Afrykański Kongres Narodowy i Partia Demokratyczna osiągają porozumienie w sprawie utworzenia rządu jedności narodowej w Republice Południowej Afryki

Rządzący w Republice Południowej Afryki Afrykański Kongres Narodowy i główna opozycyjna partia Sojuszu Demokratycznego zgodziły się utworzyć rząd jedności narodowej wraz z dwiema małymi partiami opozycyjnymi.

Nastąpiło to po tygodniach spekulacji na temat tego, z kim AKN nawiąże współpracę po utracie większości parlamentarnej po raz pierwszy od 30 lat w wyborach, które odbyły się w zeszłym miesiącu.

Otrzymała 40% głosów, na drugim miejscu znalazła się Partia Sprawiedliwości i Rozwoju z 22%.

Porozumienie toruje drogę przywódcy AKN Cyrylowi Ramaphosie do pozostania prezydentem.

Nowo wybrani przedstawiciele mają wybrać swojego prezydenta jeszcze w piątek, kiedy Zgromadzenie Narodowe zbiera się po raz pierwszy od wyborów, które odbyły się 29 maja.

Spotkają się w centrum konferencyjnym w Kapsztadzie, ponieważ kilka lat temu kompleks Parlamentu został uszkodzony przez pożar.

Sekretarz generalny ANC Fikile Mbalula powiedział, że porozumienie koalicyjne jest na dobrej drodze, a porozumienie z partiami opozycji stanowi „wielki krok”.

Powiedział: „Poza tym posiedzeniem jesteśmy zaangażowani w działania, które należy zrobić, aby utworzyć rząd jedności narodowej. Nasza praca się nie kończy”.

Sojusz między centroprawicowym Sojuszem Demokratycznym a Afrykańskim Kongresem Narodowym jest bezprecedensowy, ponieważ obie partie rywalizują ze sobą od dziesięcioleci.

Afrykański Kongres Narodowy Nelsona Mandeli przewodził kampanii przeciwko apartheidowi w 1994 r. i wygrał pierwsze demokratyczne wybory w kraju.

Krytycy zarzucają Partii Demokratycznej próbę ochrony przywilejów gospodarczych zdobytych przez białą mniejszość w kraju w okresie apartheidu, czemu partia zaprzecza.

Lider DA John Steenhausen powiedział, że transakcja to „nowy rozdział w naszej historii”.

Powiedział reporterom, że w zamian za poparcie DP dla Ramaphosy, ANC poprze Annelie Loutret z DP jako wicemarszałka parlamentu.

Powiedział też, że w porozumieniu o podziale władzy uwzględnione zostaną stanowiska ministerialne Sojuszu Demokratycznego, który do tej pory był partią opozycyjną.

Porozumienie obejmuje także Partię Wolności Inkatha (IFP), konserwatywną partię z silnym zapleczem Zulusów, która uzyskała 4% głosów, oraz Sojusz Narodowy (PA), który czerpie poparcie ze społeczności kolorowej, jako naród mieszany. Rasa jest dobrze znana w Republice Południowej Afryki.

Porozumienie obejmuje także silne samorządy lokalne w głównych prowincjach Gauteng i KwaZulu-Natal.

„Głosując, kraj dał jasno do zrozumienia, że ​​nie chce, aby nasze społeczeństwo było zdominowane przez jedną partię” – powiedział Steenhausen.

Thami Ntuli z IFP został wybrany na premiera KwaZulu-Natal. Stanowi to porażkę dla byłego prezydenta Jacoba Zumy, który liczył, że jego partia Umkhonto Visizwe przewodzi regionowi, w którym zdobyła najwięcej głosów, ale nie udało jej się uzyskać większości.

Pomimo przedstawiania jej jako rządu jedności narodowej, AKN nie udało się przekonać trzeciej i czwartej co do wielkości partii – MK Juliusa Malemy i Bojowników o Wolność Gospodarczą – do przyłączenia się.

Porozumienie koalicyjne prawdopodobnie zostanie przyjęte z zadowoleniem przez sektor biznesowy, który wierzy, że zapewni stabilność gospodarczą i zapobiegnie odpływowi kapitału, bo nie obejmuje EFR i MK, które wzywają do nacjonalizacji ziemi, kopalń i banków.

MK uznał rezygnację Ramaphosy za jeden z warunków wejścia do koalicji, co AKN odrzuciło.

Malema powiedziała w czwartek wieczorem, że Front odmówił przyłączenia się do rządu, w skład którego wchodzi Sojusz Demokratyczny, twierdząc, że jest to część „programu imperialistycznego”.

Porozumienie AKN z DA i IFP jest postrzegane jako próba promowania pojednania rasowego i etnicznego w następstwie brutalnej kampanii wyborczej.

Prezydent Ramaphosa już wcześniej oskarżył Sojusz Demokratyczny – który czerpie poparcie głównie z mniejszości etnicznych – o „zdradziecki” i „reakcyjny”.

AKN był głęboko podzielony w związku z osiągnięciem porozumienia z Sojuszem Demokratycznym, a niektórzy z jego przywódców wyższego szczebla – wspierani przez sojuszników w ruchu związkowym i Partię Komunistyczną Republiki Południowej Afryki (SACP) – opowiadali się za koalicją z Frontem Wschodnim i mniejszymi partiami lub MK. .

Mówi się jednak, że Ramaphosa woli sojusz z DA i IFP, ponieważ uważa je za najbardziej wiarygodnych partnerów w walce z kryzysem gospodarczym w Republice Południowej Afryki i pogarszającą się infrastrukturą.

Główną przeszkodą będzie ostry sprzeciw Partii Demokratycznej wobec wysiłków AKN na rzecz stworzenia państwa opiekuńczego – zwłaszcza finansowanej przez rząd Narodowej Służby Zdrowia, którą Partia Demokratyczna odrzuca jako zbyt kosztowną i zagrażającą przyszłości prywatnego sektora opieki zdrowotnej.

Sojusz Demokratyczny również zdecydowanie sprzeciwia się polityce AKN dotyczącej wzmacniania pozycji gospodarczej Czarnych, postrzegając ją jako dyskryminującą mniejszości etniczne, a jednocześnie po prostu wzbogacającą przedsiębiorców bliskich AKN – czemu AKN zaprzecza.

Chociaż porozumienie to stanowi ważny krok, Steenhausen przyznał, że problemy Republiki Południowej Afryki, takie jak przestępczość i problemy gospodarcze, nie zostaną „rozwiązane z dnia na dzień” i że „przyszła droga będzie trudna”.