Caroline Hacks: Mama „nie może milczeć” o byłym chłopaku córki

Za każdym razem, gdy odbywało się spotkanie rodzinne, moja mama czekała, aż miała największą publiczność, a potem pytała mnie na cały głos: „Co zrobi Andrew?” Naprawdę nienawidzę, kiedy to robisz. Daje to ludziom wrażenie, że znów jesteśmy razem, a to nie może być dalsze od prawdy. Nie chcę też wyjaśniać powodów pozostawania z nim w przyjaznych stosunkach.

Wielokrotnie prosiłem ją, aby przestała pytać mnie o mojego byłego w obecności innych. Powiedziałem jej, że może zapytać mnie prywatnie, czy jest zainteresowana, ale nie chciałem, żeby zrobiła to przed publicznością, którą widuję tylko dwa razy w roku. Ilekroć zwracam się z taką prośbą, rozmowa kończy się hukiem. Wyślij jej wiadomość przed spotkaniami rodzinnymi, aby powtórzyć tę prośbę. Jednak robi to bezbłędnie. Moja siostra też powiedziała jej, żeby przestała.

To naprawdę frustrujące, ponieważ związek wysysał ze mnie każdą uncję energii, którą miałam przez tak długi czas. Odkąd go skończyłem, osiągnąłem w swojej karierze rzeczy, o których myślałem, że nie są możliwe.

Ale moja mama to ktoś, kto nie może stać sam. Myślę, że postrzega to jako porażkę bycia samotną kobietą po trzydziestce, która nigdy nie wyszła za mąż ani nie miała dzieci.

Jak sprawić, by moja mama szanowała moje granice? A jeśli nie mogę, jak mogę uniknąć reakcji, której wyraźnie szuka?

Naprawdę frustrujące: Jeśli dobrze to przeczytałem, tylko ty i twoja siostra często znacie pozornie niewinne pytania Andrew, rytualny sprzeciw – i pogardę – wyraźne prośby, by jej tego nie robić.

Po co chronić ją przed konsekwencjami jej działań?

To co robisz jest dziwne i niegrzeczne. Można odpowiednio odpowiedzieć.

Grozi to daniem jej „wszelkiej reakcji, której wyraźnie szuka”, a wraz z nią szansy na zdobycie sympatii pojawiających się krewnych. Konkretnie, jeśli traktujesz to jako manewr mający na celu zamknięcie matki, otwierasz się na stanie się drugą połową umowy, która oczywiście daje jej pewną satysfakcję – być może poczucie, że wykonuje swoją pracę jako twoja matka. Wiedzą lepiej niż ty, co jest dla ciebie dobre.

Dlatego ważne jest, aby wszelkie podejmowane działania traktować jako zamykanie sam Zarejestruj się na stałe i pozostaw transakcję niekompletną. Jeśli potrafisz regulować swoje uczucia i przekazać wiadomość delikatnie i spokojnie, powiedz: „Och, mamo, wiesz, że nie podoba mi się to pytanie”. Wygodne, zgadza się, to twoje własne prawo i nie ma się czego wstydzić. W tej chwili jest też bardzo urocza, ale dzięki powtarzaniu zyskuje siłę i wpływ – dosłownie, za każdym razem, gdy o to poprosisz.

Ty: dobry, spokojny i stanowczy.

Mama: Ciągle zadaję to samo pytanie.

Przed wszystkimi. Raz za razem.

To nie jest jej najlepsza strona i to ona zdecyduje się pokazać. Szybkie zignorowanie i zmiana tematu może również wysłać próby kontynuacji, aby udowodnić ci „problem”, jeśli idzie tą drogą.

Jeśli nie zebrałeś wystarczająco dużo na tego rodzaju wymianę, zamiast tego odpowiedz pięcioma sylabami „nic”: „To jest… cóż, jak sądzę?” Forma pytająca wykonuje całą robotę polegającą na zadaniu pytań na głos – bez zadawania żadnych pytań – dlaczego mama wciąż myśli, że możesz porozmawiać o byłym chłopaku sprzed czterech lat. Pozostaw środkową scenę otwartą na kompletny absurd jej misji.

To wszystko są tylko strategie dla twojej samokontroli, więc nie kończ transakcji i nie wyjaśniaj wszystkiego przesadnie / spraw, żeby była zwodniczo miła / bądź emocjonalna. Oznacza to, że nie zajmiesz się podstawowym problemem między tobą a twoją matką, który skłania ją do zapłaty.

Może być też tak, że nie poradzisz sobie z tym, bo ci na to nie pozwoli. W porządku, tracąc to.

Ale masz potężne narzędzie do rozwiązania tego problemu, jeszcze nie używane: „Dlaczego?” Jesteś na Mówi Ciągle ma to, czego chce (naturalny impuls), ale ty nie Pyta Czego tak bardzo pragniesz, że przekraczasz swoje granice, aby to osiągnąć. Wyraźnie chciała, by jej głos był słyszany i nie potrafiła znaleźć innego wyjścia poza tą dysfunkcjonalną ścieżką.

Więc chociaż nie jesteś jej to winien ani słowa, jest to realna opcja, aby to usłyszeć. Nie pobłażaj, nie słuchaj, nawet nie szanuj – po prostu słuchaj. Mama: Ciągle pytasz o Andrzeja, wbrew moim życzeniom. Dlaczego?” Wskaż ścieżkę kariery i zobacz, czy może w nią wejść. Jeśli nadal „nie może się zamknąć”, zatrzymaj się, aby ją usłyszeć.