Mets przegrywa frustrujący podwójny mecz z Braves

NOWY JORK — Kiedy dwa ostatnie mecze Metsów i Bravesów w kwietniu zostały przełożone z powodu deszczu, co spowodowało dodanie podwójnego spotkania w połowie sierpnia do ich harmonogramu, efekty były widoczne. W tym momencie Nowy Jork był trzy mecze za Atlantą w National League East. Seria czterech gier w ciągu trzech dni na Citi Field cuchnęła okazją. Stawką może być nic poza podziałem.

Zanim Mets przybyli w sobotę, okoliczności się zmieniły. dramatycznie. Mecze na Queen’s były tylko niepotrzebnym przypomnieniem przepaści między tymi zespołami. Długo poza faktycznym sporem, Mets przegrali obie połowy podwójnego uderzenia, znosząc atak 21-3 w hali, zanim potulnie wpadli w szlafmycę, 6-0.

Dla Metsów było to równie brzydkie, jak wskazywały na to wyniki. W dziewiątej rundzie pierwszego meczu Braves strzelili osiem bramek od środkowego obrońcy Danny’ego Mendyka. W ósmej rundzie meczu 2 Mets popełnili wiele błędów w jednej grze, co zapoczątkowało trzybiegowy bieg w Atlancie. Wreszcie rywale Mets zostali pokonani punktami, 34-3, w pierwszych trzech meczach serii, co oznacza największą różnicę w trzech meczach w historii franczyzy.

„Dzisiejszy dzień był zdecydowanie trudny” – powiedział Francisco Lindor. „Kiedy przegrywasz, jest ciężko. Kiedy tracisz dwa w ciągu jednego dnia, staje się to jeszcze trudniejsze. Emocje, są trochę podwójne, czterokrotnie.”

Oczekiwano, że będą rywalizować ze sobą o dominację NL East, Mets i Braves zamiast tego zaczęli poruszać się w bardzo różnych kierunkach na początku czerwca. Spadek koniunktury przyspieszył w Nowym Jorku, kiedy Braves wyrwali im trzy prosto z Atlanty, podobnie jak pod koniec ubiegłego sezonu, aby zepchnąć najbardziej rywalizujących Metsów z pierwszego miejsca. Czasu na regenerację było jednak dużo. Mets wykorzystali kilka z nich mądrze, przegrywając wystarczająco dużo meczów w czerwcu i lipcu, aby skłonić ich do wyprzedania się przed terminem handlu 1 sierpnia.

Teraz Mets i Braves wydają się tak niedopasowani na papierze, jak wyniki gier, w które grali. Oto jeden przykład: Pięciu graczy w wyjściowym składzie meczu 1 w Nowym Jorku było nieletnich, aby otworzyć sezon. Pięciu graczy w początkowym składzie Atlanty Game 1 było w drużynie NL All-Star.

Mets celowo wybrali ten kierunek, wierząc, że sprzedaż zapewni im przyszły sukces. Ale to nie sprawia, że ​​sobotnia no-show jest mniej bolesna dla zespołu, który przegrał 10 z 12 w tym miesiącu.

„Po terminie handlowym nasz sezon był podobny do tego, który był przed terminem handlowym” – powiedział Lindor. „Dołki były dłuższe niż wzloty”.

Co gorsza dla Metsów, nie mogą nawet realistycznie zagrać spoilera przeciwko drużynie, którą tak desperacko chcą schrzanić. Braves żeglują po szósty z rzędu tytuł NL East, z dwucyfrową przewagą nad Phillies i niewielkim powodem do niepokoju. Mets mają bilans 1-8 przeciwko nim w tym sezonie, a po czterech meczach bezpośrednich do końca po raz kolejny zapewnili sobie rekord przegranych z Atlantą.

Podczas sobotniego spotkania na Citi Field padały okrzyki – dla Lindora, który zakończył 0 do 4 w jedynej grze, jaką rozegrał; Dla wyznaczonego pałkarza Daniela Fogelbacha, który jeździł tylko w biegach Mets, ale mimo to stał się symbolem dysfunkcji Mets; dla Mendicka i kurs rzeczywistych środków przeciwbólowych Mets; i więcej. Tylko José Quintana, który rzucił sześć skutecznych rund w nocnym pucharze, wydawał się odporny na okres dnia.

„To trudne, ale wiem, że wszyscy moi koledzy z drużyny próbowali wrócić” – powiedział Quintana. „Ciągle naciskaliśmy”.

Impulsy te po prostu nie doprowadziły do ​​żadnego pozytywnego rozpędu. I odwrotnie, po buncie w ósmej rundzie meczu 2, pierwszobazowy Pete Alonso wrócił do ziemianki i wielokrotnie uderzał hełmem w siedzenie ziemianki.

„Trudno zachować pozytywne nastawienie w takich chwilach” – powiedział Lindor. „To bardzo trudne. Ale musisz zachować nadzieję i zrozumieć, że jest coś, z czego możesz wyjść każdego dnia, kiedy wychodzisz na boisko.”