Białoruski sąd więzi laureata Nagrody Nobla Bialackiego na 10 lat

TALLINN, Estonia — Sąd w piątek skazał czołowego obrońcę praw człowieka na Białorusi i jednego z laureatów Pokojowej Nagrody Nobla z 2022 r. kraj. od 2020 r.

Surowe ukaranie Alesia Bialackiego i jego trzech kolegów zostało przeprowadzone w odpowiedzi na masowe protesty w związku z wyborami w 2020 r., które dały autorytarnemu prezydentowi Aleksandrowi Łukaszence nową kadencję.

Łukaszenka, wieloletni sojusznik prezydenta Rosji Władimira Putina, który poparł inwazję Putina na Ukrainę, od 1994 roku rządzi krajem byłego Związku Radzieckiego żelazną ręką. Ponad 35 000 osób zostało aresztowanych, a tysiące pobitych przez policję podczas protestów, największych w historii . odbywają się w kraju.

Białoruś jest tak odległym krajem w swoim poparciu dla rosyjskiej inwazji, że inne kraje regionu nie popierają publicznie Moskwy.

Centrum poinformowało w piątek, że Bialacki i współpracownicy z założonego przez niego Centrum Praw Człowieka zostali skazani za finansowanie działań naruszających porządek publiczny i przemyt.

Valiansyn Stefanović został skazany na dziewięć lat więzienia; Uładzimir Labković, siedem; Dmitrij Slaviu został skazany zaocznie na osiem lat więzienia.

Podczas procesu, który odbył się za zamkniętymi drzwiami, 60-letni Bialacki i jego koledzy byli przetrzymywani w klatce wewnątrz sali sądowej. Spędzili rok i dziewięć miesięcy za kratami od czasu ich aresztowania.

Na zdjęciach z sali sądowej opublikowanych w piątek przez oficjalną białoruską agencję prasową Belta Bialacki ubrany na czarno wyglądał blado, ale spokojnie.

Centrum Praw Człowieka Wiasna poinformowało po ogłoszeniu wyroku, że czterej działacze zapewniają o swojej niewinności. Wiasna oznacza po białorusku „wiosnę”.

W swoim ostatnim przemówieniu przed sądem Bialacki wezwał władze do „zaprzestania wojny domowej na Białorusi”. Powiedział, że z akt sprawy stało się dla niego jasne, że „śledczy wypełniali przypisaną im misję: odmówić wolności obrońcom praw człowieka Wiasny za wszelką cenę, zniszczyć Wiasnę i powstrzymać naszą pracę”.

Wygnana liderka białoruskiej opozycji Swiatłana Cichanouska nazwała werdykt „przerażającym”.

„Musimy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby walczyć z tą haniebną niesprawiedliwością (i) ich uwolnić” – napisała Cichanouska na Twitterze w piątek.

Memoriał, prominentna rosyjska grupa praw człowieka, która podzieliła się Pokojową Nagrodą Nobla w 2022 r. przeciwko społeczeństwu obywatelskiemu i całemu narodowi Białorusi”.

Oleg Orłow, współprzewodniczący Memoriału, próbował w piątek polecieć do Mińska, aby wesprzeć Bialyatskiego, ale odmówiono mu wejścia na pokład samolotu, a przedstawiciele linii lotniczych powiedzieli mu, że Białoruś wyrzuciła go z kraju. „Lepiej popełniać zbrodnie bez świadków” – skomentował Orłow.

Wołodymyr Jaworski z Centrum Wolności Obywatelskich powiedział Associated Press, że ukraińscy obrońcy praw człowieka wyrażają solidarność z Bialackim i wzywają do jego uwolnienia.

„To orzeczenie pokazuje, że najwyższy poziom represji w Europie jest na Białorusi” – powiedział Jaworski. „Ukraina opiera się obecnie bardzo totalitarnemu modelowi, który Kreml próbuje narzucić całej przestrzeni byłego Związku Radzieckiego”.

Kara wywołała oburzenie także na Zachodzie.

Norweski Komitet Helsiński, organizacja pozarządowa zajmująca się prawami człowieka, powiedziała, że ​​jest „zszokowana ironią tych orzeczeń”.

Niemiecka minister spraw zagranicznych Annalina Berbock określiła proces i wyrok jako „farsę”.

„To codzienna hańba, podobnie jak poparcie Łukaszenki dla wojny Putina. Wzywamy do zakończenia prześladowań politycznych i uwolnienia ponad 1400 więźniów politycznych” – napisał Berbock na Twitterze w piątek.

Potępienie orzeczenia padło również ze strony organu nadzorującego prawa człowieka Rady Europy i rzecznika ONZ ds. praw człowieka.

Bialacki jest czwartą osobą w 121-letniej historii Nagrody Nobla, która odebrała ją w więzieniu lub areszcie.

___

stowarzyszeni pisarze prasowi Jan M. Olsen w Kopenhadze, Dania; Geira Molsona w Berlinie; Lorne Cook w Brukseli i Jamie Keaton w Genewie przyczynili się do powstania tego raportu.