Badanie wykazało, że istnieje więcej niż jeden sposób mumifikacji dinozaura

Zbliżenie / Zrekonstruuj życie w pełnym kolorze dla Edmontozaur.

Rzadko mamy czas na napisanie o każdej wspaniałej historii naukowej, która pojawia się na naszej drodze. Dlatego w tym roku ponownie publikujemy specjalną serię postów „Dwanaście dni Bożego Narodzenia”, w której przedstawiamy jedną historię naukową, która wypadła w 2022 r., codziennie od 25 grudnia do 5 stycznia. Dzisiaj: dlaczego mumie dinozaurów mogą nie być tak rzadkie, jak sądzą naukowcy

W pewnych okolicznościach skamieliny dinozaurów mogą zawierać wyjątkowo dobrze zachowaną skórę – coś, co od dawna uważano za rzadkie. Ale moi autorzy Październikowy papier Publikacja w czasopiśmie PLoS ONE sugeruje, że te „mumie” dinozaurów mogą być bardziej powszechne niż wcześniej sądzono, na podstawie analizy zmumifikowanego drozaura kaczego dzioba z dobrze zachowaną skórą, która wykazywała niezwykłe oznaki padlinożerstwa w postaci ugryzienia znaki.

W tym przypadku termin „mumia” odnosi się do skamieniałości z dobrze zachowaną skórą, a czasem także innymi tkankami miękkimi. jak my wspomniałem wcześniejWiększość skamieniałości to kości, muszle, zęby i inne formy „twardej” tkanki, ale czasami odkrywa się rzadkie skamieniałości, które zachowują tkanki miękkie, takie jak skóra, mięśnie, narządy, a czasami nawet gałka oczna. To może powiedzieć naukowcom wiele o aspektach biologii, ekologii i ewolucji tak starożytnych organizmów, że same szkielety nie mogą się poruszać.

Na przykład w zeszłym roku Twórz badaczy Bardzo szczegółowy model 3D skamieliny amonitu sprzed 365 milionów lat Jurajski okres, łącząc zaawansowane techniki obrazowania, odsłaniając wewnętrzne mięśnie których wcześniej nie zauważono. Kolejny zespół brytyjskich badaczy Przeprowadzono eksperymenty Wiązało się to z obserwowaniem gnijących zwłok labraksa, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak (i ​​dlaczego) tkanki miękkie narządów wewnętrznych można selektywnie zachować w zapisie kopalnym.

W przypadku mumii dinozaurów trwa debata na temat tego, co wydaje się być główną sprzecznością. Odkryte do tej pory mumie dinozaurów wykazują oznaki dwóch różnych procesów mumifikacji. Pierwszym z nich jest pochówek szybki, w którym ciało zostaje szybko zakryte, co znacznie spowalnia zaawansowany rozkład, a szczątki są zabezpieczone przed ekshumacją. Inną powszechną drogą jest odwodnienie, które wymaga wystawienia ciała na działanie krajobrazu przez pewien czas przed pochówkiem.

Omawiany okaz jest częściowym szkieletem Edmontozaur, hadrozaur kaczodzioby, został odkryty w formacji Hell Creek w południowo-zachodniej Dakocie Północnej i jest obecnie częścią kolekcji skamielin z Północnej Dakoty. Nazywany „Dakota”, ten zmumifikowany dinozaur wykazał oznaki szybkiego pochówku i odwodnienia. Szczątki były badane przy użyciu różnych narzędzi i technik od 2008 roku. Autorzy artykułu PLoS ONE przeprowadzili również przekrojowy skan mumii wraz z analizą wielkości ziarna otaczającego osadu, w którym znaleziono skamielinę.

Były dowody na liczne nacięcia i nakłucia z przodu i na ogonie, a także dziury i zadrapania na kościach rąk i dłoni oraz skórze w kształcie łuku, podobnie jak zęby krokodyla. Były też dłuższe nacięcia w kształcie litery V na ogonie, które mogły być spowodowane przez większego mięsożernego drapieżnika, takiego jak młode osobniki. dinozaur reks.

Autorzy doszli do wniosku, że prawdopodobnie istnieje więcej niż jedna droga do mumifikacji dinozaurów, rozstrzygając kontrowersje w sposób, który nie „wymagał zdumiewająco nieprawdopodobnej zbieżności wydarzeń”. Krótko mówiąc, więcej szczątków dinozaurów może być zmumifikowanych, niż wcześniej sądzono.

W przypadku Dakoty skurczenie się skóry na leżących poniżej kościach zaobserwowano w innych mumiach dinozaurów, co zostało również dobrze udokumentowane w ostatnich badaniach kryminalistycznych. Autorzy uważają, że Dakota została „zmumifikowana” w procesie zwanym „wysuszaniem i kurczeniem”, który obejmuje niepełne oczyszczanie, w którym zwłoki zwierząt są opróżniane, gdy narzędzia padlinożerców i rozkładających celują w tkanki wewnętrzne, pozostawiając skórę i kości. Pier David Bressan z ForbesaOto, co najprawdopodobniej stało się z Dakotą:

Po śmierci zwierzęcia jego ciało zostało prawdopodobnie ograbione przez grupę krokodyli, zwłoki otworzyły się w żołądku i zostały skolonizowane przez muchy i chrząszcze, aby oczyścić kości i skórę z gnijącego mięsa. Takie niepełne oczyszczenie odsłoniłoby wewnętrzne tkanki skóry, po czym zewnętrzne warstwy powoli wysychałyby. Znajdujące się pod spodem kości zapobiegają nadmiernemu kurczeniu się pustej skorupy, zachowując drobne szczegóły łuszczącej się skóry. W końcu zmumifikowane szczątki zostały teraz zakopane pod błotem, prawdopodobnie przez nagłą powódź, a krążące płyny ułożyły minerały, zastępując pozostałe tkanki miękkie i utrzymując pleśń w skale.

„Dakota nie tylko nauczył nas, że trwałe tkanki miękkie, takie jak skóra, można zachować na częściowo posiniaczonych zwłokach, ale że te tkanki miękkie mogą również stanowić wyjątkowe źródło informacji o innych zwierzętach, które wchodziły w interakcje ze zwłokami po śmierci” powiedział współautor Clint Boydpaleontolog z North Dakota Geological Survey.

DOI: PLoS ONE, 2022. 10.1371/journal.pone.0275240 (Informacje o DOI).