Gerhard Schroeder rezygnuje z Rosniefti

Nadal zasiada w radzie dyrektorów Nord Stream 2 – który zbudował kontrowersyjny i zawieszony obecnie gazociąg między Rosją a Niemcami – oraz spółki-matki.

Kanclerz Niemiec od 1998 do 2005, Schroeder jest wieloletnim sojusznikiem prezydenta Rosji Władimira Putina i członkiem obecnej kanclerz Olaf SchulzeRządząca Partia Socjaldemokratyczna. 78-letni polityk odegrał kluczową rolę w pogłębieniu zależności energetycznej Niemiec od Moskwy – relacji, którą teraz Berlin stara się rozwiązać. Schroeder stał się coraz większym zakłopotaniem dla swojej partii i większości kraju, gdy Rosja rozpoczęła nową ofensywę na Ukrainie.

W lutym, gdy Moskwa gromadziła swoje siły na granicach kraju, wywołał oburzenie krytykując Ukrainę za „brzęczenie mieczy”. Od początku wojny powstrzymuje się od dystansowania się od Kremla.

Były doradca i przyjaciel Putina w centrum konfliktu rosyjskiego w Niemczech

Jego decyzja o odejściu z Rosniefti zapadła dzień po tym, jak Parlament Europejski przyjął niewiążącą rezolucję wzywającą UE do rozszerzenia sankcji na „europejskich członków zarządów głównych rosyjskich firm i polityków, którzy nadal otrzymują rosyjskie pieniądze”.

Niemieccy ustawodawcy zaaprobowali również posunięcie, które pozbawiło go urzędu finansowanego przez podatników i personelu przyznanego mu jako byłemu kanclerzowi. Zmiany zaproponowane przez prawodawców w rządzącej koalicji nie wymieniały Schroedera wprost, ale powiązały te wydatki z obowiązkami służbowymi, czyniąc jego urząd zbędnym. Wciąż zasługuje na strzeżenie swojego bezpieczeństwa i emerytury, która według doniesień niemieckiej prasy Ponad 100 000 $ rok.

Według Schroedera decyzja jest rozpatrywana pod kątem prawnym Magazyn Der Spiegel. Kancelaria byłego kanclerza nie odpowiedziała od razu na prośbę o komentarz.

Schultz nazwał decyzję o wstrzymaniu finansowania biura Schroedera „rozsądną”, ale powiedział, że sankcje wobec jego poprzednika nie są konieczne. Schulz poprosił go o rezygnację z funkcji w radzie dyrektorów.

Marcus Ferber, jeden z prawodawców, którzy przygotowali rezolucję Parlamentu Europejskiego, powiedział: Reuters To, że wysokie stanowisko w dużej korporacji kontrolowanej przez państwo oznaczało, że Schroeder „de facto ściśle współpracował z Rosją”.

Rezolucja wzywała również byłą minister spraw zagranicznych Austrii Karin Kneissl do rezygnacji z członkostwa w radzie nadzorczej Rosniefti.

Według Ferbera interwencja miała również odwieść Schroedera od zajęcia stanowiska w zarządzie Gazpromu, innej dużej rosyjskiej firmy energetycznej. Gazprom poinformował w lutym, że Schroeder został nominowany do rady dyrektorów, a decyzja ma się odbyć na dorocznym zgromadzeniu akcjonariuszy 30 czerwca.

Była to najnowsza zapowiedź w trwających od dziesięcioleci stosunkach z rosyjską energetyką, które rozpoczęły się, gdy Schroeder wykorzystał swoje ostatnie dni urzędowania w 2005 r. do wzmocnienia więzi gazowych Niemiec z Moskwą. Następnie – w obliczu wyborów, które wydawał się przegrany – zszedł z kampanii, by podpisać z Putinem list intencyjny w sprawie budowy Nord Stream 1, pierwszego gazociągu na Bałtyku między Niemcami a Rosją. Został przewodniczącym Rady Dyrektorów Akcjonariuszy Nord Stream trzy tygodnie po opuszczeniu urzędu.

Schroeder pełnił również ważną rolę ułatwiającą Oferta Nord Stream 2Jest to gazociąg o wartości 11 miliardów dolarów, który łączy rosyjskie pola bezpośrednio z Niemcami. Pomysł zwiększenia rosyjskiej zależności energetycznej budził kontrowersje w Europie, a projekt był punktem zapalnym między Berlinem a Waszyngtonem, dopóki Schultz nie zawiesił ratyfikacji na dwa dni przed rozpoczęciem wojny na Ukrainie.

Gniew opinii publicznej skierowany na byłego kanclerza nasilił się od czasu rosyjskiej inwazji.

w ostatnich dniach Wywiad W New York Times Schroeder nazwał wojnę Putina błędem, ale powstrzymał się od potępienia przez Rosję zabijania cywilów w Buczy na Ukrainie. Powiedział, że incydent „musi wszcząć dochodzenie”.

Odmówił wyrzeczenia się przyjaźni z Putinem i powiedział, że nie wierzy, iż rozlew krwi, który miał miejsce w Buczy, został zlecony przez rosyjskiego przywódcę.

Zheng zgłosił się z Seulu. Marie Ilyushina w Rydze na Łotwie przyczyniła się do powstania tego raportu.