Naukowcy mogli rozwiązać zagadkę, w jaki sposób Andy stały się tak duże: ScienceAlert

W jakikolwiek sposób, tj góry Andy Bardzo, bardzo duży. Przybywają, rozciągając się na 8900 kilometrów (5530 mil) przez Amerykę Południową Osiąga wysokość 7 km (4,3 mil) i SOsiąga 700 km (435 mil) szerokości.

Ale w jaki sposób zasięg urósł do tak ogromnej skali? Tektonika płyt – ruch wielkich płyt skorupy ziemskiej na całej planecie – może tworzyć półki górskie, w których wolniejsze części są wypychane przez szybciej poruszające się regiony.

Chociaż koncepcja jest w teorii prosta, śledzenie prędkości ruchów tektonicznych w skalach czasowych krótszych niż 10 do 15 milionów lat stanowi wyzwanie dla geologów.

Naukowcy z Uniwersytetu w Kopenhadze wykorzystali m.in Ostatnio opracowana metoda Aby uzyskać bardziej szczegółowe spojrzenie na ruch płyty południowoamerykańskiej, która utworzyła Andy. Zidentyfikowali 13-procentowe spowolnienie w częściach płyty około 10 do 14 milionów lat temu i 20-procentowe spowolnienie między 5 a 9 milionami lat temu – wystarczająco, aby wyjaśnić niektóre cechy, które widzimy dzisiaj.

„W epokach poprzedzających dwa spowolnienia, płyta na zachód, płyta Nazca, wepchnęła się w góry i skompresowała je, powodując ich wydłużenie” On mówi Geolog Valentina Espinosa z Uniwersytetu Kopenhaskiego w Danii.

„Ten wynik może wskazywać, że część istniejącego wcześniej pasma działała jak hamulec zarówno dla płyty Nazca, jak i płyty południowoamerykańskiej. Gdy płyty zwalniały, zamiast tego rosły góry”.

Technika zastosowana w badaniu rozpoczyna się od absolutnego ruchu płyt (APM), czyli ruchu płyt względem stałych punktów na Ziemi. APM określa się głównie na podstawie badania aktywności wulkanicznej w skorupie, ponieważ ślady magmy informują geologów o tym, jak zmieniły się płyty.

Następnie występuje względny ruch płyt (RPM), ruch płyt względem siebie. Jest to obliczane przy użyciu szerszego zakresu wskazówek, w tym danych magnetyzacji osadzonych w dnie oceanu, które wskazują na ruch skał i zapewniają wyższą rozdzielczość (mniejszą skalę czasową) niż dane APM.

Aby określić tempo ruchu płyty południowoamerykańskiej, geolodzy wykorzystali dane RPM o wysokiej rozdzielczości do oszacowania APM za pomocą szczegółowej matematyki. Dzięki porównaniu przewidywanych danych z danymi geologicznymi, których jesteśmy pewni, metoda pozwala ekspertom dowiedzieć się więcej o interakcjach między płytami tektonicznymi.

Ta metoda może być stosowana dla wszystkich paneli, o ile dostępne są dane o wysokiej rozdzielczości. On mówi Geolog Giampiero Ivaldano z Uniwersytetu Kopenhaskiego.

„Mam nadzieję, że takie metody mogą posłużyć do ulepszenia historycznych modeli tektoniki płyt, a tym samym zwiększenia możliwości rekonstrukcji zjawisk geologicznych, które pozostają dla nas niejasne”.

Zespół zastanowił się również nad tym, dlaczego w ogóle wystąpiły te dwa znaczące spowolnienia. Chociaż dla nas kilka milionów lat to dużo czasu, to hipotetyczne mrugnięcie okiem w geologicznych skalach czasu.

Jedną z możliwości jest to, że zmieniły się prądy konwekcyjne w płaszczu, przesuwając wokół niego różne gęstości materii. Możliwe jest również, że odpowiedzialne jest zjawisko zwane odgazowaniem, w którym duże części płyty zatapiają się w płaszczu. Oba zdarzenia miały pośredni wpływ na szybkość ruchu płyty.

Potrzebne będą dalsze badania i więcej danych, aby mieć pewność, a nowa metoda analizy pomoże w tym. Nawet z odpowiedzią na jedno (być może) pytanie, jest wiele do przepracowania.

„Jeśli to wyjaśnienie jest poprawne, mówi nam wiele o tym, jak powstało to masywne pasmo górskie” On mówi Spinoza.

„Ale wciąż jest wiele rzeczy, których nie wiemy. Dlaczego stało się tak duże? Jak szybko się uformowało? Jak utrzymuje się pasmo górskie? Czy w końcu się zawali?”

Badania opublikowane w Nauki o Ziemi i wiadomości planetarne.