Argentyńscy mistrzowie świata spotkają się po raz pierwszy od Kataru

Kiedy Alexis Mac Allister wrócił do swojej codziennej pracy, powitano go owacją na stojąco, argentyńską flagą i szeregiem strategicznie rozmieszczonych armat, które obsypały go błękitnymi, białymi i złotymi iskierkami. Nawet jego drużyna z Premier League, Brighton, miała problem z otrzymaniem zadania wzniesienia repliki trofeum Pucharu Świata.

Niewielu kolegów McAllistera z argentyńskiej drużyny, która trzy miesiące temu zdobyła mistrzostwo świata, spotkało się z tak ciepłym przyjęciem po powrocie do swoich klubów, ale większość miała coś w rodzaju świętowania, szczerego uznania dla ich osiągnięć.

Obrońca Lisandro Martinez został doceniony w Manchesterze United. Rezerwowy bramkarz Franco Armani otrzymał przynajmniej jedną pamiątkową koszulkę od swoich przeciwników. Pomocnik Exequiel Palacios spędził część swojego pierwszego dnia w Bayerze Leverkusen, rozdając autografy swoim współpracownikom.

Marcos Acuña, Alejandro Gomez i Gonzalo Montiel – strzelec rzutu karnego, który zapewnił jego krajowi trzecie mistrzostwo świata – zostali zaproszeni do udziału w meczu otwarcia przed pierwszym domowym meczem ich klubu Sevilli. Acuña i Montiel pojawili się ze złotymi medalami na szyjach. Gomez, który miał na sobie czarny trencz, zacisnął pięści.

Inni wybrali bardziej stonowane podejście. Lionel Messi otrzymał gwardię honorową podczas swojej pierwszej sesji treningowej z Paris Saint-Germain; Niewykluczone, że klub zdecydował, że francuska publiczność nie będzie w nastroju do przypiekania sukcesu Argentyny swoim kosztem.

Thiago Almada, który w wieku 21 lat jest najmłodszym oficjalnym członkiem reprezentacji Argentyny, znalazł coś podobnego czekającego na niego w Atlancie United. Daliśmy to tunel„Zwróciłem się do niego przed drużyną” – powiedział trener Atlanty Gonzalo Pineda. „To oczywiście dla niego ogromne osiągnięcie, ale chcemy też, aby był uziemiony”.

Jak to zrobić, to dylemat, przed którym stoi nie tylko 19 klubów reprezentowanych w zwycięskim składzie Argentyny, ale także samych 26 zawodników. (Liczba ta wzrasta do 27, jeśli uwzględnimy Federico Gomeza Gertha, bramkarza argentyńskiego klubu Tigre, który został przywieziony do Kataru, aby pomóc w treningu; 19-latek odebrał swój własny medal w zeszłym tygodniu.)

W końcu zdobycie mistrzostwa świata prawdopodobnie oznaczałoby szczyt ich obu karier, a wyczynowy pomocnik Rodrigo de Paul opisał jako „klucz do nieśmiertelności”. Wiedzą, że jest to zwycięstwo, którego być może nie będą w stanie dorównać i którego z pewnością nie będą mogli zapomnieć: „Ludzie ciągle mi mówią, że osiągnąłem najwięcej w piłce nożnej” — zauważył bramkarz Emiliano Martínez.

Oczywiście nastrój w Argentynie pozostaje świąteczny. A w czwartek drużyna po raz pierwszy od zwycięstwa w mundialu w Katarze wyjdzie na boisko w koszulkach z dumnie wyhaftowanymi trzema gwiazdami. Na zakończenie towarzyskiego meczu drużyny z Panamą w Buenos Aires Messi wręczy kibicom puchar świata. Perspektywa jest tak kusząca, że ​​około 1,8 miliona osób, czyli cztery procent populacji kraju, złożyło wniosek o bilety. Wyprzedały się w ciągu dwóch godzin. „Trwa szał” – powiedział de Paul – „i będzie trwał przez długi czas”.

Dla graczy ta uważna uwaga stanowiła ogromne wyzwanie. Wszyscy zwycięzcy Pucharu Świata muszą oczywiście w pewnym momencie oderwać się od ziemi, ale większość nie musi tego robić bardzo szybko.

Harmonogram Kataru 2022, w środku sezonu europejskiego, oznacza, że ​​większość drużyny Lionela Scaloniego została wezwana z powrotem do względnego świata piłki nożnej w ciągu dwóch tygodni.

Zostały naznaczone, w przenośni i dosłownie, tym, co osiągnęły – Ángel Di Maria i Emiliano Martínez mają teraz wytatuowane na nogach mistrzostwa świata; Montiel ma na karku trzy gwiazdki, ale teraz niemal natychmiast postanawia odwrócić stronę w najwspanialszym rozdziale swojej kariery.

„To najtrudniejszy etap po osiągnięciu czegoś tak wielkiego” – powiedział Palacios w rozmowie z Infobae w styczniu. „Musisz szybko zmienić koncentrację i dalej trenować”.

W większości przypadków wydaje się, że gracze dokonali tego przejścia stosunkowo płynnie. Ci, którzy z nimi pracują, mówią, że złote medale były inspiracją, a nie wyrazem satysfakcji. „Ma sprężystość w kroku” – powiedział kolega McAllistera z Brighton, Ivan Ferguson, o 24-letnim pomocniku. „Ale wciąż jest na ziemi. Nadal stara się jak najlepiej na treningu. Nie uważa, że ​​jest teraz lepszy od nas. „

Ale to nie znaczy, że budzenie się każdego ranka jak zwycięzca Pucharu Świata nie ma żadnego efektu. Xabi Alonso, mistrz świata z Hiszpanią w 2010 roku, a obecnie trener Palacios w Leverkusen, zauważył, że 24-latek ma „więcej pewności w tym, co osiągnął” w swojej karierze od czasu powrotu z Kataru. „Bycie częścią tego historycznego zwycięstwa, sposób, w jaki grał zespół i fakt, że był jego częścią, bardzo mu pomogły” – powiedział Alonso.

W międzyczasie Pineda stwierdził, że Almada – wciąż zaledwie 21-letni, rozpoczynający drugi rok w Major League Soccer – jest „bardziej hałaśliwy” na spotkaniach drużynowych i na boisku niż przed mundialem. „To wciąż ten sam profesjonalista, dojrzały jak na swój wiek, ale jeśli będziesz dzielić szatnię z Messim przed finałem mistrzostw świata, nauczysz się trochę o tym, co i kiedy powiedzieć” – powiedział Pineda. .

Atlanta nie widziała żadnych oznak, że Almada jest gotowy spocząć na laurach, chociaż stosunkowo wyciszona uroczystość powitania jego powrotu sugerowała, że ​​klub był świadomy stawki. „Jego celem zawsze było bycie kluczowym graczem w drużynie w Europie” – powiedział Pineda. „Chce tam odnieść sukces, być regularnym starterem drużyny narodowej, być na najwyższym poziomie. Jest młody i ma niesamowity talent, ale ma jeszcze dwie rzeczy do udowodnienia.”

Zdobycie Pucharu Świata przed jego 22. urodzinami, jeśli chodzi o klub, niczego w tym nie zmieniło. Na początku tego sezonu Atlanta zapewniła każdemu członkowi swojego zespołu indywidualny plan rozwoju, który umożliwia śledzenie rozwoju każdego gracza, przypominając im, gdzie są i gdzie chcą być.

Almada nie został zaktualizowany, aby odzwierciedlić fakt, że podniósł Puchar Świata, spełnił swoje ostatnie marzenie i zdobył klucz do nieśmiertelności. On, podobnie jak jego argentyńscy koledzy z drużyny, może nigdy nie być w stanie dorównać temu, co osiągnęli w Katarze. Ale to nie znaczy, że nie powinni próbować.

Tariq Banga przekazał raporty z Brighton w Anglii.