Oszałamiający obraz serca fantomowej galaktyki pokazujący moc Webba

To zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba przedstawia jądro M74, znane również jako Galaktyka Widmowa. Ostry wzrok Webba ujawnił maleńkie włókna gazu i pyłu w masywnych ramionach spiralnych wystających na zewnątrz ze środka tego zdjęcia. Brak gazu w regionie jądrowym zapewnia również dyskretny widok gromady gwiazd jądrowych w centrum galaktyki. Źródło: ESA/Webb, NASA, CSA, J. Lee i zespół PHANGS-JWST

Oszałamiające nowe zdjęcia oszałamiającej Galaktyki Widmowej, M74, pokazują potęgę obserwatoriów kosmicznych współpracujących ze sobą na wielu długościach fal. W tym przypadku dane z[{” attribute=””>James Webb Space Telescope and the Hubble Space Telescope complement each other to provide a comprehensive view of the galaxy.

The Phantom Galaxy is located approximately 32 million light-years away from Earth in the constellation Pisces. It lies almost face-on to Earth. This, coupled with its well-defined spiral arms, makes it a favorite target for astronomers studying the origin and structure of galactic spirals.

Nowe zdjęcia Galaktyki Widmowej, M74, pokazują moc obserwatoriów kosmicznych współpracujących ze sobą na wielu długościach fal. Ten film zawiera widok galaktyki z Teleskopu Kosmicznego Hubble’a, ukazujący starsze, bardziej czerwone gwiazdy w centrum, mniejsze, bardziej niebieskie gwiazdy w ich ramionach spiralnych oraz najbardziej aktywne formowanie się gwiazd w czerwonych bąblach obszarów H II. Obraz z Teleskopu Kosmicznego Jamesa Webba jest uderzająco inny, podkreślając zamiast tego skupiska gazu i pyłu w ramionach galaktyki oraz gęstą gromadę gwiazd w jej jądrze. Połączony obraz M74 łączy te dwa elementy, dając naprawdę wyjątkowy wygląd tej galaktyki spiralnej o dużym kształcie.

M74 to specyficzna klasa galaktyka spiralna Znany jako „duża spirala projektowa”. Oznacza to, że jej ramiona spiralne są wyraźne i dobrze zdefiniowane, w przeciwieństwie do niejednolitej i chropowatej struktury obserwowanej w niektórych galaktykach spiralnych.

Ostry wzrok Webba ujawnił maleńkie włókna gazu i pyłu w masywnych ramionach spiralnych M74, które wybrzuszają się na zewnątrz od środka zdjęcia. Brak gazu w regionie jądrowym zapewnia również dyskretny widok gromady gwiazd jądrowych w centrum galaktyki.

M74 błyszczy najpełniej na tym złożonym obrazie optycznym/podczerwonym, który zawiera dane zarówno z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, jak i Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba.
Ten nowy obraz ma niesamowitą głębię dzięki Zaawansowanej Kamerze Hubble’a do Przeglądów (ACS) i potężnemu internetowemu instrumentowi Mid-Infrared (MIRI), który rejestruje różne długości fal. Czerwone kolory oznaczają pył gromadzący się w ramionach galaktyki, a jasnopomarańczowy to obszary gorętszego pyłu. Młode gwiazdy w ramionach i jądrze jądrowym są zaznaczone na niebiesko. Cięższe i starsze gwiazdy pojawiają się w kierunku centrum galaktyki w kolorze cyjanowym i zielonym, ukazując przerażającą poświatę z upiornego jądra galaktyki. Na ramionach pojawiają się również bąbelki tworzące gwiazdy w kolorze różowym. Rzadko można zobaczyć tak różnorodne obiekty galaktyczne na jednym zdjęciu.
Naukowcy zbierają dane z teleskopów działających w całym spektrum elektromagnetycznym, aby naprawdę zrozumieć obiekty astronomiczne. W ten sposób dane z Hubble’a i Webba uzupełniają się nawzajem, zapewniając kompleksowy obraz niesamowitej galaktyki M74.
Źródło: ESA/Webb, NASA, CSA, J. Lee i zespół PHANGS-JWST; ESA/Hubble i NASA, R. Chandar Podziękowania: J. Schmidt

Webb przyjrzał się M74 za pomocą Instrumentu Średniej Podczerwieni (MIRI), aby dowiedzieć się więcej o wczesnych stadiach formowania się gwiazd w lokalnym wszechświecie. Obserwacje te są częścią większego wysiłku, aby zmapować 19 pobliskich galaktyk gwiazdotwórczych w podczerwieni przez PHANGS International Collaboration. Galaktyki te były już obserwowane za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a i obserwatoriów naziemnych.

Dodanie obserwacji krystalicznie czystej sieci przy dłuższych falach pozwoli astronomom określić regiony powstawania gwiazd w galaktykach, precyzyjnie zmierzyć masy i wiek gromad gwiazd oraz uzyskać wgląd w naturę maleńkich ziaren pyłu dryfujących w przestrzeni międzygwiazdowej. .

To zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba przedstawia jądro M74, znane również jako Galaktyka Widmowa. Ostry wzrok Webba ujawnił maleńkie włókna gazu i pyłu w masywnych ramionach spiralnych wystających na zewnątrz ze środka tego zdjęcia. Brak gazu w regionie jądrowym zapewnia również dyskretny widok gromady gwiazd jądrowych w centrum galaktyki. M74 to specyficzna klasa galaktyk spiralnych znana jako „duże spirale projektowe”, co oznacza, że ​​jej ramiona spiralne są wyraźne i dobrze zdefiniowane, w przeciwieństwie do niejednolitej i chropowatej struktury widocznej w niektórych galaktykach spiralnych.

Notatki Hubble’a na temat M74 Ujawniła szczególnie jasne obszary formowania się gwiazd, znane jako regiony HII. Ostre widzenie Hubble’a w zakresie ultrafioletowym i widzialnym uzupełnia niezrównaną czułość Webba w zakresie fal podczerwonych, podobnie jak obserwacje z naziemnych radioteleskopów, takich jak Atacama Duża matryca milimetrów/metrów, ALMA.

Integrując dane z teleskopów działających na całym obszarze Pole elektromagnetyczneW rzeczywistości naukowcy mogą uzyskać lepszy wgląd w obiekty astronomiczne niż przy użyciu pojedynczego obserwatorium – nawet jeśli jest tak samo potężne sieć!

Nowe zdjęcia Galaktyki Widmowej, M74, pokazują moc obserwatoriów kosmicznych współpracujących ze sobą na wielu długościach fal.
Po lewej, widok galaktyki z Teleskopu Kosmicznego Hubble’a rozciąga się od starszych, bardziej czerwonych gwiazd w centrum, przez mniejsze, bardziej niebieskie gwiazdy w ich ramionach spiralnych, aż po najbardziej aktywne formacje gwiazd w czerwonych bąblach obszarów H II. Po prawej, zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba jest uderzająco inne, zamiast tego uwydatnia kępy gazu i pyłu w ramionach galaktyki oraz gęstą gromadę gwiazd w jej jądrze. Centralny scalony obraz łączy te dwa elementy, aby uzyskać naprawdę wyjątkowe spojrzenie na tę galaktykę spiralną o dużym kształcie.
Źródło: ESA/Webb, NASA, CSA, J. Lee i zespół PHANGS-JWST; ESA/Hubble i NASA, R. Chandar Podziękowania: J. Schmidt

O sieci

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba jest Pierwsze na świecie obserwatorium nauki o kosmosie. sieć będzie Rozwiązuj zagadki w naszym Układzie SłonecznymSpójrz poza odległe światy wokół innych gwiazd i odkryj tajemnicze struktury i pochodzenie naszego wszechświata oraz naszego w nim miejsca. Webb to międzynarodowy program prowadzony przez[{” attribute=””>NASA with its partners, ESA and the Canadian Space Agency. The major contributions of ESA to the mission are: the NIRSpec instrument; the MIRI instrument optical bench assembly; the provision of the launch services; and personnel to support mission operations. In return for these contributions, European scientists will get a minimum share of 15% of the total observing time, like for the Hubble Space Telescope.

M74 błyszczy najpełniej na tym złożonym obrazie optycznym/podczerwonym, który zawiera dane zarówno z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, jak i Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba. Ten nowy obraz ma niesamowitą głębię dzięki Zaawansowanej Kamerze Hubble’a do Przeglądów (ACS) i potężnemu internetowemu instrumentowi Mid-Infrared (MIRI), który rejestruje różne długości fal. Czerwone kolory oznaczają pył gromadzący się w ramionach galaktyki, a jasnopomarańczowy to obszary gorętszego pyłu. Młode gwiazdy w ramionach i jądrze jądrowym są zaznaczone na niebiesko. Cięższe i starsze gwiazdy pojawiają się w kierunku centrum galaktyki w kolorze cyjanowym i zielonym, ukazując przerażającą poświatę z upiornego jądra galaktyki. Na ramionach pojawiają się również bąbelki tworzące gwiazdy w kolorze różowym. Rzadko można zobaczyć tak różnorodne obiekty galaktyczne na jednym zdjęciu.

Europejska Agencja Kosmiczna (MIRI) i Amerykańska Agencja Kosmiczna (NASA) wniosły wkład w instrument zaprojektowany i zbudowany przez konsorcjum finansowanych ze środków krajowych Instytutów Europejskich (MIRI European Consortium) we współpracy z Laboratorium Napędów Odrzutowych oraz Uniwersytet Arizony.