Krokodyl morski liczący 135 milionów lat rzuca światło na życie w kredzie

Międzynarodowy zespół naukowców, w skład którego wchodzą badacze z Niemiec i Wielkiej Brytanii, opisał nowy gatunek starożytnego krokodyla morskiego, Enalioetes schroederi. Enalioetes żyły w płytkich morzach pokrywających większość Niemiec w okresie kredowym, około 135 milionów lat temu.

Ten starożytny krokodyl należał do rodziny Metriorhynchidae, fascynującej grupy, której budowa ciała przypominała delfina. Metriorhynchidy miały gładką, pozbawioną łusek skórę, płetwy i płetwy ogonowe. Żywił się różnymi ofiarami, w tym szybko poruszającymi się zwierzętami, takimi jak kalmary i ryby, ale niektóre gatunki metroorhynchidów miały duże, ząbkowane zęby, co sugeruje, że żywią się innymi gadami morskimi. Metriorhynchidy były sławne w okresie jurajskim, a ich skamieniałości stały się rzadkie w okresie kredowym. Enalioetes schroederi znany jest z trójwymiarowej czaszki, co czyni go najlepiej zachowanym metriorhynchidem znanym z kredy.

Sven Sachs z Muzeum Nauk Przyrodniczych w Bielefeld i kierownik projektu powiedział: „Ten okaz jest niezwykły, ponieważ jest jednym z niewielu znanych krokodyli morskich z zachowaną trójwymiarową czaszką Tomografia komputerowa, dzięki czemu mogliśmy dowiedzieć się wiele o anatomii wewnętrznej tego zwierzęcia. „To niezwykłe zachowanie pozwoliło nam zrekonstruować jamy wewnętrzne, a nawet ucho wewnętrzne zwierzęcia”.

Dr Mark Young z Wydziału Nauk o Ziemi Uniwersytetu w Edynburgu wyjaśnia: „Enalioetes daje nam nowy wgląd w ewolucję metriorhynchidów w okresie kredowym. W okresie jurajskim metriorhynchidy wyewoluowały w zupełnie inny układ ciała niż inne krokodyle – płetwy, płetwy ogonowe , utrata kostnego pancerza i gładka, naga skóra.” łusek Zmiany te były adaptacją do coraz bardziej morskiego stylu życia. Enalioetes pokazuje nam, że tendencja ta utrzymywała się aż do kredy, ponieważ oczy Enalioetes były większe niż u innych metriorhynchidów (które były już duże u krokodyli standardy), a kostne ucho wewnętrzne było bardziej zwarte niż u innych metroiorhynchidów. „To znak, że Enalioetes prawdopodobnie szybciej pływał”.

Doskonale zachowana czaszka z pierwszym kręgiem szyjnym została odkryta ponad sto lat temu przez niemieckiego architekta rządowego D. Hapke w kamieniołomie w Sachsenhagen koło Hanoweru. Próbka ma ciekawą historię. Do przygotowania i opracowania przekazano go Henrykowi Schroederowi z Pruskiej Służby Geologicznej w Berlinie, gdzie, jak sądzono, został włączony do kolekcji. Prowadziło to do przypuszczeń, że okaz zaginął podczas II wojny światowej. Okaz odnaleziono później ponownie w Muzeum Minden w Niemczech Zachodnich. Okazuje się, że okaz wrócił do odkrywcy, którego rodzina przywiozła go do Minden, gdzie po II wojnie światowej znalazła nowy dom, zabierając okaz ze sobą. Od tego czasu krokodyl jest jednym z cennych okazów w kolekcji Minden.

Wstępnego opisu dostarczył Henry Schroeder z Berlińskiej Służby Geologicznej i gatunek został nazwany jego imieniem.

Porównując skamielinę z innymi zbiorami muzealnymi, Sachs i jego zespół ustalili, że jest to gatunek nowy dla nauki.