Po rozwiązaniu zagadki skamieniałości odkryto starożytny gatunek żółwia „Turtwig”.

Zapisz się na biuletyn naukowy CNN dotyczący teorii cudów. Eksploruj wszechświat dzięki wiadomościom o fascynujących odkryciach, postępach naukowych i nie tylko.

CNN
—

Nowe badanie ujawnia, że ​​starożytne skamieliny roślin, które zaskoczyły naukowców, okazały się wcale nie być roślinami.

Zamiast tego małe, okrągłe kształty z wzorem przypominającym liście były kiedyś skorupami małych żółwi, które żyły w czasach dinozaurów. Naukowcy nazwali gatunek żółwia „Turtwiga„, nazwany na cześć postaci Pokémona, która jest w połowie żółwiem, a w połowie rośliną.

Zdaniem autorów badania, odkrycie to jest pierwszym odkryciem pancerza małego żółwia w północno-zachodniej Ameryce Południowej.

Wyniki ich badań opublikowano w czwartek w czasopiśmie Elektroniczne skamieniałości.

„W świecie Pokemonów spotyka się koncepcję łączenia dwóch lub więcej elementów, takich jak zwierzęta, maszyny, rośliny itp.” – powiedział główny autor Hector Palma Castro, absolwent paleobotaniki na Narodowym Uniwersytecie Kolumbii. zezwolenie.

„Tak więc, kiedy masz skamielinę, która początkowo została sklasyfikowana jako roślina, a potem okazuje się, że jest to mały żółw, od razu przychodzi ci na myśl kilka Pokémonów. W tym przypadku Turtwig, mały żółw z liściem na głowie .

Jednak rozwiązanie tej zagadki skamieniałości, która rozpoczęła się kilkadziesiąt lat temu, wymagało trochę śledztwa.

Wszystko zaczęło się, gdy kolumbijski ksiądz Padre Gustavo Huertas odkrył skamieniałości w formacji Baja. Formacja ta jest częścią obiektu dziedzictwa geologicznego w Kolumbii zwanego Marine Reptile Lagerstätte Ricorte Alto.

Wcześniejsze znaleziska skamieniałości na tym stanowisku obejmują dinozaury, plezjozaury, ichtiozaury, żółwie i krewnych krokodyli, zwanych krokodylomorfami, pochodzące z okresu wczesnej kredy, między 113 a 132 milionami lat temu.

Huertas zbierał skamieniałości i skały w pobliżu miasta Villa de Leyva od lat pięćdziesiątych do siedemdziesiątych XX wieku. Kiedy znalazł skały ozdobione liśćmi, uznał je za roślinę kopalną. W badaniu z 2003 roku Huertas opisał te okazy jako Sphenophyllum colombianum.

Ale inni naukowcy byli zaskoczeni, gdy usłyszeli, że roślinę odkryto w północnej Ameryce Południowej i datuje się ją na okres od 113 do 132 milionów lat temu. Według zapisu kopalnego, obecnie wymarła roślina, niegdyś szeroko rozpowszechniona na całym świecie, wymarła ponad 100 milionów lat temu.

Poprzednie badania tej rośliny wykazały, że jej liście miały zazwyczaj kształt klina z żyłkami promieniującymi od podstawy liścia.

Wiek i lokalizacja skamieniałości zaintrygowały Palmę Castro i Fabianiego Herrerę, zastępcę kuratora paleobotaniki w Negaunee Center for Integrative Research w Field Museum of Natural History w Chicago.

Herrera zbiera i bada rośliny Okres wczesnej kredy (100,5–145 milionów lat temu) w północno-zachodniej Ameryce Południowej, części kontynentu, na której prowadzi się niewiele badań paleobotanicznych.

Obie skamieniałości, o średnicy około 5 cm, zachowały się w zbiorach Wydziału Nauk o Ziemi Narodowego Uniwersytetu Kolumbii. Kiedy Herrera i Palma Castro zbadali i sfotografowali skamieniałości, pomyśleli, że coś wygląda dziwnie.

„Kiedy przyjrzysz się szczegółowo, linie na skamielinach nie wyglądają jak żyły roślinne – byłem pewien, że to najprawdopodobniej kość” – stwierdził w oświadczeniu Herrera, starszy autor badania.

Herrera skontaktował się ze swoim kolegą Edwinem Alberto Cadeną, starszym wykładowcą i paleontologiem badającym żółwie i inne kręgowce na Universidad del Rosario w Bogocie w Kolumbii.

„Wysłali mi zdjęcia, a ja powiedziałem: «To z pewnością wygląda jak pancerz» – koścista górna skorupa żółwia” – stwierdziła w oświadczeniu Cadena, jedna z autorek badania. „Powiedziałem: «No cóż, to świetnie, bo to nie tylko żółw, ale także bardzo, bardzo mały okaz».

Cadena i jeden z jego studentów, Diego Competa Romero z Narodowego Uniwersytetu Kolumbii, porównali skamieniałości ze skorupami innych wymarłych i współczesnych żółwi.

„Kiedy po raz pierwszy zobaczyliśmy okaz, byliśmy zdumieni, ponieważ w skamieniałości brakowało typowych oznaczeń znajdujących się na zewnętrznej stronie skorupy żółwia” – stwierdziła w oświadczeniu Competa Romero, współautorka badania. „Była trochę wklęsła, jak miska. W tym momencie zdaliśmy sobie sprawę, że widoczna część skamieniałości znajduje się po drugiej stronie pancerza i patrzyliśmy na część skorupy, która znajdowała się wewnątrz żółwia.”

Analizując muszle, naukowcy ustalili, że w chwili śmierci żółwie miały najwyżej rok.

W miarę rozwoju młodych żółwi ich tempo wzrostu i rozmiary mogą się różnić, twierdzi Competa-Romero. Jednak szczątki młodych żółwi są rzadkością, ponieważ kości w ich skorupach są bardzo cienkie.

„Te żółwie są prawdopodobnie krewnymi innych gatunków kredowych, które osiągały długość piętnastu stóp, ale nie wiemy zbyt wiele o tym, jak faktycznie urosły do ​​tak gigantycznych rozmiarów” – stwierdził Cadena w oświadczeniu.

Naukowcy nie winili Huertasa za błędne zaklasyfikowanie skamieniałości jako roślin. To, co uważał za liście i łodygi, było w rzeczywistości kręgami i żebrami wewnątrz skorupy żółwia.

„Rozwiązaliśmy małą zagadkę dotyczącą starożytnych roślin, ale co ważniejsze, to badanie pokazuje potrzebę ponownego zbadania zbiorów historycznych w Kolumbii. Wczesna kreda to krytyczny okres w ewolucji roślin lądowych” – powiedział Herrera.

Dodał, że celem zespołu badawczego jest następnie odkrycie lasów rosnących w tym regionie.

„W paleontologii Twoja wyobraźnia i zdolność do zaskoczenia są zawsze poddawane próbie” – powiedziała Palma Castro. „Takie odkrycia są naprawdę wyjątkowe, ponieważ nie tylko poszerzają naszą wiedzę o przeszłości, ale także otwierają okno na różnorodne możliwości tego, co możemy odkryć”.