidlone ślady stóp, które mogły oznaczać scenę ptasiej potyczki. Były też inne: łapy psa i trzy czwarte buta. Chociaż ichtiolodzy, badający skamieniałości archeologiczne, mogliby pominąć liście, mnie też one uderzyły: większość Londynu i miłorząb z jego falującym wachlarzem. Po drugiej stronie zamkniętego wózka z przekąskami uklęknąłem, aż zimny beton uniósł mi kolana. Odrzuciłem rękawiczkę i prześledziłem ostre, ukośne żyły liścia oraz jego ząbkowane boki.

Kiedy naukowcy natrafiają na skamielinę, często próbują wyjaśnić, jak się tam dostała. Zwierzę mogło zostać wyrzucone na brzeg, zmiecione z nóg lub przepędzone przez drapieżniki. Kiedy zacząłem zauważać te wrażenia, fajnie było wyobrazić sobie siebie jako paleontologa w miejskiej teraźniejszości. Obfitość ptasich łap sprawiła, że ​​zacząłem się zastanawiać, czy ktoś nie posypał nasionami lub nie upuścił chleba. Jak długo? jakiego typu? Kiedy liść zdawał się nie pasować do żadnego z pobliskich drzew, zastanawiałem się, czy to intruz, zdmuchnięty z przecznic dalej, czy może jest świadkiem ekologicznej polany – drzewo wyrwane z korzeniami i zastąpione innym, a może chodnik. Wykopaliska skupiły moją uwagę na czymś namacalnym, ale także zachęciły go do wędrówki i myślenia o ulicach miast jako zbiorowiskach przeszłości i teraźniejszości oraz o tym, jak nasi nie-ludzcy sąsiedzi są również architektami. Jak wszyscy zrzucamy ślady siebie, czy jesteśmy tego świadomi, czy nie.

Oczywiście są ważniejsze dowody z przeszłości. Mamuty czasami pojawiają się na polach rolników, ich kły są zakrzywione jak sierpy pozostawione w ziemi. Ślady dinozaurów nadal maszerują wzdłuż brzegów lub dna niektórych prehistorycznych rzek i mórz. Te są genialne, błyskotliwe i wyraźne. Ustawiłem się w kolejce, żeby je zobaczyć. ja na szczęście. Ale ekscytujące było znalezienie dowodów przeszłości, które były zarówno dokładne, jak i aktualne, dowodów na to, że byli tam inni. Skamieliny chodnikowe wydawały się intymne – paleontologiczny odpowiednik zestawu liter przesiewanych pod deską podłogową.

Tyle że nie są one tak naprawdę rzadkie. Kiedy doki są naprawiane, ptaki i inne zwierzęta ignorują próby utrzymania ich w nienaruszonym stanie. Liście robią to, o co prosi wiatr. Te skamieniałości są łatwe do znalezienia i mamy szczęście, że je mamy. Kiedy tkwiłem w najgorszych częściach mózgu, skamieliny z chodnika mnie wyrzucały. W przeciwieństwie do wielu skamieniałości, które reprezentują bezruch, moment śmierci zwierzęcia i miejsce, w którym przebywało, chyba że ludzie je wykopali, skamieliny chodnikowe często są wglądem w życie, które trwa. Ptaki gdzieś latały. Mam nadzieję, że psy machały na wielu patykach i zapachach. Kiedy szedłem do domu, gdy słońce zachodziło, skamieniałości — ten mały szczęśliwy traf, te interesujące wypadki — przypominały mi o cudownym, krótkim życiu.