Łazik Perseverance rozpoczyna strome wznoszenie, aby zbadać najstarsze części Marsa

Zapisz się na newsletter CNN „Teoria cudów”. Odkrywaj wszechświat dzięki wiadomościom o fascynujących odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.

CNN
—

Łazik Perseverance rozpoczął długą wspinaczkę po stromej krawędzi krateru Jezero z misją odkrycia jednych z najstarszych skał na Marsie oraz możliwości istnienia środowisk, w których mogło istnieć życie na czerwonej planecie.

Od czasu wylądowania w kraterze Jezero trzy i pół roku temu robot-odkrywca badał teren starożytnej delty jeziora i rzeki oraz zebrał liczne próbki skał. Jednak jego ostatnia podróż naukowa może zmienić sposób, w jaki astronomowie rozumieją Marsa.

„Perseverance ukończył cztery ekspedycje naukowe, zebrał 22 próbki skał i przebył ponad 18 mil nieutwardzonych (29 kilometrów)” – powiedział w oświadczeniu Art Thompson, kierownik projektu Perseverance w Jet Propulsion Laboratory NASA w Pasadenie w Kalifornii. „Na początku kampanii Crater Rim nasz łazik jest w doskonałym stanie, a zespół jest podekscytowany możliwością zobaczenia, co jest na powierzchni tego miejsca”.

Pojazd będzie korzystał z funkcji automatycznej nawigacji, dzięki którym będzie mógł działać jak samochód autonomiczny, podążając trasą zaplanowaną przez inżynierów pojazdu. Tor umożliwi pojazdowi omijanie zagrożeń podczas trudnych podjazdów. Łazik zyska około 300 metrów wysokości, gdy dotrze do szczytu obręczy pod koniec 2024 roku.

To wejście jest czymś, na co naukowcy czekali od wielu lat, na długo przed lądowaniem łazika Perseverance na Marsie.

Około 4 miliardy lat temu pojawił się pewien rodzaj obiektu Asteroida zderzyła się z Marsem i utworzyła Krater Jezero, a uderzenie uniosło ogromne bloki skalne, które zostały uwięzione w krawędzi krateru.

„Powinniśmy być w stanie dotrzeć do najstarszych skał na Marsie na krawędzi krateru i pobrać próbki” – powiedziała Briony Horgan, współbadacz misji Perseverance i profesor nauk planetarnych na Uniwersytecie Purdue w West Lafayette w stanie Indiana.

„Uważamy, że obejmuje to wszystko, od starożytnych skał osadowych, które mogły zachować najstarsze nadające się do zamieszkania środowisko na Marsie, po elementy składowe planety, które utworzyły najstarszą skorupę u zarania Układu Słonecznego”.

Krater krateru zapewni wgląd w najstarszy okres w historii Marsa i może ujawnić dowody na istnienie gorących źródeł, w których mogło istnieć dawne życie drobnoustrojów, powiedział Horgan.

Uderzenie, w wyniku którego powstał Krater Jezero, również wygenerowało dużo ciepła, częściowo z powodu energii obiektu, który uderzył w Marsa. Część ciepła pochodziła również z gorętszych skał znajdujących się pod powierzchnią Marsa, gdzie planeta wciąż się ochładzała po jej powstaniu pół miliarda lat temu. Zderzenie spowodowało, że skały wysunęły się spod powierzchni Marsa.

Gdyby w tym czasie na Marsie istniała woda gruntowa lub powierzchniowa, co zdaniem naukowców jest prawdopodobne, istniałyby systemy hydrotermalne, powiedział Ken Farley, naukowiec projektu Perseverance i profesor geochemii. W Kalifornijskim Instytucie Technologii.

W systemach hydrotermalnych gorąca woda prawdopodobnie przepływała przez pęknięcia w skałach, być może tworząc odpowiednie środowisko do rozkwitu życia drobnoustrojów.

Jak dotąd łazik Perseverance zbadał położenie starożytnego dna jeziora i delty rzeki, gdzie mogło istnieć życie. Położenie krawędzi krateru Pico Turquino, jak nazywane są skały hydrotermalne, stwarza inną możliwość.

„W ogólnym planie misji poszukiwanie dowodów na możliwe życie na Marsie jest na pierwszym miejscu, dlatego chcemy zbadać jak najwięcej nadających się do zamieszkania środowisk, jakie Mars może nam zaoferować” – powiedziała Farley.

Zespół naukowy nie może się również doczekać dotarcia do Witch Hazel Hill, dużej wychodni składającej się z warstwowych czarno-białych skał, która rozciąga się na setki metrów. Te warstwy skał mogą zachować informacje o klimacie Marsa sprzed miliardów lat. Oczekuje się, że pojazd dotrze tam w ciągu sześciu do dziewięciu miesięcy.

Tektonika płyt i inne procesy erozyjne zniszczyły niektóre z najstarszych skał na Ziemi, ale starożytne skały zapisane w historii Marsa nadal istnieją na Czerwonej Planecie.

Farley powiedział, że Układ Słoneczny powstał 4,55 miliarda lat temu, a zespół naukowy spodziewa się znaleźć i zbadać skały marsjańskie mające 4,2 miliarda lat.

Podczas długiej podróży wzdłuż ściany krateru pojazd może napotkać wzniesienia o nachyleniu około 23 stopni. Zespół zazwyczaj unika dróg, które mogłyby przechylić pojazd o więcej niż 30 stopni. Ale pojazd jest dobrze przygotowany do wspinaczki i nie zagraża mu niebezpieczeństwo, powiedziała Farley.

„Wspinaczka na krawędź krateru, choć dla nas, ludzi, może być dość wyczerpującą wędrówką, z punktu widzenia łazika nie jest to aż tak wielkie wyzwanie” – powiedział Stephen Lee, zastępca kierownika projektu w firmie Perseverance.

Jednak tempo postępu statku kosmicznego może zwolnić, jeśli wyczuje, że jego koła ślizgają się na marsjańskim terenie lub napotka duże skały podczas wspinaczki.

Perseverance może monitorować teren podczas jazdy, a jeśli koła za bardzo się ślizgają, pojazd się zatrzyma i „zawołaj mamę do domu, poczekaj, aż powie jej, co ma robić, a my zastanowimy się nad tym na ziemi” – powiedział Lee.

Lee stwierdził, że pojazd pozostaje w doskonałym stanie i „nie ma żadnych przeszkód, które pozwalałyby nam stwierdzić, że nie możemy użytkować tego pojazdu jeszcze przez wiele lat”.

Zanim sonda dotrze na szczyt obręczy, przebędzie kolejne dziesiątki kilometrów i przechwyci dużą liczbę nowych zdjęć, które zespół misji będzie mógł przeanalizować.

„To wyjątkowa perspektywa dla tych z nas, którzy na co dzień pracują nad projektem” – powiedział Lee. „Wkrótce zaczniesz postrzegać Marsa jako miejsce. Moje wspomnienia z lotów w ramach programu Perseverance bardzo przypominają te z pieszych wędrówek. Mogę sobie wyobrazić, jak Mars wyglądał od miejsca lądowania aż do miejsca, w którym jesteśmy dzisiaj”.

Widok łazika na krater o szerokości 45 km zapewni piękne widoki.

„Z pewnością będziemy mieli niesamowite widoki na Jezero, skąd przybyliśmy, i na równiny dalej” – powiedział Horgan.

Największym wyzwaniem, przed jakim stanie zespół naukowy, jest określenie, które skały należy bliżej zbadać i z których pobrać próbki. Dzięki kilku interesującym stosom kamieni wielkości szkolnego autobusu zespół będzie musiał nauczyć się jak najwięcej, utrzymując pojazd w ruchu.

„Będziemy widzieć to wszystko na naszych oczach, więc myślę, że będzie to zupełnie inny rodzaj eksploracji” – powiedział Farley.

Zespół spodziewa się, że łazik Perseverance spędzi co najmniej kilka lat poza krawędzią krateru, zbierając próbki.

Tymczasem pozostaje pytanie, w jaki sposób te próbki, wraz z próbkami zebranymi przez Perseverance wewnątrz krateru, powrócą na Ziemię, gdy NASA ponownie oceni program zwrotu próbek z Marsa. Agencja ocenia różne propozycje i oczekuje się, że jesienią ogłosi swoją decyzję.

Decyzja może określić czas trwania i odległość, jaką przebędzie łazik, ponieważ może on być odpowiedzialny za dostarczanie próbek do statku kosmicznego w celu transportu na Ziemię.

„Ta część misji jest niezbędna do stworzenia kolekcji próbek, o której każdy marzy” – powiedziała Farley. „Na razie będziemy kontynuować badania wokół krawędzi krateru. Kiedy nadejdzie czas, zrobimy wszystko, co konieczne wspierać proces zwrotu próbek na Marsa.”