Kosmiczny Teleskop Hubble’a NASA przechwytuje kosmiczny trójkąt formujący gwiazdy

Kosmiczny Teleskop Hubble’a NASA wykonał oszałamiający obraz „trójkąta kosmicznego”, w którym zderzają się dwie galaktyki, powodując tsunami narodzin gwiazd.

Duet, znany łącznie jako Arp 143, składa się z jasnej i zniekształconej galaktyki gwiazdotwórczej NGC 2445 oraz mniej jasnej galaktyki NGC 24444.

NGC 2445 została zniekształcona, aby wyglądała na trójkątny kształt, z falą jasnych świateł, gdy gwiazdy formują się w szybkim tempie z materii wstrząsanej przez zderzenie.

Amerykańscy astronomowie z Centrum Astrofizyki Obliczeniowej Instytutu Flatiron w Nowym Jorku i Uniwersytetu Waszyngtońskiego w Seattle przeanalizowali zdjęcia wykonane przez 32-letnie obserwatorium na niskiej orbicie okołoziemskiej.

Wyjaśnili, że galaktyki przeszły przez siebie, wywołując burzę ogniową o unikalnym kształcie, gdy tysiące gwiazd ożywają.

Galaktyka jest przesiąknięta obserwowaniem gwiazd, ponieważ jest bogata w gaz, paliwo, z którego powstają gwiazdy, ale musi jeszcze uciec od przyciągania partnera NGC 2444, przygotowując go do kosmicznego przeciągania liny, które NGC 2444 wydaje się wygrywać.

Kosmiczny Teleskop Hubble’a NASA wykonał oszałamiający obraz „trójkąta kosmicznego”, w którym zderzają się dwie galaktyki, wywołując tsunami narodzin gwiazd.

Tańczące galaktyki zostały znalezione w katalogu opracowanym przez astronoma Haltona Arpa w 1966 roku, zawierającym 338 oddziałujących na siebie ekscentrycznych galaktyk.

Uważano, że te dziwne galaktyki są doskonałymi laboratoriami do badania procesów fizycznych, które zniekształcają normalnie wyglądające galaktyki eliptyczne i spiralne.

Był jednym z pierwszych, którzy zasugerowali, że spotkania galaktyczne mogą tworzyć gwiazdy w rozbłyskach.

Jedną z galaktyk Arp eksplodujących nowymi gwiazdami jest Arp 143, uchwycony na tych nowych zdjęciach z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a.

„Symulacja pokazuje, że bezpośrednie zderzenia dwóch galaktyk to jeden ze sposobów formowania pierścieni nowych gwiazd” – powiedział astronom Julian Dalcanton.

Dlatego pierścienie gwiazdotwórcze nie są rzadkością. Jednak dziwną rzeczą w tym systemie jest to, że jest to trójkąt formowania się gwiazd.

Jednym z powodów tego kształtu jest to, że galaktyki te nadal są bardzo blisko siebie i że NGC 2444 jest nadal grawitacyjnie połączona z drugą galaktyką.

NGC 2444 może również zawierać niewidzialne halo gorącego gazu, które może pomóc w odciągnięciu gazu NGC 2445 od jej jądra. Nie są więc jeszcze od siebie całkowicie wolne, a ich niezwykła interakcja zniekształca pierścień w tym trójkącie.

NGC 2445 została zniekształcona, aby wyglądała na trójkątny kształt, z falą jasnych świateł, gdy gwiazdy formują się w szybkim tempie z materii wstrząsanej przez zderzenie. Szeroka szerokość pola znaleziona dla regionu Arp 143

Słabość obu galaktyk jest również odpowiedzialna za wyciąganie „pasożytniczych włókien gazowych” od ich partnera, napędzając przepływ młodych niebieskich gwiazd, które wydają się tworzyć most między tymi dwiema galaktykami.

Rzeki te są jednymi z pierwszych w fali formacji gwiazd, która rozpoczęła się na obrzeżach NGC 2445 i ciągnęła się dalej w głąb lądu, gdy obie się zderzyły.

Zespół odpowiedzialny za badania szacuje, że serpentyny narodziły się między 50 a 100 milionami lat temu i zostały pozostawione w regionie Trójkąta, gdzie NGC 2445 nadal powoli wycofuje się z NGC 2444.

Według zespołu, w pobliżu centrum NGC 2445 powstają gwiazdy nie starsze niż 1 do 2 milionów lat.

Hubble jest tak ostry, że jest w stanie rozdzielić kilka pojedynczych gwiazd na zdjęciu, mimo że większość jasnoniebieskich mas to skupiska gwiazd. Różowe kropki to młode, gigantyczne gromady gwiazd wciąż pokryte pyłem i gazem.

Chociaż większość wydarzeń ma miejsce w NGC 2445, nie oznacza to, że druga połowa oddziałującej pary przeżyła bez szwanku. Przyciąganie grawitacyjne rozciągnęło NGC 2444 do dziwnego kształtu.

Galaktyka zawiera stare gwiazdy, a nie nowe gwiezdne narodziny, ponieważ straciła swój gaz dawno temu, na długo przed tym galaktycznym spotkaniem.

To bliski przykład interakcji, które miały miejsce dawno temu. „To świetna piaskownica do zrozumienia powstawania gwiazd i interakcji galaktyk” – powiedziała Elena Sabi z Space Telescope Science Institute w Baltimore w stanie Maryland.

Kosmiczny Teleskop Hubble’a NASA nadal działa i wykonał ponad 1,5 miliona obserwacji od początku swojej misji w 1990 roku.

Teleskop Hubble’a został wystrzelony 24 kwietnia 1990 roku przez prom kosmiczny Discovery z Kennedy Space Center na Florydzie.

Jego nazwa pochodzi od słynnego astronoma Edwina Hubble’a, który urodził się w Missouri w 1889 roku.

Jest prawdopodobnie najbardziej znany z odkrycia, że ​​wszechświat się rozszerza i z szybkością, z jaką zachodzi – ukuł teraz stałą Hubble’a.

Teleskop Hubble’a nosi imię słynnego astronoma Edwina Hubble’a, który urodził się w Missouri w 1889 roku (na zdjęciu)

Hubble wykonał ponad 1,5 miliona obserwacji od początku swojej misji w 1990 roku i pomógł opublikować około 18 000 artykułów naukowych.

Okrąża Ziemię z prędkością około 17 000 mil na godzinę (27 300 kilometrów na godzinę) na niskiej orbicie okołoziemskiej na wysokości około 340 mil.

Hubble ma dokładność naprowadzania 0,007 sekundy kątowej, co jest podobne do możliwości skierowania wiązki laserowej na głowę Franklina D. Roosevelta na monetę oddaloną o około 200 mil (320 km).

Teleskop Hubble’a nosi imię Edwina Hubble’a, który był odpowiedzialny za stworzenie stałej Hubble’a i jest jednym z największych astronomów wszechczasów.

Podstawowe lustro Hubble’a ma szerokość 2,4 metra (7 stóp, 10,5 cala) i całkowitą długość 13,3 metra (43,5 stopy) — długość dużego autobusu szkolnego.

Wystrzelenie i opublikowanie Hubble’a w kwietniu 1990 roku oznaczało największy postęp w astronomii od czasu teleskopu Galileo.

Dzięki pięciu misjom serwisowym i ponad 25-letniej działalności nasze spojrzenie na wszechświat i nasze w nim miejsce nigdy nie były takie same.