„Dziwne i niespodziewane” – należący do NASA łazik Curiosity znalazł żółte kryształy na Marsie

Te żółte kryształy odkryto po tym, jak łazik Curiosity należący do NASA przeleciał nad skałą i rozbił ją 30 maja. Korzystając z instrumentu umieszczonego na ramieniu łazika, naukowcy ustalili później, że kryształy te są siarką elementarną – po raz pierwszy na Czerwonej Planecie odkryto siarkę tego typu. Prawa autorskie: NASA/JPL-Caltech/MSSS

Wśród wielu ostatnich odkryć sonda znalazła skały składające się z czystej siarki – pierwsze tego rodzaju na Czerwonej Planecie.

NASAciekawość Mars Statek kosmiczny niedawno odkrył żółte kryształy siarki w skale na Marsie, odsłaniając czystą siarkę na obszarze znanym z soli siarczanowych. Do tego nieoczekiwanego odkrycia doszło podczas eksploracji kanału Gedes Valles na górze Sharp, który powiązano ze starożytnymi przepływami wody i możliwością życia drobnoustrojów. Odkrycie rodzi nowe pytania dotyczące historii geologicznej i warunków Marsa.

Bezprecedensowe odkrycie na Marsie

Naukowcy byli oszołomieni 30 maja, gdy skała, po której łazik NASA Curiosity przeleciał nad Marsem, pękła, odsłaniając coś nigdy wcześniej nie widzianego na czerwonej planecie: żółte kryształy siarki.

Od października 2023 roku łazik bada obszar Marsa bogaty w siarczany – rodzaj soli zawierającej siarkę, która powstaje w wyniku parowania wody. Ale chociaż poprzednie odkrycia minerałów opierały się na siarce – czyli, innymi słowy, była to mieszanina siarki i innych materiałów – skała niedawno odkryta przez Curiosity składa się z elementarnej, czyli czystej siarki. Nie jest jasne, jaki związek, jeśli w ogóle, istnieje pomiędzy siarką elementarną a innymi minerałami na bazie siarki w regionie.

Podczas gdy ludziom siarka kojarzy się z zapachem zgniłych jaj (z powodu gazowego siarkowodoru), siarka elementarna jest bezwonna. Siarka powstaje w wąskim zakresie warunków, których naukowcy nie powiązali z historią tego miejsca. Ciekawość znalazła ich dużo – całe pole jasnych skał, które wyglądały podobnie do tych zmiażdżonych przez sondę.

Łazik Curiosity NASA wykonał zbliżenie skały zwanej „Lodowym Jeziorem” 8 czerwca 2024 r., czyli w 4209. dzień marsjański, czyli dzień słoneczny misji. Dziewięć dni temu łazik zmiażdżył podobnie wyglądającą skałę i odkrył w jej wnętrzu krystaliczną teksturę oraz elementarną siarkę. Źródło zdjęcia: NASA/JPL-Caltech/Mars Science Center

„Znalezienie pola kamieni wykonanych z czystej siarki jest jak znalezienie oazy na pustyni” – powiedział Ashwin Vasavada, naukowiec projektu Curiosity z Laboratorium Napędów Odrzutowych NASA w południowej Kalifornii. „Nie powinno tam być, więc teraz musimy to wyjaśnić Odkrycie „Dziwne i nieoczekiwane rzeczy sprawiają, że eksploracja planet jest tak ekscytująca”.

To jedno z kilku odkryć, których Curiosity dokonał podczas jazdy terenowej po kanale Gedes Valles – kanionie biegnącym przez 5-kilometrową część góry Sharp (patrz zdjęcie poniżej), u podstawy której umieszczono łazik. Wzrost od 2014 rKażda warstwa góry reprezentuje inny okres w historii Marsa. Misją Curiosity jest zbadanie, kiedy i gdzie starożytny teren planety mógł zapewnić składniki odżywcze potrzebne do życia mikroorganizmów, gdyby powstał na Marsie.

Góra Sharp wznosi się około 5,5 km nad dnem krateru Gale. Ten ukośny widok góry Sharp uzyskano na podstawie połączenia danych wysokościowych i obrazowych z trzech orbiterów marsjańskich. Widok skierowany jest na południowy wschód. Średnica krateru Gale wynosi 154 kilometry. Prawa autorskie: NASA/JPL-Caltech/Europejska Agencja Kosmiczna/Deutsche Aerospace Center/Wolny Uniwersytet w Berlinie/Służba Nauk o Przestrzeni Kosmicznej i Społecznej

Powodzie i lawiny

Kanał Gedes Valles, który obserwowano z przestrzeni kosmicznej wiele lat przed wystrzeleniem łazika Curiosity, był jednym z głównych powodów, dla których zespół naukowy zdecydował się odwiedzić tę część Marsa. Naukowcy uważają, że kanał został wyrzeźbiony przez strumienie ciekłej wody i gruzu, które pozostawiły ślad skał i osadów rozciągający się dwie mile w dół zbocza góry poniżej kanału. Celem było lepsze zrozumienie sposobu, w jaki ten krajobraz zmienił się miliardy lat temu, i choć najnowsze dowody pomogły, nadal można się wiele nauczyć z tego dramatycznego krajobrazu.

Odkąd na początku tego roku do kanału przybył łazik Curiosity, naukowcy badali, czy starożytne powodzie lub osunięcia ziemi utworzyły w tym miejscu duże stosy gruzu wznoszącego się z dna kanału. Najnowsze dowody zebrane w ramach projektu Curiosity sugerują, że obie odegrały pewną rolę: niektóre hałdy prawdopodobnie powstały w wyniku gwałtownych przepływów wody i gruzu, podczas gdy inne wydają się być wynikiem lokalnych osunięć ziemi.

Obejrzyj film w 360 stopniach i poznaj kanał Gedes Valles – miejsce, w którym należący do NASA łazik Curiosity odkrył kryształy siarki i wywiercił próbkę skały nr 41. Zdjęcia tworzące tę mozaikę zostały uchwycone kamerą MastCam umieszczoną na łaziku w czerwcu. Prawa autorskie: NASA/Laboratorium Napędów Odrzutowych-Caltech/MSSS

Wnioski te opierają się na skałach w stosach gruzu: podczas gdy kamienie niesione przez strumienie wody stają się zaokrąglone jak głazy rzeczne, niektóre stosy gruzu są wypełnione bardziej kanciastymi skałami, które mogły zostać osadzone przez suche lawiny.

W końcu woda przeniknęła do wszystkich materiałów, które się tu osiedliły. Reakcje chemiczne wywołane przez wodę wybieliły białe „aureole” w niektórych skałach. Erozja spowodowana wiatrem i piaskiem z biegiem czasu odsłoniła te kształty aureoli.

„To nie był spokojny czas na Marsie” – powiedziała Becky Williams, naukowiec z Planetary Science Institute w Tucson w Arizonie i zastępca głównego badacza kamery Mast Cam na pokładzie Curiosity. „Zaobserwowaliśmy tutaj ekscytującą aktywność. Przyglądamy się licznym przepływom w dół kanału, w tym aktywnym powodziom i przepływom bogatym w skały”.

Łazik Curiosity NASA wykonał to zdjęcie kanału Gedes Valles 31 marca. Obszar ten powstał prawdopodobnie w wyniku dużych powodzi wody i gruzu, które spiętrzyły skały na wzgórzach w obrębie kanału.
Prawa autorskie: NASA/JPL-Caltech/Program nauk kosmicznych i społecznych

Dołek w 41

Wszystkie te dowody na obecność wody w dalszym ciągu opowiadają bardziej złożoną historię, niż początkowe oczekiwania zespołu, dlatego zespół chciał pobrać próbki skał z kanału, aby dowiedzieć się więcej. 18 czerwca mieli swoją szansę.

Chociaż skały siarkowe były zbyt małe i delikatne, aby można je było pobrać wiertłem, w pobliżu zauważono dużą skałę zwaną „Jeziorami Mamutowymi”. Inżynierowie pojazdu musieli odszukać fragment skały, który umożliwiłby bezpieczne wykopanie oraz znaleźć miejsce do zaparkowania pojazdów na pochyłym terenie.

Po tym, jak Curiosity wywiercił otwór 41 za pomocą potężnego wiertła na końcu 2-metrowego ramienia robota, sześciokołowy naukowiec przeniósł pokruszone skały do ​​narzędzi znajdujących się w brzuchu w celu dalszej analizy, aby naukowcy mogli określić, z jakich materiałów są wykonane te skały .

Od tego czasu Curiosity oddalił się od Mammoth Lakes i jest obecnie w drodze, aby zobaczyć, jakie inne niespodzianki czekają na odkrycie w kanale.

O łaziku Curiosity należącym do NASA

Łazik Curiosity, oficjalnie znany jako Mars Science Laboratory (MSL), to automatyczny łazik badawczy wielkości samochodu, który wylądował w kraterze Gale na Marsie 6 sierpnia 2012 r. Jego głównym zadaniem jest badanie klimatu i geologii Marsa, w szczególności aby ustalić, czy na planecie panują warunki odpowiednie do życia drobnoustrojów. Wyposażony w szereg instrumentów naukowych, Curiosity może wykonywać zdjęcia panoramiczne, analizować skład minerałów, monitorować warunki środowiskowe i wiercić się w marsjańskiej skale w celu pobrania próbek.

Od czasu lądowania Curiosity dokonał ważnych odkryć, w tym dowodów na istnienie starożytnych przepływów wody, które sugerują, że na Marsie mogło w przeszłości podtrzymywać życie. Obsługiwany przez Laboratorium Napędów Odrzutowych NASA, pojazd wykorzystuje zaawansowaną technologię wywodzącą się z poprzednich misji na Marsa, zwiększającą jego zdolność do nawigacji i wytrzymującą trudne warunki marsjańskie. Curiosity w dalszym ciągu wysyła cenne dane z powrotem na Ziemię, znacznie poszerzając naszą wiedzę na temat Czerwonej Planety.