Recenzja książki: „Nasz księżyc” Rebeki Boyle

„Księżyc jest bardziej siostrą niż satelitą” – pisze Boyle, wyjaśniając, że powstał z tej samej kosmicznej chmury gruzu, która utworzyła Ziemię. Jego grawitacja nie tylko stabilizuje nasz klimat – czyniąc Księżyc „liderem naszych pór roku” – ale także umożliwia życie. Jako władca pływów Księżyc wciągał prymitywne organizmy do bogatych w składniki odżywcze mórz wczesnej Ziemi, a następnie sprowadzał je z powrotem na brzeg, gdzie „ryby wychodziły z wody”.

Ale Boyle, którego błyskotliwe pisarstwo jest pogodne jak bajka na dobranoc, przedstawia księżyc jako coś więcej niż tylko maszynę napędzającą zjawiska fizyczne. Mówi, że ludzie zawsze patrzą na naszych najbliższych sąsiadów w niebie, aby zrozumieć, jakie jest nasze miejsce pod nimi. „Tak jak Księżyc odbija światło Ziemi, tak jego zasadniczą rolą we współczesnej nauce jest opowiadanie naszej historii” – napisała.

Starożytni ludzie wykorzystywali księżyc do wykorzystywania czasu, torując drogę zorganizowanym systemom, takim jak rolnictwo i religia (wiele form czciło księżyc jako boga). Zanim Galileusz został postawiony przed sądem za twierdzenie, że Ziemia nie jest centrum naszego Układu Słonecznego – co częściowo odkrył śledząc ruch Księżyca – Księżyc był już oddzielony od boskości. Ludzie zaczęli myśleć o prawdziwym przeznaczeniu Księżyca i o naszym miejscu we wszechświecie — idee postulujące „nasz księżyc” były zalążkiem wczesnej myśli filozoficznej i obserwacji naukowych.

Czasami narracja odbiega na tyle od tematu, że zastanawiam się: co to ma wspólnego z księżycem? Ale tak jak księżyc zawsze pojawia się na naszym niebie, tak i Boyle powraca do swojego tematu. Zawsze istnieje jakieś powiązanie, czy to fizyczne, duchowe, intelektualne czy mitologiczne.

Przenosi nas poza Epokę Odkryć, kiedy wyprawa na Księżyc stała się symbolem kolonizacji nowych lądów, do Epoki Apolla, kiedy Księżyc był oznaką politycznej wyższości. Boyle znajduje księżyc w miejscach, o których nigdy nie myślałem, że je zobaczę. Przekonała mnie, że chociaż nasz związek z nim ciągle się zmienia, Księżyc pozostaje źródłem wiedzy, cudów i wpływów – i nigdy nie jest nudny.