MLB wywołał incydent Josha Donaldsona i Tima Andersona

remis. Bez bohatera, bez złoczyńcy, bez zakorzenienia zainteresowania. Po prostu walka między głowami ugruntowanych stawów.

Josh Donaldsonprowokator, który lubi być biczowany bez względu na kolor skóry, przeciwko Timowi Andersonowi, samopompującej się, żądnej uwagi łodzi pokazowej – obejrzyj „Pole marzeń” z zeszłego sezonu Yanks-White Sox – który został już ukarany przez MLB za pogarszanie złych sytuacji .

Gdyby tylko system korupcyjnych decyzji Roba Manfreda potrafił wyraźnie odczytać tę kłótnię wśród inicjatorów i pozwolić jej uchodzić za niewykorzystany argument wśród powracających wstrząsów przestępczości.

Zamiast tego okazało się, że MLB zdecydowało, że remis zostanie rozstrzygnięty przez rasę, wyśmiewając uczciwych, którzy patrzyli, jak faul przeciwko prawu staje się czarną lub białą materią.

Donaldson Był dobrym kolegą z drużyny, gdziekolwiek grał. Zaostrza obie grupy jednocześnie. Wydaje się, że lubi robić sobie wrogów i dobrze radzi sobie z własną pogonią za szczęściem.

Anderson, który w zeszłym sezonie zapłacił grzywnę w wysokości 10 000 dolarów i został zawieszony na dwa mecze za zderzenie z sędzią podczas zaostrzania sprzeczek z Tygrysami o urlop o miejsce, chciał przesuwać granice cierpienia.

Został ukarany grzywną i zawieszony na jeden mecz w 2019 roku, kiedy podczas kłótni z White Sox-Royals na boisku miotacz KC Brad Keeler, który jest biały, zawołał: „Biedny tyłek!” Uroczy facet, to jest Anderson.

Ale w tym tygodniu MLB postanowił zrobić coś bardzo brzydkiego z czegoś, z czym mogli sobie poradzić spokojnie, trzeźwo i logicznie.

Tak więc teraz, z pomocą MLB, jeśli nie podszeptem, Donaldson jest ostatnią społeczną i polityczną ofiarą, która została ukarana za korzystanie z prawa do wolności słowa, nazywając Andersona „Jackie”, co jest odniesieniem do zapomnianego, historycznie ignoranckiego, a nawet wstrętnego Andersona. twierdzą, że jest ostatnim dniem Jackie Robinson.

Ale naleganie Donaldsona na sprowokowanie Andersona jest wymowne.

To nie dowodzi, że Anderson jest kolejną ofiarą, prawdziwą lub życzeniową, rasistowskiej białej Ameryki, jednak MLB nakreślił niechciane, niepotrzebne i nieuzasadnione linie rasowe.

MLB stracił, być może celowo, że obaj mężczyźni są równi — głupcy w równym stopniu, obwiniający obu za powtarzające się niewłaściwe zachowanie.

MLB się nie uczy. Nie może sponsorować meczu baseballowego, ale udaje, że wie, co jest najlepsze dla kraju.

Jej decyzja o przeniesieniu Meczu Gwiazd z Atlanty do Denver w celu poparcia nieokreślonych politycznych twierdzeń, że nowe prawo wyborcze w Georgii jest rasistowskie i nieproporcjonalnie skierowane do czarnych wyborców, była niepotrzebnie poważnym błędem Manfreda.

Po pierwsze, Atlanta, której populacja jest w 50 procentach czarna, została pozbawiona korzyści finansowych, jakie przynosi taka gra. MLB przeniósł grę do głównie białych Denver. Czysty geniusz.

Po drugie, nic w tym prawodawstwie nie sugeruje, że jest dyskryminujące. Wręcz przeciwnie, wydawało się, że głosowanie w Gruzji było łatwiejsze dla wszystkich. W tym tygodniu pierwsze głosowanie w Gruzji pomiędzy Demokratami a Republikanami wykazało ogromny wzrost frekwencji w porównaniu z liczbami sprzed pandemii.

Po tym, jak Atlanta odmówiła nam w zeszłym roku gry All-Star, nie otrzymaliśmy jeszcze odpowiedzi od Manfreda. Społeczno-polityczne, schlebiające i złe interesy podejmowanie przez MLB decyzji zostało zepchnięte do akta, o którym należy pamiętać.

Wracając do Anderson vs. Donaldson: Manfred miał wybór, który sam sobie uczynił, taki, który miał to samo terapeutyczne znaczenie: po prostu niech każdy gracz rozpocznie 10. zmianę, tak jak biegacz samochodowy z drugiej bazy. W ten sposób MLB robi teraz rzeczy.

Tierney wykonał właściwy telefon, odmawiając spotkania z O’Neill

To jest Brandon Tierney Paul O’Neill WFAN Stormy wywiad – O’Neill chciał sprzedać swoją nową książkę, a nie odpowiadając na żadne pytania dotyczące sprawy Josha Donaldsona – Tim Anderson – przypomina mi tych słynnych zawodowych dziennikarzy o „60 minutach” CBS i ich poddaniu się Tigerowi Woodsowi.

W 2006 roku, tuż przed programem CBS Masters i zbiegającym się z wydaniem książki ojca Tigera Woodsa z ramienia wydawniczego CBS, promował on „60 Minutes” na ekskluzywny dwuczęściowy wywiad, który przeprowadził nieżyjący już Ed Bradley z Tigerem Woodsem. Cytowany jako „Tygrys, jakiego nigdy wcześniej nie widziałeś”, rozmowy były takie, jakie zawsze widzieliśmy i słyszeliśmy.

Wyglądali, uśmiechnięci, sesje pokryte cukierkami. Oprócz mistrzów i księgarni, to wszystko jest tak paskudne, jak robota w czołgu, i dokładnie to napisałem.

Później otrzymałem wiadomość od uczestników seminarium ESPN, w którym za opłatą przemawiał słynny główny badacz „60 minut”, nieżyjący już Mike Wallace. Zapytany konkretnie o wyłączność Woodsa, Wallace przyznał, że CBS zanurkował, aby go wylądować. Ja też to napisałem.

Wallace nazwał mnie złym i przeklinającym, zły, że „mały gwizdek taki jak ty” napisał takie kłamstwo o nim. Ale miałem kopię jego sesji ESPN. Wallace powiedział swoim słuchaczom, że „było zrozumienie”, że niektóre pytania Woodsa są zabronione. Oh.

Nagle Wallace musiał odejść. Skomentował ten mały płacz.

Tierney postąpił słusznie. Wyobraź sobie, że masz O’Neilla zaraz po odcinku „Jackie” i nie pytasz go o to. Dla O’Neilla najlepszym sposobem na sprzedaż książki jest kupno reklamy.

Graficzne zbezczeszczenie NHL przez ESPN

Wiem, to ESPN, gdzie wszystko, co warto zrobić, jest warte przesadzenia. Ale jeśli chodzi o miłość Gumpa Worsleya, czy zdrowy rozsądek ma zastosowanie do oprogramowania do strumieniowego przesyłania gier?

Czwarty mecz Hurricane Rangers, wtorek, wyrównany mecz, bezpośrednia, intensywna gra. Jednak ESPN stale publikuje niepotrzebne i rozpraszające grafiki na górze.

Dlaczego ESPN miałby chcieć, abyśmy skupili naszą uwagę na czytaniu czegoś – czegokolwiek – zamiast oglądania akcji na żywo w pobliskich play-offach Pucharu Stanleya? Przy 0:0 i krążku w grze, dlaczego mielibyśmy czytać statystyki konfrontacji „Canes” Jordana Stahla?

Nieważne, to ESPN. Byłby na podzielonym ekranie, kiedy Hindenburg eksplodował.

Dobry program i notowania na Mets-Rockies w sobotę. Surfer SNY Steve Gilps zauważył, że melonik Mets Adam Ottino trenował na boisku przed meczem na bosych stopach, dodając, że Ottavino powiedział mu, że zrobił to tak dawno temu.

Dumny praktykujący dobre życie, Keith Hernandez, powiedział później, że jedyne miejsce, które można znaleźć boso, to plaża „w Turks i Caicos”.

Joe Benignano, łapacz wielkiej ligi z Brooklynu, który zyskał sławę i nawóz jako trener Mets w latach 60., zmarł w tym tygodniu w wieku 92 lat. „Piggy” był łagodnym, nieskomplikowanym duchem, czule pamiętanym z uprawy pomidorów w Shea’s Playground. Podejrzewam, że wielu z nas ma takiego wujka jak on.

Śledź Unintended Replay Madness: Panthers-Lightning w poniedziałek, chłodno, został wyłączony na około 10 minut, aby spróbować ustalić, czy krążek wypadł z gry. Zasilanie zostało niepotrzebnie odłączone od sportu ruchowego. co nowego?

Pytanie do Dottie Pepper i Iana Baker-Fincha z CBS: Kto w PGA Tour nie jest „dobrym napastnikiem piłek golfowych”?

Czytelnik/autor Doug Branch sugeruje, że nie ma lepszego gracza niż Giants Catcher Joy Bart. W San Francisco Bay Area Rapid Transit jest znany jako BART.

Nadal wolę alert Johna Flaherty’ego, ale proste, bez sztuczek słownych, łatwe podejście do statystyk dla pozostałych 75 nadawców Yankee, których słyszymy teraz na TAK. Flaherty nosi ponad trzy godziny. Ale biorąc pod uwagę zadania YES, to prawdopodobnie uczyniłoby go niepotrzebnym.

Nadal nie mogę uwierzyć, że Tiger Woods zrezygnował po trzech rundach Raidu. Powiedział, że nie byłoby „gdybym nie myślał, że mogę wygrać”. Heck, zanim to zrobił, CBS umieściło go na pierwszym miejscu wśród tych 21 razy!