Amerykański wolontariusz wyrusza na pomoc ukraińskim uchodźcom w przygranicznym polskim miasteczku w obliczu wyczerpywania się pomocy

Wiadomości ze świata

Ekskluzywny

Wojna ukraińska

Przez Diana Klebova

PRZEMYŚL, Polska — Dwa lata po wojnie Rosji z Ukrainą niezależni zagraniczni ochotnicy, którzy niegdyś zalali to przygraniczne miasto, aby pomóc ukraińskim uchodźcom, zniknęli.

Jedynym Amerykaninem, który pozostał, jest 38-letni Jay Rivera, były menadżer klienta z Pensylwanii.

Rivera – jak większość zagranicznych wolontariuszy – przybył do Przemyśla 24 lutego 2022 roku, kilka tygodni po inwazji Rosji.

W tym czasie tysiące wolontariuszy rozdawało żywność, budowało schroniska i udzielało pomocy wysiedleńcom w wyniku wojny i przedostającym się do Unii Europejskiej.

Z Amerykanami spotykano się ustnie na głównych stacjach kolejowych, a na ulicach powszechnie słyszano angielski.

Teraz jest tylko Rivera.

Na początku wojny początkowo przebywał kilka tygodni, wrócił do Ameryki, uporządkował papiery i psa, rzucił pracę i wrócił do Polski, zdając sobie sprawę – jak stwierdził – że jego „życie jest zupełnie pozbawione sensu”. Trzeba zacząć nowe życie w schronisku.

„Uświadomiłem sobie, że nic, co zrobiłem przez ostatnie dziesięć lat, nie było tak samo zasłużone jak to, co zrobiłem przez ostatnie dwa tygodnie” – wspominał w zeszłym tygodniu w „The Post”.

Dziś Rivera biega Schronienie wiaryMówi, że to „największy ośrodek dla uchodźców na granicy z Polską i jedyne schronisko, które przyjmuje osoby ze wszystkimi niepełnosprawnościami i akceptuje zwierzęta”.

W schronisku przebywają obecnie duże rodziny romskich Ukraińców, które mają nadzieję kontynuować pobyt w Niemczech, gdzie pomoc rządowa jest hojniejsza.

Do liczącego około 60 000 mieszkańców Przemyśla można szybko dojechać autobusem z przejścia granicznego Medyka, przez które na początku wojny przejeżdżały dziesiątki tysięcy Ukraińców.

Władze zaoferowały uchodźcom zakwaterowanie w lokalnym supermarkecie Tesco, ale później ograniczyły jego pojemność, zanim całkowicie zamknęły usługę.

Schronisko Nadziei Rivery jest jednym z dwóch pozostałych w mieście, nazwanych Domem Ukraińskim.

Chociaż liczba uchodźców „nawet nie jest bliska” tej sprzed dwóch lat, Rivera szacuje, że „5%” uchodźców w 2022 r. będzie obecnie przemieszczać się pieszo.

„Jednak największym problemem jest to, że nie ma już pomocy ani wsparcia” – dodał.

Hope Shelter jest finansowane przez kilka organizacji pozarządowych, ale trudno o niezależne datki.

„Kiedy zaczął się kryzys uchodźczy, było tak wielu ludzi, tak dużo pomocy, tak wielu wolontariuszy” – powiedział Rivera. Możesz umieścić na Facebooku informację o treści: „Potrzebuję 100 dolarów, żeby kogoś gdzieś wysłać. Nie ma problemu, [funds raised] W ciągu pięciu minut.

„Jednak od tygodnia zbieram fundusze na wysłanie tej rodziny do Niemiec i nie otrzymałam ani jednej darowizny” – kontynuował Rivera.

„Pomoc wysycha lub jest chroniona przez duże firmy, a wtedy mniejsze firmy muszą ubiegać się o dotacje i przeskakiwać przez wiele przeszkód”.

„Największy ośrodek dla uchodźców na granicy z Polską prowadzony jest w zasadzie przez niezależnych wolontariuszy” – dodał. „Nie przez dużą organizację. Dostajemy datki od przypadkowych osób… świetne wieści i składamy wnioski o dotacje.

W Hope Shelter jest miejsce dla 100 osób, chociaż przez większość czasu przebywa w nim około 40 uchodźców.

Według Rivery: „Zwykle mówimy ludziom, że mogą zostać przez pięć dni, ale jeśli współpracują z nami w zakresie transportu, mogą zostać tak długo, jak potrzebują, do czasu zorganizowania transportu”.

Bez względu na przyszłość Ukrainy i jej uchodźców Rivera twierdzi, że jednego jest pewna: nie planuje powrotu do Stanów Zjednoczonych.