Naukowcy zbudowali prawdziwy „kombinezon stały”, który umożliwia recykling moczu astronautów podczas spacerów kosmicznych

Fremeni zamieszkujący surowy pustynny świat Arrakis w powieści Franka Herberta Wydmy Aby przetrwać, astronauci muszą polegać na zakrywających całe ciało „kombinezonach statycznych”, które przetwarzają wchłonięty pot i mocz w wodę pitną. A teraz fantastyka naukowa wkrótce stanie się naukową rzeczywistością: naukowcy z Cornell University zaprojektowali prototyp stałego kombinezonu dla astronautów, który podczas spaceru kosmicznego będzie przetwarzać mocz w wodę pitną – wynika z raportu opublikowanego przez brytyjską gazetę „Daily Mail”. . Nowy papier Opublikowano w Frontiers in Space Technologies.

Herbert podał szczegółowe informacje na temat Naprawiono projekt garnituru Kiedy planetolog Leight Keynes wyjaśnił tę technologię księciu Leto Atrydzie I:

To w zasadzie mała kanapka – wysokowydajny filtr i system wymiany ciepła. Warstwa kontaktowa ze skórą jest porowata. Pot przepływa przez nią, po ochłodzeniu ciała…co jest niemal naturalnym procesem parowania. Kolejne dwie warstwy… obejmują włókna wymieniające ciepło i osady soli. Sól jest odzyskiwana. Ruchy ciała, zwłaszcza oddychanie i pewne ruchy osmotyczne, zapewniają siłę pompującą. Odzyskana woda krąży i zbiera kieszenie, z których ją pobierasz, przez rurkę umieszczoną w zacisku na szyi… Mocz i kał są przetwarzane w poduszki na udach. Na otwartej pustyni nosisz ten filtr na twarzy, tę rurkę w nozdrzach z tymi zatyczkami, aby zapewnić dokładne dopasowanie. Wdech przez filtr ustny, wydech przez rurkę nosową. Mając garnitur Freemen w dobrym stanie, nie stracisz więcej niż garść wilgoci dziennie…

the Ilustrowana encyklopedia wydm Zinterpretowali stały kombinezon jako coś bardziej przypominającego kombinezon ochronny, bez zakrywania całej twarzy. W filmie Davida Lyncha z 1984 r. WydmyStałe garnitury były organiczne i miały proporcje zbliżone do opisu w książce, prawie jak druga skóra. Naprawione garnitury pojawiły się w najnowszych adaptacjach kinowych Denisa Villeneuve’a (Wydmy część pierwsza I Część 2) Próbowali dokładniej przylegać do materiału źródłowego, stosując „mikrokanapki” z włókien akrylowych, porowatej bawełny i łączonej lamówki dla lepszej elastyczności.

Zbliżenie / W filmie Davida Lyncha z 1984 r. WydmyStałe garnitury były organiczne i bardzo dopasowane do ciała.

Obrazy uniwersalne

Zespół Cornell nie jest pierwszym, który podjął próbę zbudowania praktycznego kombinezonu stałego. Przemysły kowalskie W jeden dzień zbudowałem garnitur Tylko w zeszłym miesiącuWcześniej zajmował się między innymi toporem Stormbreakera Thora, tarczą elektromagnetyczną Kapitana Ameryki i mieczem świetlnym zasilanym plazmą. Zespół Hacksmith pozbył się irytujących aspektów recyklingu moczu i kału i skupił się na recyklingu potu i wilgoci z oddychania.

Ich wersja składa się z luźnego, wodoodpornego kombinezonu (w finalnej wersji zastąpionego bardziej dopasowanym kombinezonem dla królika) z wymiennikiem ciepła na baterie z tyłu. Ewentualna wilgoć skrapla się na powierzchni kombinezonu i kapie do butelki przymocowanej do pęcherza CamelBak. Do rurki przymocowana jest maska ​​filtrująca, która umożliwia użytkownikowi oddychanie przefiltrowanym powietrzem, ale w jednym kierunku; Wydychane powietrze jest kierowane do skraplacza, dzięki czemu woda zawarta w pęcherzu CamelBak może zostać zebrana, a następnie zawrócona do maski, aby użytkownik mógł ją wypić. Nie jest nawet blisko osiągnięcia dziennej ilości wody, o której wspomniał Herbert pod względem wydajności, ponieważ odzyskuje wilgoć z potu na plecach użytkownika. Ale mu się udało.