Skamieniałości trylobitów w Pompejach sprzed 508 milionów lat wykazują cechy nigdy wcześniej nie widziane

Odkryto trylobity sprzed 508 milionów lat zachowane w materiale wulkanicznym, ukazując nigdy wcześniej nie widziane szczegóły w formie 3D. Ich skamieniałość była tak szybka, że ​​na miejscu zachowały się małe muszle i nadal można zobaczyć tkanki miękkie, w tym części ust i narządy wewnętrzne.

Trylobity zostały pogrzebane w strumieniach lawy – gorącej, gęstej materii, która wybucha z wulkanów i czasami osiąga duże prędkości. 200 metrów (656 stóp) na sekundę. Zwykle spala wszelkie żywe organizmy na swojej drodze, ale w środowisku morskim może się to zmienić.

„Powierzchnia morza, po której spłynął popiół, była śmiertelnie gorąca i powodowała oparzenia zwierząt na płytkich głębokościach” – mówi współautor badania. Doktor Greg Edgecombe „Popiół musiał zmieszać się z wodą morską podczas podnoszenia i przenoszenia przez statywy znajdujące się na dnie morskim” – powiedział IFLScience archeolog z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie. „To mieszanie się w kolumnie wody morskiej musiało ostygnąć popiół wystarczy.”

Te starożytne cuda zebrano w Atlasie Maroka i nadano im nazwę trylobity „Pompeje” ze względu na ich doskonałe zachowanie w popiele. Są niewiarygodnie stare, ale nie są najstarszymi trylobitami, jakie kiedykolwiek znaleziono.

Mają około 508 milionów lat i są młodsze od najstarszych trylobitów, których początki sięgają około 521 milionów lat temu. Istnieją również starsze skamieniałości śladowe w kształcie nory, zwane Rusophycus, które uważa się za dzieło trylobitów i mają ponad 528 milionów lat.

Jednak porównawczy lucjan biczowy jest nadal niezwykły ze względu na stopień ochrony, jaki wykazuje.

„To, co sprawia, że ​​nasze okazy, szczególnie te nieskazitelne, są wyjątkowe, to trójwymiarowe zachowanie ich przydatków” – dodał Edgecombe. „Wyrostki nie zostały spłaszczone, przeorientowane ani złamane. Zachowały się w orientacji zbliżonej do naturalnej. I dlatego, że są takie. są konserwowane w próżni w macierzy skalnej. „Możemy to przeskanować tomografią komputerową, aby zobaczyć w 3D”.

„Wyrostki zachowane w łupkach mogą pięknie zachować swoją szczecinę, ale skamieniałości są tak skompresowane, że są niemal dwuwymiarowe, dlatego musimy zastosować niszczące pobieranie próbek, aby mechanicznie wywiercić górne części wyrostków, aby zobaczyć dolne części. Po przeprowadzeniu badań nasze okazy są tak samo doskonałe, jak wcześniej.”

Te nigdy wcześniej nie widziane szczegóły oznaczają, że teraz widzimy trylobity bliżej prawdziwego życia niż kiedykolwiek wcześniej, wraz z paszczękami przypominającymi szczelinę i unikalnymi pionowymi wyrostkami żerującymi. Czyż nie jest piękna?

Badanie zostało opublikowane w czasopiśmie Nauki.