W najnowszych zdjęciach Jowisza autorstwa Juno czają się niesamowite szczegóły

Sonda Juno została zlecona do zbadania Lewiatana: Jowiszwaga ciężka Układu Słonecznego, król planet.

Ale planeta wielkości Jowisza, około 318 mas Ziemi, nie jest pozbawiona przyjaciół.

Gazowy gigant ma 79 znanych księżyców (a może więcej), jeden z nich jest większy niż Rtęć. Juno bada związek między niektórymi z tych księżyców a planetą macierzystą – i czasami widzi, jak wyświetlają one porażające zdjęcia samego dużego Jowisza.

Najnowszy jest tak oszałamiający, że prawie wygląda jak dzieło sztuki z science fiction. Jowisz jest ogromny, a jego klasyczne pasma pióropusza, chmury wirowej i przypominające plamki cyklony są wyraźnie widoczne na półkuli południowej w świetle słonecznym.

(NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/AndreaLuck)

Na prawo od gigantycznej planety dwie stosunkowo małe kropki przesuwają się miękko w atramentowej ciemności. To są dwa z czterech Jowisza księżyce Galilei – Jego największy księżyc, odkryty przez Galileo Galilei.

Dwa przedstawione tutaj są mniejsze z czterech: Io, o średnicy równikowej 3643,2 km (2264 mil); i Europa, która ma średnicę równikową 3121,6 km (1940 mil).

(NASA/JPL-Caltech/SwRI/MSSS/AndreaLuck)

Każdy z tych księżyców jest sam w sobie wspaniałym celem badań. Io jest najbardziej aktywnym wulkanicznie ciałem w Układzie Słonecznym, z ponad 400 aktywnymi wulkanami przenikającymi jego powierzchnię. Jest to wynik nałożonych wewnętrznych ciśnień grawitacyjnych Księżycnie tylko przez Jowisza, ale przez pozostałe trzy księżyce galilejskie

Ta aktywność wulkaniczna powoduje, że atmosfera Io staje się bogata w dwutlenek siarki, który jest wyrzucany przez wulkany. Atmosfera ta nieustannie przecieka, tworząc wokół samego Jowisza pierścień plazmy, który jest kierowany wzdłuż linii pola magnetycznego i spada na bieguny Jowisza, generując trwałe zorze polarne.

Ciągły przepływ siarki otaczał również Io różnymi związkami siarki, nadając księżycowi jego przeważnie żółty kolor.

Prawdziwe kolorowe zdjęcie Io. (NASA/JPL/Uniwersytet w Arizonie)

Tymczasem Europa jest obiektem zainteresowania poszukiwaniem życia pozaziemskiego. Pod jego lodowatą, bladą skorupą kryje się płynny ocean wewnętrzny. Chociaż Księżyc znajduje się daleko od Słońca, może być ogrzewany wewnętrznie przez naprężenie grawitacyjne.

W takim przypadku na globalnym dnie morskim mogą znajdować się kominy hydrotermalne. Tutaj, na Ziemi, takie otwory wentylacyjne są schronieniem dla sieci pokarmowych, których przetrwanie nie zależy od fotosyntezy, ale chemosyntezy: wykorzystując reakcje chemiczne do pożywienia.

To doprowadziło astrobiologów do przekonania, że ​​spośród wszystkich światów Układu Słonecznego lodowe księżyce, takie jak Europa i Enceladus Saturna, mogą być najbardziej prawdopodobnymi miejscami, w których można znaleźć życie pozaziemskie.

Juno będzie latać blisko tych dwóch zupełnie różnych światów.

Europa, która jest również celem misja niestandardowa Zaplanowany na 2024 rok, sonda odwiedzi go we wrześniu tego roku. Będzie to najbliższa sonda Księżyca od dziesięcioleci. W międzyczasie start Io zaplanowano na koniec 2023 i początek 2024 roku.

Możesz pobrać pełną wersję tego obrazu Ze strony NASA.